Cioci buzi. Ananasy i gagatki. Tom 1

Pamiętacie te czasy, gdy konieczne było przywitanie się buziakiem z często kompletnie obcą osobą lub taką, której tym całusem nie chcieliśmy obdarzać? Osobiście miałam wiele takich sytuacji i za punkt honoru postawiłam sobie, że moich dzieci nie będę do tego zmuszać. Bohaterka tej książki wyraźnie daje znać o swoich odczuciach związanych z przymusowym buziakiem. Nie jest to związane z brakiem lub złym wychowaniem, ale wyznaczaniem dziecięcych granic, potrzebą ich uszanowania i poczuciem bezpieczeństwa. Te prosta, płynąca rymem opowieść to historia nie tylko dla dzieci, ale i dla nas, dorosłych, którzy już nie pamiętają i często nie wiedzą co kryje sie w dziecięcym wnętrzu lub też lekceważą ich granice. Chociaż ilustracje jak i rym mogą być trochę abstrakcyjne w odbiorze, to ich tematyka jest jak najbardziej istotna i ważna i po lekturze warto je omówić z małym czytelnikiem, by w pełni zrozumieć sens, dopytać o odczucia i pozwolić obu stronom na akceptację

Lubiliście buziaki od cioci? Ja nie. Drażniły mnie i czułam duży dyskomfort z tym związany. „Cioci buzi” to mądra książeczka o tym by pozwolić dziecku wyrażania swojego zdania odnośnie tego co czuje w przypadku dyskomfortu, który występuje gdy ktoś przekracza pewną granicę. Dziecko wtedy może czuć strach, wstręt, złość, że ktoś każde mu to zrobić. Może z czasem zmieni zdanie, będzie chciało się przytulać do kogoś innego niż domownicy. Ale to dziecko o tym powie a nie my. Książeczka napisana jest wierszem. Na każdej stronie znajduje się niewiele tekstu, ale wystarczająco by przekazać czytelnikowi jak bohater czuje się. Za to ilustracje w pełni wyrażają to jak czuje się ktoś kto czuje złość czy dyskomfort spowodowany przekroczeniem pewnych granic. Książeczka jest świetnym narzędzie do rozmowy z dzieckiem o emocjach jakie mu towarzyszy na co dzień lub w mało komfortowych dla niego sytuacjach, jak wizyta całuśnej cioci. Pozwala ona zrozumieć dziecku emocje a nam dorosłym spojrzeć na nie z punktu widzenia dziecka.