Gorące silniki zimne stopy

Czyżby kolejne historyczne "wybielanie"? Gdy słyszę o tych wszystkich "przypadkowych" zbrodniarzach, najnormalniej w świecie otwiera mi się nóż w kieszeni. Ta książka chyba modelowo wpisuje się w całokształt obecnego światopoglądu, w której to musi dojść do weryfikacji obecnych poglądów, a niedawny "wróg" musi stać się "przyjacielem", gdyż wymaga tego zapotrzebowanie. Czytałem już parę razy wspominki niemieckich żołnierzy, powstałe zarówno podczas pierwszej jak i drugiej wojny światowej. Niejednokrotnie przewija się w nich aspekt przypadkowości i całkowitego zagubienia w skomplikowanej machinie propagandowo-politycznej, rzucającej młodych ludzi w wir bezsensownego konfliktu, w którym zwyczajnie nie ma wygranych, a zwykli żołnierze płacą cenę najwyższą. Ten mechanizm opisał chyba najlepiej H.Miller w książce "Noce miłości i śmiechu". Ale od dawna powszechnie wiadomo, że do wszelkich jednostek mocno sfanatyzowanych i zaangażowanych w walkę dla reżimu, nie bierze się przypadkowych ludzi. To nie ta "bajka". Do SS trafiali raczej tylko ochotnicy, dodatkowo mający nieposzlakowaną opinię i tzw. "dobre pochodzenie" . Tam nie wylądował byle Hans czy Hermann. Także nie jestem do końca przekonany, o rzetelności tak przedstawionych relacji kogoś, kto rzekomo "zaplątał się" tam przez przypadek. Nie mniej jednak, wspomnienia napisane są czytelnym i dobrze korespondującym z tamtejszą sytuacją językiem.