Teoria i praktyka kształcenia integracyjnego osób z niepełnosprawnością w Polsce w latach 1989-2014

Monografia jest wynikiem wieloletnich badań Autorki nad dynamiką rozwoju systemu kształcenia integracyjnego w Polsce z uwzględnieniem przemian w zakresie dostosowań architektonicznych, bazy dydaktycznej, charakterystyki ilościowej i jakościowej środowiska uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych oraz [?] nauczycieli i innych specjalistów zatrudnionych w placówkach kształcenia integracyjnego, a także instytucji wspierających oświatowe działania integracyjne w naszym kraju. Ukazuje więc pełną panoramę kształcenia integracyjnego w Polsce w podanych w tytule cezurach czasowych. [?] Autorka sięga również do rozwiązań edukacji integracyjnej stosowanych w wybranych krajach Europy i Japonii. To z kolei daje możliwość spojrzenia na polski system w szerszym kontekście. Danuta Apanel, jako historyk wychowania, pamiętała też o genezie koncepcji teoretycznych kształcenia integracyjnego oraz ich twórcach. Należy podkreślić również, że książka obejmuje zakresem swoich badań [?] zarówno teorię, jak i praktykę edukacyjną dotyczącą tego problemu.Bez wątpienia monografia Danuty Apanel wnosi wkład do stanu wiedzy na temat procesu kształcenia integracyjnego. [?] Autorka, prezentując przemiany w szkolnictwie integracyjnym, które zaszły od 1989 do do 2014 roku, wskazuje, że obecnie coraz bardziej zauważalna jest ewolucja placówek kształcenia ogólnego w kierunku kształcenia inkluzyjnego (włączającego). [?]Uwzględniając [?] wprowadzone przez Autorkę zmiany w drugim wydaniu, rekomenduję książkę do druku [?]. Mam również nadzieję, że stanie się ona inspiracją do kolejnych rozważań na temat kształcenia osób z niepełnosprawnością w Polsce.Z recenzji wydawniczej prof. dra hab. Krzysztofa Jakubiaka