Szkoła aniołów

Frederic Mayol po strasznych przeżyciach – uczestniczył w I wojnie światowej – wraca do Barcelony. Jest w strasznym stanie, cierpi na nerwicę frontową (PTSD), widział śmierć przyjaciół i jest uzależniony od środków przeciwbólowych. Aby zapomnieć i zmienić otoczenie przyjmuje posadę lekarza psychiatry w sanatorium, który leczy takich jak on – złamanych psychicznie. To dawna Szkoła Aniołów – którą zamknięto kilka lat temu bo wybuchł w niej pożar. Frederic znajduje dziennik byłej dyrektorki szkoły i pewną pozytywkę. I tak rozpoczyna się historia pewnej dziewczyny, i pewnego dziecka i jeszcze jednego. Jak w pozytywce znalazłam następną skrytkę. I jeszcze jedną. Dostałam prezent, rozpakowałam go a tam następny i byłabym już zirytowana ale chciałam zobaczyć ten dar więc kopałam dalej. Na końcu prezent był malutki ale przepiękny. Tak się czułam czytając tę książkę. Absolutnie polecam „Szkołę Aniołów” Toni Hill – to jedna z najpiękniejszych, tajemniczych, smutnych, wiktoriańskich opowieści.

Sięgając po „Szkołę aniołów” hiszpańskiego autora Toniego Hilla nie zdawałam sobie sprawy, że okaże się tak wyjątkową i klimatyczną powieścią gotycką z wszystkimi jej elementami. Autor nie tylko znakomicie oddał atmosferę sanatorium psychiatrycznego z tajemniczą i przerażającą przeszłością, ale w budzącą ciarki fabułę wplótł śmierć, perwersję i szaleństwo. Gdy w Europie początku XX wieku Wielka Wojna nadal zbiera krwawe żniwo, w położonym niedaleko katalońskiego wybrzeża sanatorium rozgrywa się inna walka. Przeszłości z teraźniejszością, jawy z urojeniami, niewinności z perwersją. To tu przed laty mieściła się szkoła dla młodych panien zamknięta po tragicznym i budzącym wiele pytań pożarze. Prawdy nie tylko dotyczącej niewyjaśnionej przeszłości, ale i późniejszych koszmarnych wydarzeń związanych z uczennicami tej szkoły próbuje dociec młody psychiatra Frederic, dla którego wyjaśnienie tej sprawy przeradza się wręcz w obsesję. Czy jest to forma ucieczki dla jego poranionych na wojnie duszy i ciała, boleśnie przypominających mu każdego dnia doświadczone okropieństwa? Czy ciągnie go ku temu jego romantyczna relacja z jedną z byłych uczennic, świadkiem ówczesnych wydarzeń? Z pewnością jednak podobnie jak czytelnik, nie spodziewa się historii tak porażającej, łączącej ze sobą romantyzm, szaleństwo, intrygę i pokłady zła, które mogą zrodzić się tylko w człowieku. Zakochałam się w tej powieści! Jej klimat buduje niespieszna akcja, przeplatanie linii czasowych i szczególna narracja, która przenika na wskroś i dodaje historii autentyzmu. Wraz z rozwojem wydarzeń zanurzałam się stopniowo w mrocznej, dusznej i gęstniejącej z każdą stroną atmosferze, wiedząc, że już nie będzie odwrotu, że już mnie nie wypuści. I rzeczywiście po zaskakującym zakończeniu lektury, długo nie mogłam wypłynąć na powierzchnię. Jeśli lubicie tajemnicę i mrok powieści gotyckiej, to ta będzie idealnym wyborem, a jej klimat spotęgują jeszcze nadchodzące długie jesienne wieczory.

