A ty będziesz dumna. Trylogia Listami pisane. Tom 1

Czy można pięknie napisać o żałobie? Czy da się tak trudne emocje ubrać w słowa? Monika Sygo to potrafi. Historia, która mnie poruszyła, która dotknęła najczulszych strun duszy. Jedna z tych, które czytasz i dziękujesz, że to nie ty, że nie o tobie. Doceniasz to co masz, choć nic nie jest dane na zawsze, ale masz, więc szanuj. Są osoby w naszym życiu na odejście, których nigdy nie będziemy gotowi. Wydarzenia, które wiadomo, że nastąpią, ale nijak nie ma się jak do nich przygotować. W książce, tak jak i życiu, jest płacz na podłodze w pozycji embrionalnej i jest wspólne milczenie przyjaciół, które wyraża więcej niż tysiąc słów, bo zwyczajnie jest. Ogromnie ciężki ładunek emocjonalny podany w oprawie lekkiego pióra autorki to propozycja ode mnie dla Was na przedwiosenne wieczory. Niesztampowa fabuła czyni tą historię ciekawą. Opis uczuć, emocji i wrażeń jest bardzo sugestywny. Wszystko to sprawia, że chcemy przytulić naszych najbliższych, bo przypominamy sobie co jest w życiu najważniejsze. Uczucia, którymi jesteśmy obdarowywani są cenniejsze niż złoto choć, gdy są ich zazwyczaj nie doceniamy, uznając za oczywiste. Z kolei, gdy ktoś wciska nam fałsz, substytut miłości to wszystko w nas krzyczy, że to nie to. Warto posłuchać tego krzyku duszy zamiast potem wyrzucać sobie, że okłamywaliśmy siebie tak długo. Polecam Wam historię Kuby, Igi i Kamili, polubicie się z pewnością.

„A Ty będziesz dumna” to naładowana emocjami książka, która nie pozostawi czytelnika obojętnego na losy bohaterów. Autorka od początku wzbudziła moją ciekawość. Pojawia się narracja prowadzona z perspektywy trzech różnych osób. Początkowo ma się wrażenie, że te trzy postacie nie mają ze sobą nic wspólnego, a z czasem próbujemy powiązać ze sobą puszczone przez autorkę niteczki. Czy uda się je dobrze połączyć? To już kwestia indywidualna każdego czytelnika. Mi udało się to tylko częściowo. Ta książka porusza, gra na najczulszych strunach naszych emocji. Sprawia, że przenosimy się do tych ludzi, do ich przeżyć, do miejsc, w których żyją. Splatamy się z nimi i silnie odczuwamy to, co oni. Gratuluję autorce tej umiejętności wciągnięcia czytelnika w opowiadaną historię. Ta książka to duża dawka emocji. Zaczynając ją czytać myślałam, że od razu po jej skończeniu sięgnę po kolejną część. Jednak muszę dać sobie chwilę na ochłonięcie.