Fredro Aleksander
Aleksander Fredro. Bajki dla dorosłych audiobook
Osiołkowi w żłoby dano i inne wiersze... (Audiobook) - czyta Krystyna Janda
Aleksander Fredro był polskim poetą, dramaturgiem, komediopisarzem, wolnomularzem i szlachcicem, który tworzył w dobie romantyzmu. Przyszedł na świat 20 czerwca 1793 roku w Surochowie. Gdy miał 6 lat, wraz z rodziną przeniósł się do Bieńkowej Wiszni. Z racji majątku swojej rodziny chłopiec nigdy nie uczęszczał do publicznych szkół. Jego edukacją zajęli się nauczyciele w domu.
Aleksander Fredro – życie i książki
Jednym z najbardziej smutnych wydarzeń w życiu młodego Fredry była strata matki. Gdy poeta miał zaledwie 13 lat, jego matka zmarła w pożarze we własnym dworze. Wtedy też młody chłopak wraz z ojcem przeniósł się do Lwowa. Gdy miał 16 lat, wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. Później służył w wojskach Napoleona aż do jego abdykacji w 1815 roku. Za wyprawę na Moskwę został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, a za udział w kampanii napoleońskiej Krzyżem Legii Honorowej. W 1815 roku powrócił do majątku i wstąpił do lubelskiej loży wolnomularskiej.
Dwa lata później młody Fredro poznał Zofię hrabinę Skarbkową, z domu Jabłonowską. Dziewczyna zakochała się w nim ze wzajemnością. Niestety pomimo młodego wieku została wydana za hrabiego Skarbka, wówczas jedno z najzamożniejszych mężczyzn w Galicji. To nie było szczęśliwe małżeństwo, więc kobieta postanowiła odejść od męża. Ostatecznie w 1828 roku zakochani wzięli ślub. Doczekali się również dwójki dzieci: córki Zofii i syna Jana Aleksandra. Wcześniej jeszcze autor zadebiutował komedią „Pan Geldhab”, która w 1821 roku została wystawiona po raz pierwszy.
Książki i dokonania Fredry
W 1828 roku Fredro stracił również ojca. Wtedy też przejął rodzinny majątek oraz pomnożył swoje dochody. Wówczas był już autorem kilkunastu sztuk i coraz bardziej cenionym twórcą. W 1829 wstąpił do Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W 1832 roku, po powstaniu wielkopolskim przyjął u siebie dwóch uchodźców, którzy schronili się w Galicji w obawie przed represjami. Siedem lat później Fredro został uznany za Honorowego Obywatela Miasta Lwowa.
Za swoją działalność Fredro niejednokrotnie był krytykowany. W latach 1839-1854 zaprzestał działalności komediopisarskiej i skupił się głównie na spisywaniu pamiętników z czasów napoleońskich. W 1876 roku, po zmaganiach z chorobami odszedł w otoczeniu rodziny. Fredro jest uznawany za jednego z najwybitniejszych komediopisarzy wszechczasów. Stworzył takie dzieła jak „Zemsta”, „Śluby panieńskie”, „Gwałtu, co się dzieje!”, „Mąż i żona”, „Trzy po trzy” czy „Sztuka obłapiania”. Przypisuje się mu również stworzenie „XIII Księgi Pana Tadeusza”.