Czarci krąg

Czy wznowiona w kwietnia komedia kryminalna Iwony Banach „Czarci krąg” bardziej zasługuje na miano komedii absurdu? Jeśli mam być szczera, to tak, a prowadzone śledztwo kryminalne jest jedynie drobnym dodatkiem do tego wariactwa. Ale jeśli Wasze poczucie humoru od absurdu nie stroni, to z pewnością się ubawicie. Niewielka miejscowość Zagubin, w której autorka osadziła akcję, to „siedlisko starych bab i zabobonów” dlatego plotka ma się tu tak dobrze i ewoluuje z siłą wodospadu. Za sprawą tajemniczego pochówku trafiło na wampiry, a wszystko wskazuje na to, że te mają szczególną moc przyciągania turystów żądnych adrenaliny, która ożywi ich szarą codzienność. I jak to zwykle bywa jedni chcą na tym zarobić, inni poszukują sensacji, ale są i tacy, którzy głęboko wierząc w istnienie wampirów zajadają się czosnkiem na potęgę. Panika wybucha, gdy w pensjonacie Krwiożerczy Piotruś zostają odnalezione zwłoki turystki, która z pewnością nie zmarła śmiercią naturalną, a policji trudno prowadzić śledztwo, gdy kobieta zostaje okrzyknięta ofiarą wampira. Dokąd zmierza to wariactwo? Wampiryczny pochówek, wybuchająca fioletowa krowa, trzy szalone babcie, oszustwa matrymonialne, UFO, morderstwo i samonapędzająca się machina plotki to bez wątpienia przepis na sporą dawkę chaosu, ale i uśmiechu. Przerysowane postaci i sytuacje uwydatniają ludzkie przywary i zachowania, a Zagubin zdaje się być krzywym zwierciadłem, w którym mogłoby się przejrzeć wiele społeczności. Czy ta historia spodoba się każdemu? Z pewnością nie, a wyznacznikiem będzie granica akceptowanego surrealizmu, którą każdy z nas postawi w innym miejscu. Ja momentami przewracałam oczami, ale pojawiło się też wiele powodów do uśmiechu podczas lektury tej niebanalnej i absurdalnej zarazem powieści.