15 dni jest na zawsze

Jejku, gdybym mogła dałabym tej książce milion na dziesięć! To pierwsza powieść w historii mojego czytelnictwa, gdzie od początku do końca książki się uśmiechałam. Ona była urocza, wspaniała, taka prawdziwa i komiczna jednocześnie. Jednak nie komiczna ze względu na śmieszność scen, tylko w bardziej uroczym wydaniu, gdzie często postaciom towarzyszyło zakłopotanie i wstyd, który widzieli i odczuwali tylko oni. Te porównania, które stosował Felipe były nieziemskie. On potrafił jak nikt podać zabawny przykład beznadziejnej sytuacji okraszając ją ciepłem i oddaniem sytuacji jako przytulenie pulchniutkiego dzidziusia, któremu chce się dać bezpieczeństwo. Historia wciągnęła mnie od pierwszej linijki, a miałam tylko zobaczyć o czym jest. Od razu przepadłam i był to najlepiej wykorzystany czas w moim życiu. Mam po niej takiego kaca, że nie wiem czy jakakolwiek inna książka może się z nią równać. Chodzę po pokoju i każdemu opowiadam jaką nieziemską historię przeczytałam i jak bardzo oni również powinni po nią sięgnąć. A dlaczego? Bo opowiada ją siedemnastoletni chłopiec pełen kompleksów. Wie, że jest pulchny, ale nie ma siły na ćwiczenia. W ramach zapewnienia siebie o aktywności fizycznej, do szkoły chodzi na piechotę. Przeżywa wszystko, co go otacza wokół, zwłaszcza kolegów, którzy z powodu jego tuszy bardzo mu dokuczają. Wspomina jednak kolegę z którym przyjaźnił się w dzieciństwie. Pragnie wrócić do tamtych czasów, kiedy ludzie nazywali go pulchniutkim, a nie jak teraz setkami innych przezwisk. Akcja jest przedstawiona w czasie dnia przed feriami. Felipe mieszka tylko z mamą i nagle dowiaduje się, że jego przyjaciel z dzieciństwa ma u niego przebywać w okresie tych ferii. Jest zły i zdesperowany, tu opisuje jak bardzo wstydzi się swojego dojrzewającego ciała i wszystkich rzeczy, które spotykają chłopca w wieku siedemnastu lat. Jednak najbardziej zakłopotany jest z innego powodu. Bo Felipe jest gejem i historia z tym odkryciem również będzie opisana. Nie powiem nic dalej, uwierzcie tylko, że ta opowieść jest jak najbardziej delikatna. Opisuje sprawy dojrzewającego chłopca z wielkimi kompleksami z którymi pomaga mu terapeutka. To opowieść o nauce akceptacji siebie z wszystkimi wadami i zaletami. To przejaw pierwszych uczuć, zakochania i syndromów, które na to wskazują. Opowieść o życiu, jego trudach i byciu popychadłem. Felipe wydawało się, że tylko osoby otyłe mają problem, dopiero poznając przyjaciół Caio widzi, że tak nie jest. Cudowna książka, ogromnie polecam dla każdej fazy wieku od czternaście plus wzwyż. Niesamowita, cudowna i niezwykła. Pod koniec książki macie kilka słów od autora i wiecie co, on nie utworzył postaci Felipe ze specjalnym charakterem i słownictwem, bo sam autor właśnie ma taki styl. Jest przepełniony ciepłem i dobrocią z nieśmiałością. To jego dusza opisywała problemy postaci i dlatego opowieść jest taka wyjątkowa. Bo historia jakich wiele, ale ten styl, sposób okazywania emocji, wypowiadanych słów i niepewności we własne możliwości właśnie sprawił, że tą opowieść pokochałam. Od tej pory wiem, że chcę więcej Vitora Martinsa, chce przeczytać wszystko, co wyjdzie z jego pióra. On pisze z duszą, a takich pisarzy jest naprawdę niewiele. Inni piszą niesamowite książki z przesłaniem, a u niego jest to niesamowitość ze wszystkim za co tylko można cenić książkę. Prze ogromnie polecam!!!

