Elegia o ziemi

Zdzisława Panhofer jest absolwentką filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dzieciństwo i młodość przeżyła w Tarnowie; w Dąbrowie Tarnowskiej pracowała jako nauczycielka języka polskiego w liceum ogólnokształcącym. Jej ojciec z pochodzenia chłop, z wykształcenia inż. chemik po ośmiu godzinach pracy w zakładzie zabierał żonę i córkę i jechał dwadzieścia kilometrów pociągiem na wieś, do Jaźwin, aby pomóc rodzinie w polu. Ta malownicza, prastara wioska zamknęła w sobie doskonały obraz piękna natury i niepodważalnych, sakralnych wartości w ludzkim życiu; później, na emigracji stała się obiektem nostalgii autorki za utraconym rajem ojczyzny. Obecnie autorka wraz z rodziną żyje w Austrii, niedaleko Wiednia. Autorka publikowała opowiadania pod pseudonimem w rzeszowskich czasopismach Rewers i Retro. W wiedeńskim tygodniku polityczno-informacyjnym Polskie Wiadomości Solidarność drukowana była w odcinkach jej nowela Sierpień Romana. Elegia o ziemi jest próbą uświadomienia sobie i czytelnikowi wagi i obowiązku społecznych współdecyzji, których konsekwencje są nieodwracalne w życiu narodu i państwa. A do takich należy temat prawa wolnego handlu polską ziemią...Nieczęsto zdarza się, aby tytuł powieści tak w pełni oddawał jej ducha. A w przypadku Elegii o ziemi tak właśnie jest. To prawdziwa pieśń żałobna, [] nad polskością, tradycją i dawnymi wartościami. [] Elegia o ziemi opisuje świat, który już się kończy, odchodzi do lamusa, a humanizm zastępuje żądza zysku i władzy. Jednocześnie powieść ośmiesza współczesną gorączkę złota i demaskuje mechanizmy, które stoją za błyskawicznie zdobytymi majątkami. [] Jan Dębski może kojarzyć się z Maciejem Boryną z Reymontowskich Chłopów. Jest równie nieugięty w swoich postanowieniach. Niezmienne jest jego przywiązanie do ziemi i podziw dla przyrody, która żyje i rozwija się pomimo wszystko. Książka może być interesującą lekturą dla wszystkich [] Przypomina, że istnieją ponadczasowe wartości, które pielęgnować można w każdych okolicznościach, nie pozostawia czytelnika obojętnym, zmusza do myślenia, refleksji, do zastanowienia się nad sobą i naszym miejscem na Ziemi. dr Klaudia Dróżdż(z recenzji)