Wilczek

Od niedawna zagościła u nas kolejna świetna książka od wydawnictwa Tatarak z charakterystycznymi i nieco mrocznymi ilustracjami Józefa Wilkonia. To "Wilczek" autorstwa Gerdy Wagener. Tytułowy Wilczek jest członkiem oczywiście wilczej rodziny. Jednak zdecydowanie wyróżnia się on na tle swojego rodzeństwa przyprawiając tym o ból głowy swoich rodziców. Wilczek zamiast ganiać za królikami i polować na nie, jak na wilka przystało, bawi się z nimi w najlepsze. Zamiast chwytać pstrągi, woli się z nimi ścigać w stawie. A prawdziwym przysmakiem jest dla Wilczka szczaw rosnący na łące. W końcu, sfrustrowani rodzice robią mu wyrzuty z powodu jego odmienności. Słowa Mamy Wilczycy i Taty Wilka sprawiły mu ogromną przykrość i z rozżalenia biegnie przed siebie w ciemny las pragnąc pozostawić źródło smutku jak najdalej. Zapłakanego Wilczka znajduje Mysz Myszata. Wysłuchawszy go, postanawia mu pomóc. Obiecuje, że wkrótce wszyscy będą się go bali tak, jak prawdziwego "groźnego", "kolczastego" i "drapieżnego" wilka. Czy Mysz Myszata i Wilczek osiągną cel? Czy wilcza rodzina uzna Wilczka za "właściwego"? Czy zaakceptują jego naturę? O czym jest ta książka? Możnaby w skrócie rzec - o samoakceptacji oraz o akceptacji innych, tutaj przez innych, tych najbliższych i najważniejszych. Czasem zupełnie bezwiednie oceniamy innych ludzi - obcych nam, znajomych, swoje dzieci... Czasem możemy tym kogoś bardzo zranić, a wszystko przez to, że mamy pewne oczekiwania, szczególnie względem naszych dzieci. Zdecydowanie łatwiej i szczęśliwiej jest wzrastać w poczuciu akceptacji i miłości BEZWARUNKOWEJ. Bez poczucia, że trzeba do czegoś lub kogoś "pasować", by zasłużyć na uznanie i akceptację.