Jerzy Ablewicz

Jerzy Karol Ablewicz (1919-1990) był polskim duchownym rzymskokatolickim, który w latach 1962–1990 pełnił funkcję biskupa diecezjalnego diecezji tarnowskiej, a od 1987 był arcybiskupem ad personam. Urodził się w Krośnie, a w młodości kształcił się w Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika. Studiował filozofię i teologię, najpierw w Przemyślu, a później w Brzozowie, gdzie w 1943 roku przyjął święcenia kapłańskie. Kontynuował edukację na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, zdobywając doktorat z filozofii chrześcijańskiej.
Przez wiele lat służył jako duszpasterz i wikariusz w różnych parafiach, a także jako wykładowca i wicerektor w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Jako biskup diecezjalny tarnowski przeprowadził reformy strukturalne i organizacyjne w diecezji, dbał o rozwój duchowieństwa i formację wiernych. Założył nowe parafie, promował budowę kościołów, a także dbał o rozwój Caritas i innych instytucji kościelnych. Był zaangażowany w procesy beatyfikacyjne i kanonizacyjne, a także uczestniczył w ważnych wydarzeniach kościelnych, w tym w sesjach Soboru Watykańskiego II.
Jerzy Karol Ablewicz zmarł w Tarnowie i został pochowany w krypcie miejscowej katedry. Jego dziedzictwo jest upamiętnione przez Klub Inteligencji Katolickiej w Tarnowie, Archiwum Diecezjalne, fundację przyznającą stypendia młodzieży oraz ulicę w Tarnowie noszącą jego imię.