Żyletkę zawsze noszę przy sobie
Depresja dzieci i młodzieży

A dzisiaj przychodzę do Was z książką trudną, ale bardzo potrzebną. “Żyletkę zawsze noszę przy sobie” @malgosia.golota czytałam ze ściśniętym gardłem. To reportaż poświęcony depresji u dzieci i młodzieży. Bo tak dzieci też na nią chorują. Zazwyczaj czytając książki na faktach nie zwracam dużej uwagi na liczby, ale tutaj przeraziły mnie. Byłam w szoku, że tak dużo młodych osób choruje właśnie na depresję. W książce przedstawione są czynniki, które mogą powodować zachorowanie na tą chorobę. Specjaliści mówią o tym jak wygląda proces leczenia, chociaż wiadomo u każdego chorego może to przebiegać w inny sposób. U niektórych konieczne będzie podanie leków, a u niektórych nie jest to potrzebne. Zwrócona jest uwaga, że społeczeństwo nie jest przygotowane na rozmowy na temat depresji. Chociaż można zauważyć poprawę, zwłaszcza u młodych ludzi. Niestety starsi ludzie, oczywiście nie każdy, uważają, że jest to wymysł, że wystarczy wziąć się w garść. Najbardziej poruszały mnie rozmowy z osobami walczącymi z tą chorobą. Zupełnie inaczej czytało mi się wyznania chorych osób niż specjalistów. To te części książki wywoływały u mnie ból i smutek. Niejednokrotnie pojawiały się w oczach łzy. Moim zdaniem jest to bardzo ważna książka, powinno przeczytać ją jak najwięcej osób. Może dzięki niej więcej osób przestanie bagatelizować problem depresji, zacznie traktować jak każdą inną chorobę, a nie jako wymysł i bzdurę. No i przede wszystkim rodzice zwrócą uwagę na to co dzieje się z ich dziećmi, szybko zaczną reagować i im pomagać.

W naszym kraju, co bardzo mnie cieszy, depresja oraz choroby psychiczne powoli przestają być tematem tabu. Ta książka to kolejny krok w stronę akceptacji. Książka "Żyletkę zawsze noszę przy sobie" zrobiła na mnie duże wrażenie i na pewno na długo zostanie ona w moich myślach. Depresja oraz choroby psychiczne coraz częściej dotykają dzieci oraz młodzież. Zdecydowanie jest to problem, który powinien być nagłaśniany i to właśnie zrobiła Pani Małgorzata Gołota. Z książki dowiemy się naprawdę wiele. Widzimy czynniki, które mogą mieć wpływ na depresję, obraz jak wygląda choroba, porady jak ją rozpoznać i co może na nią wpływać. Co ważne autorka rozmawia zarówno z osobami chorymi, jak i z lekarzami i terapeutami. Na mnie te rozmowy zrobiły ogromne wrażenie! Są pełen emocji, uczuć i ważnej wiedzy. Książka jest bardzo wartościowa i zdecydowanie każdy powinien po nią sięgnąć. Jest to mocna u uderzająca lektura i zdecydowanie to właśnie takie książki są nam potrzebne!

Bywają książki rozrywkowe i książki cięższego kalibru. „Żyletkę zawsze noszę przy sobie” zdecydowanie należy zaliczyć do tej drugiej kategorii. Nie jest to łatwa lektura, a jej poznawanie w pewnych momentach boli. Nie jest to książka, którą weźmiecie w ręce i przeczytacie na jedno posiedzenie. Trzeba ją sobie dawkować, poświęcić jej trochę czasu, przemyśleć, bo temat jest bardzo ważny i warty każdej waszej minuty. Poznacie opinie lekarzy i terapeutów, ale autorka oddała też głos samym zainteresowanym, czyli młodym ludziom, którym życie dało w kość i sobie z nim nie radzą. Polecam tę książkę Waszej uwadze, bo uważam, że warto ją przeczytać. Warto ją poznać i dzielić się nią dalej.

Nie jest to łatwa literatura ze względu na temat, który jest w niej poruszony. Chodzi o zjawisko, jakim jest depresja. Dotąd nie zdawałam sobie sprawy, że ta choroba dotyka tak szerszego grona osób. Według danych WHO dotyka ok. 3,8% populacji. W samej Polsce 1,8 mln. osób codziennie walczy. Małgorzata Gołota, autorka książki "Żyletkę zawsze noszę przy sobie" poświęciła sporo czasu aby na nieco ponad 350 stronach pokazać historię osób, których walka z tą chorobą wciąż trwa. Jest to bardzo ważna pozycja nie tylko dla tych, którzy są dotknięci depresją, ale także dla tych, którzy pomagają komuś z nią walczyć.

Aktualny, szokujący i potrzebny reportaż. Historie choroby, z którą bohaterowie zmagają się już od dzieciństwa przy często braku wsparcia i niezrozumienia ze strony najbliższego otoczenia są dramatyczne. Małgorzata Gołota wykonała kawał solidnej pracy, zbierając nie tylko relacje pacjentów, ale też i zderzając je z opiniami specjalistów i terapeutów. Ta ksiązka otwiera oczy i polecam ją całym sercem każdemu.