Almost Kiss. Nie flirtuj ze mną na fizyce

Powiem wam, że historia naprawdę bardzo mi się spodobała. Jest napisana z punktu widzenia postaci i może dlatego udało się oddać jak najbardziej ciepłe i kiełkujące uczucia, choć czy kiedy kocha się kogoś całe młode życie, to czy może coś bardziej tam zaiskrzyć? Nasza chłopięca postać nigdy nie pomagała kolegom w zdobyciu pewnej dziewczyny z bardzo prostego powodu. Wpierw opisuje ich starania, prośby, by pomógł im dotrzeć do niej i namówić choć na jedno spotkanie, ale on nigdy nie wyraża na to zgody. Sam kocha się w niej od dawna. Kocha jej plusy i minusy, jej doskonałości i nieobecne dla niego niedoskonałości. To, że nie lubi przebywać z innymi, to że ma swoje zadziorne dni i to, że w ogóle nie lubi przebywać z ludźmi. Darzy ją pięknym uczuciem, które gdy opisuje, to wpierw jest ogólnikowo, potem romantycznie, a później jakby coś z niego zeszło i przyznaje jak bardzo jest nią zauroczony i od jak dawna. Z kolei, kiedy czytamy jej opisy widzimy z jakimi kompleksami się zmaga. Wiemy czego się boi, co nie lubi jest i co budzi w niej strach. Ona wie, że jest inna od wszystkich i nie chce tak naprawdę niczego, tylko wciąż rozmawiać o ważnych osobistościach, którzy w jakiś sposób przyczynili się do nauki i zbyt szybko, lub boleśnie zmarli. Sama jest geniuszem i może dlatego jej fascynacja jest odmienna od innych osób. Inteligencję odziedziczyła po rodzicach, lecz często z tego powodu cierpiała, gdyż zapracowani zapominali odbierać ją ze szkoły. Kiedy dorasta przez całą drogę towarzyszy jej przyjaciel, ten, który się w niej podkochuje. Jednak życie nie bywa sprawiedliwe i kiedy w niej pojawiają się pierwsze oznaki fascynacji płcią przeciwną, to nie On jest w kręgu zainteresowania. My wiemy jak bardzo go to boli, kiedy zauroczona zdradza uczucia. Jak zatem potoczą się ich losy? Bardzo lubię książki młodzieżowe, gdyż sama mam dzieci w podobnym wieku i chciałabym wiedzieć z czym mogą się zmagać. Jest to też taka odskocznia od codziennych problemów i można przypomnieć sobie jak to było, kiedy życie stało przede mną otworem. Idealna młodzieżówka do akceptacji tego kto kim jest i że ma prawo być taki jaki jest:-)

"Jestem gotowa zaryzykować. Być może nie czuję się dość silna, żeby móc go stracić, ale nie brakuje mi odwagi, by spróbować go mieć." •• "Splątanie, tak jak miłość, nie jest czymś, co się przytrafia - to coś, co się wybiera." ▪︎▪︎ Czy uwierzycie, jeśli powiem wam, że przedmioty ścisłe, takie jak, matematyka czy fizyka mogą być nie tylko piękne, ale też romantyczne? Cóż, okazuje się, że mogą. Evie i Caleb przyjaźnią się od zawsze, ich więź jest niezwykła i wydaje się być nierozerwalna. Jednak wszystko zaczyna się zmieniać, gdy do głosu dochodzą emocje i skrywane uczucia. Ta historia jest po prostu absurdalnie urocza. Motyw "slow burn" w literaturze młodzieżowej, nie pojawia się często, ale w tym wypadku sprawdza się znakomicie. Czuć nieustające przyciąganie między głównymi bohaterami, które zamiast irytować, ekscytuje. Podobnie jest z samą fabułą, która przykuwa uwagę zarówno błyskotliwością jak i poczuciem humoru. Poza walorami czysto rozrywkowymi, to dająca do myślenia opowieść o dorastaniu, która porusza problemy zdrowia psychicznego i skomplikowanych relacji rodzinnych. A to wszystko osadzone jest w świecie wzorów i wiązań matematyczno-fizycznych, na które spojrzycie z zupełnie innej strony. I najważniejsza rzecz, a mianowicie, Caleb. Wiem, może i jest trochę przesłodzony, ale nie sposób się mu oprzeć i go nie pokochać od pierwszej strony. Zaklepuję. Powtarzam się, ale nie znajduje innych słów, które lepiej określiłby tę historię, ABSURDALNIE UROCZA! Przeczytajcie koniecznie💙