Jerzy Korczak

Jerzy Korczak, urodzony jako Jerzy Józef Keiner w Krakowie 16 lutego 1927 roku, był wybitnym polskim pisarzem, prozaikiem i satyrykiem. Jego życie i twórczość odzwierciedlają bogate doświadczenia z okresu II wojny światowej, a także zaangażowanie w życie kulturalne Polski powojennej. Studiował na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie, a od 1944 roku służył w Armii Ludowej, by następnie, w latach 1944-1948, kontynuować służbę w Ludowym Wojsku Polskim.
Debiutował w 1947 roku na łamach dodatku do "Dziennika Polskiego" w Krakowie. W latach 1949-1950 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a od 1950 roku związał się z Polskim Radiem w Krakowie. Od 1952 roku mieszkał w Poznaniu, gdzie w latach 1953-1962 pełnił funkcję kierownika artystycznego Teatru Satyry.
Jako autor, Jerzy Korczak wydał ponad dwadzieścia tomów prozy, w tym powieści, opowiadania i reportaże historyczne, a także teksty publicystyczne publikowane zarówno w prasie krajowej, jak i emigracyjnej. Jego twórczość z początku lat 60. XX wieku charakteryzowała się przede wszystkim groteską obyczajową, nawiązującą do pracy w teatrze. W późniejszym okresie pisarz skupił się głównie na tematyce związanej z II wojną światową, odzwierciedlając własne doświadczenia z młodości.
Jerzy Korczak był również autorem dwóch książek biograficznych poświęconych Janowi Karskiemu, a także książek wspomnieniowych, w tym "Pamięć ci wszystko wybaczy" (2001) – opowieści o wybitnych postaciach, z którymi się zetknął, oraz "Oswajanie strachu" (2007) – refleksji na temat swoich okupacyjnych losów.
Zmarł 16 października 2021 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki, który świadczy o jego głębokim zaangażowaniu w dokumentowanie i refleksję nad historią Polski XX wieku.