Anne z Avonlea

Współpraca: Wydawnictwo Marginesy „Anne z Avonlea” to drugi tom ulubionej rudowłosej bohaterki -Anne Shirley w nowym tłumaczeniu. Anna Bańkowska dokonała nowego przekładu, zmieniając tytuł pierwszego tomu na „Anne z Zielonych Szczytów”. Pomimo zmiany tytułu jest to ta sama Ania, która od pokoleń bawi i wzrusza. W drugim tomie Anne ma już 17 lat. Zamierzała wyjechać na studia, ale los chciał inaczej. Marilla nie jest już młodą kobietą, traci wzrok i dlatego Anne postanawia zostać i zaopiekować, osobą, która kiedyś nią opiekowała się. Zawsze pragnęła o tym by zostać nauczycielką i jej marzenie spełniło się. Nie sądziła jednak, że ta praca bywa trudna. Oprócz pracy w szkole, nasza rudowłosa bohaterka założyła Koło Entuzjastów Avonlea. W wiosce nadal mieszka Gilbert Blytha, którego Anne coraz bardziej lubi. Oprócz znanych nam z pierwszego tomu postaci, występują też nowe. Jak Harrison, nowy sąsiad Marilly i Anny, którego Anna sprzedała przez pomyłkę krowę. Dziewczyna myślała, że już wyrosła z tego typu wpadek, ale niestety jeszcze jej się przytrafiają. Poznajemy też dwójkę bliźniąt: Davy’ego i Dory, którzy wprowadzą trochę zamętu i dużo radości w domu Marilly. Druga część losów „Anne z Avonlea” to wzruszająca i pełne humoru opowieść o dziewczynie, która wkracza w dorosłe życie. Jest to opowieść o odpowiedzialności, o podejmowaniu decyzji, (nie tylko tych łatwych) i o walce z przeciwieństwami losu. Jest to książka o zawieraniu nowych przyjaźni i rodzącej się miłości pomiędzy Anna a Gilbertem. Autorka podobnie jak w części pierwszej oddaje nam klimat uroczej wioski Avonlea. Nie brakuje tutaj opisów przyrody, które zachwycają i chce się wraz z główną bohaterką iść na spacer po łąkach i polach. Albo usiąść na schodach jej domu i pomarzyć. Nowe tłumaczenie książki na pewno naprawia pewne niedociągnięcia z poprzedniego. Myślę, że zabawne przygody Anne Shirley z tego przekładu, przypadną do gustu młodemu pokoleniu. A nam już znających losy rudowłosej dziewczynki i jej przyjaciół pozwoli na nowo wrócić do czasów młodości i poczuć się nastolatkami.

Nowe tłumaczenie ponadczasowej „Ani z Zielonego Wzgórza” wzbudził ogromne kontrowersje, bo wielu osobom trudno było Anię pożegnać, a powitać Anne. Proszę wierzyć, ten cały szum niektórym wyszedł na dobre, w tym właśnie mnie. Jako dziecko z pewnych względów unikałam serii, miłość przelewając na Emilkę tej samej autorki. Dopiero teraz, po tylu latach, zdecydowałam się bliżej poznać pannę Shirley, czego absolutnie nie żałuję, po prostu ją pokochałam. A wszystko dzięki przekładowi, nomen omen, Anny Bańkowskiej — zachowującemu ducha Maud Montgomery, a równocześnie świeżemu, bardziej przystępnemu, wierniejszemu oryginałowi. Zazwyczaj staram się nie oceniać okładek, lecz tym razem muszę, ponieważ one także nie każdemu się spodobały, gusta są różne. Aczkolwiek osobiście uważam, że te soczyste kolory świetnie współgrają z charakterem naszej bohaterki, dziewczyny energicznej, optymistycznej i mocno romantycznej. W drugim tomie jej przygód Anne podejmuje ważną decyzję. Zostaje na Zielonych Szczytach, aby zaopiekować się tracącą wzrok Marillą. Nie tylko to pochłania czas rudowłosej — dostaje posadę w szkole, zakłada Koło Entuzjastów Avonlea, a na dodatek wraz z Marillą przygarnia bliźnięta! Obserwujemy metamorfozę Anne, nadal troszkę naiwnej, ale nabierającej lekkiej surowości, choć dalej idzie przez życie z uśmiechem. Od premiery książki minął ponad wiek, jednak sądzę, iż pełno ludzi ciągle może utożsamiać się z bohaterką, na mnóstwie płaszczyzn. Wspaniała powieść, czarująca kolejne pokolenia. Jeszcze raz ukłon w stronę pani Bańkowskiej, za jej ogrom pracy i tempo. Już za moment ukaże się tom trzeci, nie mogę się doczekać!