Bezpieczeństwo rurociągów ropy i gazu
Aspekty formalno-prawne

Każda działalność gospodarcza wiąże się z zagrożeniami a ryzyko to wzrasta wraz z wielkością obszaru, na którym dane przedsiębiorstwo prowadzi działalność.1 Kierując się tymi słowami, w pracy podjęta została próba zbadania, na ile System Ochrony Rurociągów Transportowych Ropy Naftowej i Gazu Ziemnego na terenie naszego kraju jest wystarczająco rozwinięty, aby spełniać swoją rolę jako istotny element infrastruktury krytycznej. Motywem poznawczym była chęć usystematyzowania i wzbogacenia wiedzy na temat stanu bezpieczeństwa sieci przesyłowych surowców energetycznych na obszarze naszego państwa, a także innych krajów europejskich, w warunkach dynamicznych zmian zachodzących w otoczeniu, związanych zarówno z istniejącymi zagrożeniami, jak i rozwojem sektora energetycznego Polski oraz Wspólnoty Europejskiej. Praktycznym uzasadnieniem podjętego tematu jest natomiast potrzeba ochrony sieci przesyłowych ropy i gazu, stanowiących element strategiczny sektora energetycznego na szczeblu krajowym oraz unijnym. Zakłócenie dostaw paliw mogłoby wpłynąć na bezpieczeństwo obywateli oraz prawidłowe funkcjonowanie co najmniej jednego państwa członkowskiego. Z drugiej strony uszkodzenie rurociągu ze względu na charakter transportowanej substancji może skutkować istotnym zagrożeniem dla życia lub zdrowia ludzi, ich mienia oraz dla środowiska. O strategicznym charakterze systemu rurociągów ropy naftowej i gazu ziemnego świadczy niewątpliwie zakwalifikowanie ich jako potencjalnych elementów europejskiej infrastruktury krytycznej, do której zgodnie z przepisami Unijnymi należą m.in. instalacje i sieci energetyczne, w tym głównie: produkcja energii elektrycznej, ropy naftowej i gazu ziemnego, magazyny i rafinerie, system transmisji i dystrybucji.