Altanka pod magnolią

Lubicie czytać historie nostalgiczne, które dają nadzieję na lepsze jutro? Kiedy przeczytałam debiutancką powieść Sandry Podleskiej pt. "Piernik z wróżbą" byłam zachwycona. "Altanka pod magnolią" to już trzecia powieść Sandry i jestem pod ogromnym wrażeniem pióra autorki. To historia bardzo nostalgiczna, wzruszająca i pełna emocji. Główna bohaterka Monika nie może pogodzić się ze stratą ukochanej córeczki. Minęły trzy lata podczas których kobieta wpadła w depresję i rozwiodła się z mężem. Postanawia wyprowadzić się do małej miejscowości, by rozpocząć nowe życie. Wkrótce poznaje fryzjera Piotra, , a później architekta krajobrazu Grzegorza. Jej świat wywraca się do góry nogami gdy poznaje córkę Grzegorza Polę, która jest bardzo podobna do jej córki. Czy Monika wpadła w obłęd? Czy zrozpaczona kobieta odzyska spokój i ułoży sobie życie od nowa? "Altanks pod magnolią" to historia o matce, która przeżywa żałobę po śmierci ukochanej córeczki. Nie jest to dla niej łatwe więc mierzy się z depresją. Autorka porusza też temat rozpadu małżeństwa. Bohaterka musi poradzić sobie z rozpaczą, zacząć nowe życie bez dziecka i męża oraz zbudować nowe relacje z innymi ludźmi. Autorka pokazuje nam historie o życiu po stracie, które wiąże się z ogromną rozpaczą i bohaterka jest na pograniczu obłędu. Śledziłam losy bohaterki i trzymałam kciuki za nią, by doznała spokoju i ułożyła sobie życie od nowa. Jeśli jesteście ciekawi, czy Monice uda się wyjść z mroku i przepracuje traumę to koniecznie sięgnijcie po tę wzruszającą i nostalgiczną powieść. Chwytająca za serce i sprawiająca, że łzy pojawią się w Waszych oczach. Styl autorki i lekkie pióro wciąga już od pierwszej strony. Z niecierpliwością będę czekała na kolejne cudowne powieści spod pióra Sandry. Gorąco polecam!

„Altanka pod magnolią” to bardzo smutna i wzruszająca historia, która daje nadzieję na lepsze jutro. Ta książka pokazuje, że ból po stracie nigdy nie mija, ale możemy nauczyć się z nim żyć. Życie Moniki rozpada się na kawałki wraz ze śmiercią ukochanej córeczki Aurelii. Kobieta wmawia sobie, że to jej wina. Przeprowadzka do małej miejscowości ma przywrócić Monice względny spokój. Kobieta oddaje się w pełni swojej pracy jako ilustratorka. Marzy o wydaniu własnej książeczki dla dzieci. Przypadek sprawi, że Monika znajdzie pewien tajemniczy medalion, który kryje w sobie zdjęcie małej dziewczynki łudząco podobnej do jej córki. W ten sposób pozna Grzegorza i jej życie nabierze innych barw. Monika pomimo swojej ogromnej straty i bólu, potrafi pomagać innym, wspiera bliskich, o czym przekona się jej przyjaciel Piotr. Czy kobiecie uda się w końcu odzyskać spokój ducha? Autorka przekonała mnie do swojej twórczości i już nie mogę się doczekać kolejnych pozycji jakie wyjdą spod jej pióra. Polecam.

