Poezje wybrane
Biblioteka Poetów

Poezje wybrane Wojciecha Łęckiego to 342 pozycja wydana w serii ?Biblioteka Poetów?.Pierwszy tomik serii zawierającej najcelniejsze utwory poetów polskich i obcych ukazał się pięćdziesiąt lat temu.Od 1967 roku Czytelnicy LSW-owskiej BP zapoznają się z twórczością poetów reprezentujących różne szkoły, kierunki i style.Publikujemy w niej, często po raz pierwszy w Polsce, między innymi lirykę najwybitniejszych twórców z całego świata.W ?Bibliotece Poetów? poza zbiorkami twórczości indywidualnej prezentujemy antologie, np. poezji legionowej, miłosnej czy religijnej.Niebieskie adresyPoeci nie lubią spotkań z czytelnikami cudzychwierszy. Nie ma nic przyjemnego w uświadamianiusobie, że wszystko już było. W uświadamianiukogoś, że powinien widzieć nie to i nie tamto,co widzi, co widział i co jeszcze zobaczy. I żeze wszystkim nie tak, nie tak, jak chcieliby poeci.I ten wewnętrzny przymus dobierania słówdo sytuacji... Nie pytajcie ich nigdy,skąd się biorą wiersze. Tylko absurdalnymiwyrokami śmierci, wydanymi na siebie,udaje się im niekiedy dolecieć do jakiejś tajemnicy,do jakiegoś nieba, którego nieistnienianawet się nie domyślali. Umierają dość częstoprzed śmiercią lub pisują wiersze-donosyna życie, które szczerzy się do nichkażdą niedomknietą godziną-szufladą.W domu bywają nierzadko cyniczni albo nieobecni.Albo bywają daleko. Przechodzą obok życiana rauszu, dziwiąc się, że istnieje coś takiegojak rzeczywistość i że w niej rodzą się dzieci zamiastwierszy. Czas leniwie przecieka im przez palce,ale za to boleśnie. Pośród nieustannych rozczarowań,w dostarczaniu których są większymi mistrzaminiż w poezji, opędzają się od brzęczenia kolejnychdni. Giną od niespodziewanego ukłucia żądłemniewyparzonej chwili. Nigdy nie wiedzą,skąd nadciąga ich zmierzch.Poeci namiętnie uprawiają czarnowidztwo.Pewnie dlatego nawet czytelnicy, których każdytom wierszy wprawia w zakłopotanie, usiłująsprowadzić ich na ziemię w okrągłe rocznice śmierci.Są to próby z góry skazane na niepowodzenie.Niebieskie adresy wydają się nieskończenie fałszywe.Płock 2007Brzemięupadałwołali chodź do nasupadałskandowali sto latupadał sama podnosił wszystkichumierałwtedy przyszlibył dla nicha oni dla siebiesądzili go nie sądziliże będzie miarą