Sienkiewicz Henryk
Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela oraz Bartek Zwycięzca
Henryk Sienkiewicz jest uznawany za jednego z najważniejszych i najwybitniejszych polskich pisarzy. Noblista, autor wielu powieści historycznych oraz nowel. Przyszedł na świat w 1846 roku w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Już jako młody chłopiec odnosił pierwsze sukcesy literackie.
Życie i książki Henryka Sienkiewicza
Jako młody mężczyzna Sienkiewicz zatrudnił się jako guwerner. Podjął również studia na kierunku prawnym, a później medycznym, ale szybko z nich zrezygnował. Następnie przeniósł się na Wydział Filologiczno-Historyczny i tam też zaczął zagłębiać się w historię literatury. W tym samym czasie pisał swoje pierwsze teksty, które drukował w prasie. Początkowo były to nowele wydawane pod pseudonimem Litwos. W 1872 wydał swoją pierwszą powieść „Na marne”. Jego kolejne nowele przyniosły mu popularność, a Sienkiewicz zaczął pojawiać się na salonach, m.in. u Heleny Modrzejewskiej.
W połowie lat 70’ XIX wieku wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Po powrocie podróżował po Europie. Gdy wrócił do kraju, cieszył się już znaczną popularnością. W 1883 i 1884 wydawał „Ogniem i mieczem”, a każdy z odcinków przyciągał rzesze czytelników. Wtedy też Sienkiewicz wydał powieść w postaci książki oraz napisał jej kontynuacje. W latach 90’ XIX wydał takie książki jak „Krzyżacy”, „Quo vadis” czy „Rodzina Połanieckich”. W 1905 roku Sienkiewicz otrzymał Nagrodę Nobla. W 1910 wydał „W pustyni i w puszczy”. Gdy wybuchła I wojna światowa, wyemigrował do Szwajcarii i tam też zmarł. Odszedł 15 listopada 1916 i został pochowany w Vevey. 8 lat później jego prochy zostały sprowadzone do Polski.