Litaniae de omnibus Sanctis

Ze środowiska śląskich jezuitów pochodzi Lÿtaniæ de omnibus Sanctis pro diebus Rogationum Joannesa Fabera – kompozycja oparta na tekście Litanii do Wszystkich Świętych, potraktowanym jednak dość swobodnie w świetle praktyki liturgicznej. Brak w formularzu litanii imion świętych charakterystycznych dla tradycji jezuickiej, a także tych, którzy w szczególny sposób byli czczeni lokalnie, uznać można za przejaw postawy uniwersalizującej, nie mniej wcale typowej dla Towarzystwa Jezusowego niż kojarzonej z nim zwykle strategii akomodacyjnej. Podejście takie sprzyjało z jednej strony możliwie szerokiej dysseminacji repertuaru, z drugiej zaś – wzmacnianiu idei unifikującej tradycję liturgiczno-muzyczną. O ile jednak strategia akomodacyjna jezuitów służyła popularyzowaniu twórczości lokalnie czynnego autora i umożliwieniu wykonywania jego utworów w dowolnym praktycznie środowisku, to postawa uniwersalizująca nadawała temu repertuarowi jakości globalnych, niezwykle istotnych w epoce prowadzonych przez jezuitów misji.