Przekrojowa rubryka Heca hecą jako źródło potocznych reproduktów języka polskiego

Ewa Kozioł-Chrzanowska ? doktor nauk humanistycznych, absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie asystent w Instytucie Języka Polskiego PAN. Pracuje w zespole Wielkiego słownika języka polskiego. Członki- ni Zespołu Ortograficzno-Onomastycznego Rady Języka Polskiego, autorka kilkunastu artykułów naukowych poświęconych frazematyce, leksykografii, kulturze języka polskiego i nowomowie.Książka Ewy Kozioł-Chrzanowskiej jest bardzo interesującą, bo wszech- stronną i niezwykle solidną, oraz (a właściwie: przede wszystkim) nowatorską rozprawą dotyczącą tworzenia i wieloaspektowego (w języku, w społeczeństwie i w kulturze) funkcjonowania potocznych reproduktów językowych. Opis hec na tle innych jednostek języka, prezentacja sposobów ich tworzenia oraz ich klasyfikacja nie tylko pozwalają na ogląd analizowanego fenomenu językowego, lecz także kreślą tło dla innych zjawisk polszczyzny. Z kolei ukazanie hec w aspekcie społecznym i kulturowym daje znakomity obraz zbiorowego autoportretu Polaków.Z recenzji dr hab. Katarzyny KłosińskiejPrzeprowadzona przez Ewę Kozioł-Chrzanowską lingwistyczna analiza wyekscerpowanego z ?Przekroju? obszernego materiału (ponad 1100 jedno- stek) jest wysokiej próby i obejmuje najważniejsze aspekty badanego zjawiska: od zestawienia hec z członkami rodziny utartych wielowyrazowców przez próbę klasyfikacji hec i charakterystykę poszczególnych ich klas po opis szczegółowych mechanizmów tworzenia hec i wyliczenie ich podstawowych parametrów. W chaosie terminologicznym, jaki panuje zwłaszcza w obszarze frazeologii, drobiazgowe, staranne, wyważone refleksje i usta- lenia terminologiczno-pojęciowe Ewy Kozioł-Chrzanowskiej mogą się stać po opublikowaniu pracy czynnikiem porządkującym i stymulującym dalsze refleksje na ten temat. W pracach młodszego pokolenia filologów rzadko dają się spotkać tak wnikliwe i przy tym krytyczne rozważania terminologiczne. Całość budzi uznanie aktualnością podjętej tematyki (i problematyki), rzetelną, wiarygodną analizą materiału, umiejętnością krytycznego wyzyskania obszernej literatury przedmiotu, klarownością narracji, poznawczą wartością wniosków.Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha Chlebdy