,,Czasami nasz sposób myślenia to jedyna rzecz, która stoi na przeszkodzie do szczęścia". Przepiękna książka! Jest przepełniona różnymi emocjami, które przechodzą na czytelnika. Początkowo czytamy o ogromnym smutku, gdyż wszystko, co Monika kochała nagle się rozpadło. Bardzo długo nie wiemy co spowodowało, że córeczka Moniki nie żyje. Czasami tylko podkreślała, że to przez to, że jej nie dopilnowała. Ona popadła w tak wielką depresję, że i jej małżeństwo dobiegło końca. My wiemy dlaczego go odepchnęła, bo nam o tym opowiada. W międzyczasie oznaczona innym drukiem będzie treść listu, który ona pisze do swojej zmarłej córeczki. Zwiera tam liczbę dni, która minęła odkąd jej z nią nie ma, opowiada jej co się aktualnie u niej dzieje i jak bardzo za nią tęskni. Czasami wspomina drobne chwile, kiedy jeszcze z nią była. Znamy jej wygląd i cechy charakterystyczne, co sprawia, że i nas serce ściska z bólu. Obecnie Monika przeniosła się do innego miejsca, by móc rozpocząć życie na nowo. Tam poznaje przezabawnego geja, który często przekręca przysłowia i jego ojca. W miarę jak opowieść się rozkręca poznajemy również życie tego sąsiada. Połączy ich cudowna przyjaźń, którą warto poznać samemu. Jednak los stawia na drodze kobiety bardzo dziwną sytuację. Odnajduje ona medalik w którym jest portret dziewczynki niemal identycznej jak jej zmarła córka. Jak każda matka, Monika musi się dowiedzieć kim ona jest. Z powodu wielu przypadków pozna mężczyznę, który zacznie otwierać jej zakneblowane serce. Tu chciałabym zakończyć, by nie dawać wam więcej informacji, które naprawdę warto odkryć samemu. Pozwólcie się ponieść emocjom bólu po stracie, buntu z powodu niewystarczającej miłości, niezrozumieniu własnego dziecka, które nie jest takie, jakie chcieli, by było i uczuciu szczęścia, które ma prawo przyjść do nas bez względu na to w jakim jest się wieku. Książkę odczułam jakby ktoś pisał motylkiem po szkle pozostawiając po sobie dwa kolory łez. Jedne żółte pełne rozpaczy, i drugie czysto błękitne, za którymi skryła się miłość i potrzeba nie tylko kochania, ale i bycia kochanym. To wszystko okraszone zwiewnym i delikatnie poetyckim piórem, które samo w sobie stanowi urodę książki. Duży druk, pełno dialogów i opowieść, która skruszy wiele serc. Bardzo polecam do przeczytania każdemu, bez najmniejszych wytycznych. Dzięki tej książce uwierzyłam w coś, co dla mnie było zbyt odległe, by mogło być prawdziwe. Przepięknie ją polecam!!!

„Altanka pod magnolią” to bardzo emocjonują książka o stracie, depresji, przyjaźni, miłości i nadziei. Monika straciła swoją córeczkę. Przez trzy lata nie potrafi pogodzić się z jej śmiercią. Wpada w depresje, rozwodzi się, a później wyprowadza się do małej miejscowości by zacząć wszystko od nowa. Poznaje najpierw Piotra, który jest fryzjerem, później przystojnego architekta ogrodów, Grzegorza i jego córkę Polę, która przypomina jej córkę. Jaką rolę w życiu kobiety odegra tych dwóch panów? Czy Monice uda się odzyskać spokój i radość życia? Przekonajcie się sami. Książka na pewno poruszy nie jedno serce, zwłaszcza serce matki. W pierwszej połowie książki można powiedzieć, że akcja płynie swoim tempie. Natomiast po połowie następują prawdziwy wybuch emocji. Wraz z bohaterami cieszyłam się z ich szczęścia, by za chwilę poczuć rozczarowanie, a później przygnębienie. Autorka świetnie wykreowała tutaj każda z postaci. Zarówno Monikę, jak również obu panów. Każdego z bohaterów bardzo polubiłam i poznając coraz bardziej Piotra myślałam sobie, że jest mieć w życiu taką osobę. Książkę bardzo polecam tym osobą, które szukają poruszających powieści. Emocji w „Altanka pod magnolią” na pewno nie zabraknie.

Czy po ogromnej tragedii można zacząć wszystko od nowa? Przed takim pytaniem staje bohaterka najnowszej powieści Sandry Podleskiej - Monika. Choć od śmierci jej córeczki Aurelii minęły już trzy lata kobieta nadal nie potrafi uporać się z traumą. Pierwszym krokiem do odnalezienia szczęścia jest przeprowadzka na przedmieścia Wrocławia oraz oczywiście praca zawodowa. Ta zaś wymaga kreatywnego zacięcia , ponieważ Monia jest cenioną ilustratorką. Już pierwszego dnia w nowym miejscu poznaje nowego sąsiada- Piotrka i choć początkowo młody i energiczny chłopak nie wywiera na niej zbyt dobrego wrażenia ta znajomość będzie miała znaczący wpływ na jej dalsze losy. A to dopiero początek zmian czekających tuż za rogiem. Pewien spacer i związane z nim znalezisko sprawią ,że świat Moniki zadrży w posadach. Na jej drodze stanie również wyjątkowy mężczyzna. Jaka relacja ich połączy? Czy tajemnice z przeszłości staną na przeszkodzie rodzącemu się uczuciu? Jestem prawdziwie oczarowana tą historią. Jest po prostu cudowna i przepełniona uczuciami. Autorka za pomocą słów wyczarowała naprawdę wspaniałą fabułę z bohaterami, których obdarowałam sympatią od pierwszego zdania. Kolejne strony niosły ze sobą ogromną ogromną dawkę emocji od uśmiechu i radości, poprzez złość aż po ogromne wzruszenie. Ta wyjątkowa , mądra i piękna książka nikogo nie pozostawi obojętnym. Gorąco polecam❣️