Mistrzowska literacka uczta. Autor zabiera nas w podróż w gotyckie klimaty, pełne tajemniczości i niepewności. Nic nie jest pewne i oczywiste, można śmiało snuć domysły w nieskończoność. I próbować zrozumieć postępowanie bohaterów, ale to tylko nieudane próby … I na tym może pozostańmy na jakiś czas … Frederic Mayol, młody psychiatra, obejmuje stanowisko w szpitalu. Szpitalu, w którym są leczone chore i zabłąkane dusze. Mężczyzna spełnia się zawodowo, ale to nie wszystko, stara się dojść do prawdy. Otóż okazuje się, że w budynku szpitala w przeszłości mieściła się szkoła dla dziewcząt z wyższych sfer, którą strawił pożar. Zdarzenie to owiane jest tajemnicą, ale wiele faktów wiązanych jest w osobą dyrektorki szkoły. Niektóre z byłych uczennic zginęły w niejasnych okolicznościach, niektóre żyją, ale nie chcą wracać do tamtych lat. Mają bolesne wspomnienia, którymi nie chcą się dzielić. Wiązała je tajemnica, którą wymusiła na nich dyrektorka. Pytanie, co się stało wiele lat temu i czy śmierć młodych kobiet ma związek z mroczną przeszłością szkoły? Może złamanie obietnicy sieje śmierć wśród uczennic? Frederic uparcie dąży do poznania prawdy, prowadzi prywatne dochodzenie, które doprowadza do zaskakujących efektów. Na światło dzienne wychodzą ponure i smutne tajemnice, osoby bliskie doktorowi znajdują się w kręgu podejrzanych. Czy psychiatra osiągnie swój zamierzony cel? Czy uniknie niebezpieczeństw, jakie na niego się czają? Prawda czasami jest niewygodna dla pewnych osób i wtedy ludzie nie mają hamulców w dążeniu do jej skrzętnego ukrywania. Dosłownie zrobią wszystko, aby chronić siebie i swoje mroczne przewinienia … Fabuła dzieje się w dwóch przestrzeniach czasowych. W czasach, gdy działała szkoła i akcja wiąże się z wydarzeniami, które miały w niej miejsce. I w nich zapewne tkwi klucz do zrozumienia wielu wydarzeń. I w czasach, gdy w szpitalu pracuje doktor Frederik, który stara się zrozumieć i dotrzeć do przeszłości okrytej mrocznością szkoły. Muszę przyznać, że pierwsze strony lektury mnie zmęczyły, niewiele się działo, wszystko się dłużyło. Wiało nudą i marazmem. Ale nastąpił przełom, który tak mnie wchłonął, że z niecierpliwością dążyłam do odkrywania kart. Nie mogłam się powstrzymać, ciekawość zawładnęła mną całkowicie. A tu się okazuje, że sprawy się po kolei komplikują, fabuła się zapętla i zamiast być bliżej prawdy, ja cały czas się od niej oddalałam. Ale wytrwałość została nagrodzona niesamowitym zakończeniem, nawet wytrawny gracz nie był w stanie przewidzieć. I to jest to, co sprawia, że historia żyje w tobie, krąży w twoim umyśle i na długo pozostaje z tobą. Analizujesz ją, myślisz nad zachowaniem bohaterów, próbujesz ich oceniać i zastanawiasz się, dlaczego tak się zachowywali. Przemyślenia błądzą w twojej bliskiej osobistej przestrzeni i szukają miejsca, gdzie mogą na chwilę spocząć i spokojnie odetchnąć. Lektura emocjonalna i zaskakująca. Tajemnicza i mroczna. Pełna niedomówień i niedopowiedzeń. Mglista kurtyna przesłania pewne okoliczności i musimy poświęcić wiele uwagi, aby je dojrzeć wyraźnie. Polecam gorąco. Nazwisko autora warto zapamiętać. Mam nadzieję, że jeszcze nie raz zabierze nas w mroczne klimaty i niejasne meandry ludzkiego umysłu.

„Szkoła aniołów” to nowa odsłona twórczości Toniego Hill’a. Tym razem autor dał nam się poznać od zupełnie innej strony w powieści gotyckiej. Podczas reklamy książki zdarzało mi się czytać porównania Hill’a do Zafona i jego twórczości. Jednak trzeba przyznać, że do Zafona zdecydowanie mu daleko, a „Szkoła aniołów” to bardziej melodramat z magicznym realizmem, gdzie tych elementów nadprzyrodzonych wcale nie ma tak dużo. Sama fabuła jest dobrze skontrowana, jest wielowątkowa, wielowymiarowa z dość zaskakującymi zwrotami akcji i posiada świetny klimat. Jako, że większość książki to pamiętnik nauczycielki mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową. Muszę przyznać, że dawno nie spotkałam się z tak świetnie poprowadzoną narracją pierwszoosobową, gdzie wszystko byłoby tak gustownie wywarzone. Dlatego pomimo, że momentami odnosi się wrażenie jakby autor chciał nam zbyt dużo przekazać i troszeczkę się w tym pogubił to i tak jest to nadal kawał dobrej roboty godny pochwały. "... to, co niewypowiedziane, pozostaje w głowie, oplata jak macki, żywi się logiką i wywołuje wątpliwości, podejrzenia i niepokój graniczący ze strachem w najczystszej postaci. Strachem przed czymś nieznanym, zwodniczym. Przed tym, co złowieszcze." „Szkoła aniołów” to powieść wielowątkowa i z całą pewnością wymagająca. Podczas czytania byłam nią ogromnie zafascynowana, ale także ciągle zastanawiałam się o co tak właściwie w tym wszystkim chodzi i do samego końca nie byłam tego pewna. Zdecydowanie polecam!