Opowieść o dziecięcej krucjacie 1212

"Opowieść o dziecięcej krucjacie 1212" jako nowe zobrazowanie makabrycznych wydarzeń sprzed wieków, spisane przez Flipa G. Droste'a.

Wyprawy krzyżowe organizowane przez państwa katolickiej Europy miały na celu nawracanie muzułmanów, pogan i heretyków. Nie mówi się jednak głośno o fakcie, że były to wojny zbrojne. Jeszcze ciszej, niemal szeptem, wspomina się krucjatę dziecięcą.

Wyruszyła z Francji, zrzeszając również dzieci z Niemiec i Niderlandów. Dzięki czystości swoich serc jej uczestnicy mieli nawrócić wszystkich tych, których nauki czy działania stały w sprzeczności z Kościołem Katolickim. Celem była Ziemia Święta - zajmowana w tym czasie przez muzułmanów. Jak dzieci miały stanąć naprzeciw wojska składającego się z rosłych mężczyzn?

Czy na pewno tylko niewinni wierni brali w niej udział? Może była to jedynie biedota, tragicznie zdziesiątkowana przez głód i choroby?

Według kronik krucjata ta miała dwóch przywódców - młodego pasterza Stephena z Glois w Vendome i studenta szkoły katedralnej w Kolonii Nikolausa. Co poszło nie tak? Krucjata nigdy nie dociera do celu. Los uczestników wyprawy jest zagadką.

"Opowieść o dziecięcej krucjacie" nie jest wyłącznie podręcznikowym wyjaśnieniem średniowiecznego zjawiska krucjat. Jest ich wystarczająco wiele. Niniejsza pozycja obnaża przed współczesnym czytelnikiem najgorszą z konsekwencji będącą skutkiem jednej niesłusznej decyzji. Wyjawia sekrety ukryte w starych manuskryptach, przechowywane w klasztorach i opactwach, sekrety, które znali jedynie przepisywacze tych manuskryptów - mnisi.