Lidia Maksymowicz

Lidia Maksymowicz, urodzona jako Luda Boczarowa na Białorusi, jest świadkiem historii, który przetrwał niewyobrażalne cierpienie w obozie koncentracyjnym Auschwitz w młodym wieku. Jej historia, naznaczona numerem obozowym 70072 wytatuowanym na przedramieniu, stała się symbolem przetrwania i przypomnieniem o okrucieństwach wojny. W wieku zaledwie trzech lat, wraz z matką i dziadkami, trafiła do obozu, gdzie została oddzielona od rodziny i poddana eksperymentom prowadzonym przez Josefa Mengele.
Po wyzwoleniu obozu, dzięki opiece mieszkanki Oświęcimia, Lidia zyskała szansę na nowe życie i została adoptowana przez rodzinę Rydzikowskich. Otrzymała polskie obywatelstwo oraz nowe imię. Mimo że po latach udało jej się odnaleźć biologiczną matkę, która przeżyła wojenną gehennę, Lidia zdecydowała się pozostać w Polsce, lojalna wobec swoich adopcyjnych rodziców.
Lidia Maksymowicz stała się aktywną opiekunką pamięci o Holokauście, opowiadając swoją historię kolejnym pokoleniom, by przypominać o konsekwencjach nienawiści i ważności pamięci historycznej. Jej spotkanie z papieżem Franciszkiem, podczas którego ucałował numer obozowy wytatuowany na jej przedramieniu, wzruszyło świat, podkreślając uniwersalne przesłanie przebaczenia i pamięci.
Poruszona przez jej historię, włoska ekipa filmowa zdecydowała się nakręcić film „Dziewczynka, która nie potrafiła nienawidzić”, a w 2022 roku ukazała się książka pod tym samym tytułem, napisana przez Lidia Maksymowicz i Paolo Rodari. Dzieła te nie tylko dokumentują jej osobiste doświadczenia, ale także stanowią ważny wkład w edukację o Holokauście i sile ludzkiego ducha.
Jeśli interesuje Cię twórczość Lidii Maksymowicz sprawdź: książki o Holokauście oraz  książki o Auschwitz.