Czy zdarzyło Ci się być szykanowanym ze względu Twoją tuszę, wygląd, sposób „bycia”? Może ze względu na status materialny, bądź jeszcze coś innego? Prawda jest taka, że chyba większość z nas doświadczyła kiedyś szykanowania, wyśmiewania, a nawet poniżania. Najgorsze jest to, że dochodzi do tego w wieku szkolnym i to na terenach szkoły. Niestety nauczyciele, a nawet rodzice bardzo często nic sobie z tego nie robią… Często dzieci nie przyznają się, że dotyka je taka krzywda, a później dochodzi do wielu dramatów… „Jestem gruby. Nie jestem „pulchniutki”, „misiowaty” ani „przy kości”. Jestem ciężki, zajmuję przestrzeń, i ludzie krzywo na mnie patrzą na ulicy. Wiem, że jest masa ludzi na świecie z większymi problemami od moich, ale nie mam zwyczaju rozmyślać o cierpieniu innych, kiedy w szkole mam dosyć własnego cierpienia”. Takimi słowami rozpoczyna się książka autorstwa Vitor Martins „15 dni jest na zawsze”. Książka niezwykle trudna, emocjonalna, a przy tym genialna. Uwielbiam to, że obecnie coraz częściej można spotkać wśród literatury młodzieżowej książki, które poruszają ważną tematykę. Do tego jeżeli jest to zrobione w sposób wręcz uroczy, lekki, momentami przezabawny to otrzymujemy wyjątkową książkę, z która powinien zapoznać się dosłownie każdy. Taką właśnie powieścią jest „15 dni jest na zawsze”. Książka porusza istotne tematy jakimi są: nękanie, homofobia, fat-shaming, brak akceptacji własnego ciała, czy wycofanie społeczne. Wszystko to składa się na smutny obraz. Jednak jak już wspomniałam Vitor Martins stworzył coś całkowicie przeciwnego. Książka niesie za sobą nadzieję, ta opisana terapia pozwala bohaterowie spojrzeć na niektóre rzeczy z zupełniej innej perspektywy. Bardzo mi się to spodobało, bo jestem pewna, że wielu osobom da ona do myślenia. Do tego jeszcze trzeba dodać świetnie poprowadzone wątki przyjacielskie i oczywiście miłosny, który jest tutaj przecudowny. Fajnie wyszło także pokazanie dwóch odmiennych relacji z matkami co ukazuje jak ważne jest wsparcie ze strony najbliższych. Kreacja głównego bohatera, Felipe, jest dopracowana w najmniejszym szczególe. Jest to bohater, z którym z łatwością można się utożsamić. Chłopak jest pełen kompleksów, lęków, a przy tym nie brakuje mu humoru i czegoś co tak naprawdę ma każdy z nas. Jego kreacja jest po prostu szczera i naturalna. Czytając o życiu Felipe momentami odnosiłam wrażenie jakbym czytała o sobie, gdy jeszcze chodziłam do szkoły. Chłopak ma masę problemów, z którymi próbuje sobie sam poradzić i nie zawsze na dobre sposoby. Jego relacje z innymi ludźmi są słabe, ale za to zawsze może liczyć na swoją cudowną mamę. W przypadku kreacji pozostałych bohaterów można uznać, że postacie te zostały mocno spłycone. Jednak czy to źle? Muszę przyznać, że w przypadku tej książki kompletnie mi to nie przeszkadzało, a wręcz pasowało do fabuły. „15 dni jest na zawsze” to świetna historia nie tylko dla młodzieży. Jej lektura niesie za sobą ważne przesłania, ale i pozwala się odprężyć oraz zrelaksować. Szkoda, że nie mogłam przeczytać takiej książki, gdy byłam nastolatką. 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!