Marek Hłasko
Marek Hłasko był polskim pisarzem i scenarzystą filmowym. Przyszedł na świat 14 stycznia 1934 roku w Warszawie. Gdy był małym chłopcem, jego rodzice się rozwiedli, ojciec ponownie się ożenił, a potem zmarł. Mały Hłasko doświadczył również koszmaru wojny, który trwale wpłynął na jego twórczość. W czasie okupacji jego matka prowadziła stragan z żywnością, a Marek się uczył. Po powstaniu warszawskim przenosił się wraz z matką i bratem do Częstochowy, Białegostoku, Chorzowa i Wrocławia.
Marek Hłasko – książki i życie
Hłasko rozpoczął edukację w wieku sześciu i pół roku i zawsze był w klasie tym najmłodszym i najmniejszym. Próbował nadrabiać agresją i zadziornością, również w stosunku do nauczycieli. Przez to nie miał zbyt wielu przyjaciół i czuł się wyobcowany. Jako młody chłopak zaczął pracować jako kierowca ciężarówki. W 1954 zaczął publikować w odcinkach swoje debiutanckie opowiadanie „Baza Sokołowska”. Młody pisarz zaczął zdobywać uznanie i popularność.W 1958 roku wyjechał do Paryża. Podróżował po świecie, w paryskiej „Kulturze” wydał antykomunistyczny tekst „Cmentarze” i zyskał wtedy światowy rozgłos. Prowadził tułacze życie, wyjechał do Los Angeles, gdzie miał pisać scenariusze do filmów. Przez pewien czas leczył się w klinikach psychiatrycznych, miał problemy z alkoholem. Zmarł w nocy z 13 na 14 czerwca 1969 roku na zapaść wywołaną połączeniem alkoholu i środków nasennych. Nie mógł sobie wybaczyć, że przez przyjacielskie przepychanki zmarł jego przyjaciel. Hłasko zostawił po sobie kilkadziesiąt powieści i opowiadań. Wśród nich pojawiają się tytuły „Ósmy dzień tygodnia”, „Wszyscy byli odwróceni” czy „Dom mojej matki”.