Dialog 2018/06

Wędrówki współczesnego teatrologaDobrochna RatajczakowaSytuacja teatrologa uległa zasadniczej zmianie, choć wciąż powstają dramaty wykorzystujące tradycyjne formy, wciąż też możemy oglądać tradycyjne spektakle, a teatrolog wciąż będzie się pojawiał na ich widowni. Tymczasem dziś to jedynie część jego możliwych działań. Bowiem jeśli przyjrzymy się pejzażowi współczesności, zobaczymy, że pojawiają się w nim odmienne obszary możliwych działań badacza.Magdalena DrabFilm odcinkowy z ludźmi w tleMagdalena DrabAkcja sztuki dzieje się w obozie jenieckim w nieokreślonym kraju w przyszłości, podczas wojny, o której niewiele wiemy. Garstka jeńców, trzymana w dużej szklanej klatce niczym w terrarium, ogląda wyświetlany na jednej ze ścian serial komediowy o głupim i okrutnym okupancie, Kapitanie Loku. Pełne czarnego humoru parodie wojennych narracji przeplatają się z przejmującymi scenkami z życia (i umierania) więźniów. Sztuka odsyła do historii obozowych, ale można ją też rozumieć metaforycznie, jako niepokojący model kultury. Humor jako narzędzie tortur Rozmowa z Magdaleną DrabO pożytkach płynących z naiwnościMichał LachmanMonodram Curko moja ogłoś to to seria przybliżeń do osoby, która istnieje tylko pod postacią obrazów, relacji i archiwalnych zapisów. Monolog złożony z takich głosów to przede wszystkim świadectwo pracy archiwistki i kronikarki, w które zmienia się Magdalena Drab zarówno jako autorka tekstu, jak i aktorka.Zaburzenia empatiiLiving dead lub monsters of realityChristian LollikePrzełożyła Elżbieta Frątczak-NowotnyKameralna sztuka dla troje aktorów jest opowieścią o kryzysie migracyjnym i rozkładzie empatycznej postawy mieszkańców Unii Europejskiej. W serii luźno związanych fabularnie scen bohaterowie dzielą się swoimi lękami wywołanymi coraz widoczniejszą obecnością ? na ulicach, a przede wszystkim w mediach ? emigrantów. Obawiają się wojny, mówią o szlakach migracyjnych i katastrofach uchodźców. Jak mantra powraca pytanie o stosunek przedstawicieli Unii Europejskiej do kryzysu migracyjnej ? jakby bohaterowie dramatu próbowali zrzucić z siebie na nich moralną odpowiedzialność za nieumiejętność znalezienia rozwiązania.Dalej marzecAla wyjechałaEwa HevelkeProgram artystyczny obchodów pięćdziesiątej rocznicy Marca 1968 przygotowały głównie kobiety. Reżyserki, scenarzystki, aktorki. W teatrach nobliwych; w instytucjach poszukujących, odpowiedzialnych za inspirowanie dyskusji publicznej; na prywatno-pozarządowej scenie, która porozumiewa się z widzami popkulturowym językiem. Wypowiadali się twórczo ci, którzy pamiętają 1968 rok i tacy, którzy urodzili się długo po tej dacie.BezradnośćPaweł Dobrosielski, Joanna Krakowska, Iwona Kurz, Piotr Morawski, Małgorzata Szpakowska, Joanna WoźnickaRozmowa o upamiętnieniach 50. rocznicy Marca 1968 w kontekście aktualnej sytuacji społecznej i dyskursu medialnego.Mowa władzyJolanta Antas, Michał KozieńJednym z najbardziej rozpowszechnionych w polityce językowych zabiegów jest mechanizm deprecjonowania politycznego przeciwnika przez etykietowanie go, czyli wyzwalanie określonych ram semantycznych, co powoduje przywoływanie w umysłach odbiorców pewnych negatywnych stereotypów, mających się z nim skojarzyć. Strategie i semantyczne nadużycia w języku partii rządzącej. Po bandzieNasza powszednia jednoznacznośćMarek BeylinPogoda na jutroTo się nazywa sprawiedliwośćRozmowa z Michałem ZadarąBudzić świadomośćRozmowa z Anną AugustynowiczKolejne rozmowy w cyklu Pogoda na jutro o polityce kulturalnej państwa i prognozach dla teatru na przyszłość. Nawozy sztuczneZapiski staruchaTadeusz NyczekArmeniaMercedesAnusz AslibekianPrzełożył Janusz AdamowiczChoć sztuka nie odwołuje się bezpośrednio do ludobójstwa Ormian, to wraca do kwestii wpływu tej katastrofy na dzisiejsze życie Ormian. Opowiada o losach dwóch sióstr: Zarui, w ramach akcji repatriacyjnej 1948 roku, postanawia wrócić do Armenii ? jej siostra, Mercedes, pozostaje w Grecji. Rodzinna więź utrzymywana jest dzięki wymianie listów, choć siostry nie mają wątpliwości, że ze względu na cenzurowanie korespondencji nie można pisać wszystkiego. Ale jest też oczywiste, że siostry będą wiele ukrywały z powodów osobistych: ocena życia w określonych realiach będzie należała do sfery ich prywatności.Stare drzewo było dalekoKrzysztof ŚrodaNotatki z podróży przez Iran, Armenię i Gruzję. Po przyjęciuByronTadeusz BradeckiVariaKontekstyDlaczego nie rozmawiam już z uprzywilejowanymi o wykluczeniachZofia CielątkowskaRozważania na marginiecie książki Reni Eddo-Lodge, Why I?m No Longer Talking To White People About Race, (Bloomsbury, New York 2018).Nowe sztukiDmitrij Daniłow Czełowiek iz PodolskaUlrike Syha DriftThomas Köck ParadiesspielenZ afisza