Bez tchu

"Bez tchu" Amy McCulloch miało premierę już jakiś czas temu. Podczytywałam ją w formie ebooka i w pewnym momencie wciągnęła mnie tak mocno, że postanowiłam dokończyć ją w papierze. Cecily Wong jest dziennikarką. Staje przed życiową szansę. Ma dołączyć do jednego z zespołu, który ma zamiar zdobyć jeden z najwyższych szczytów świata. Nagrodą za ten czyn będzie wywiad z człowiekiem, który od pewnego czasu jest gwiazdą wśród ludzi zajmujących się alpinizmem. W pewnym momencie zaczynają ginąć ludzie. A Cecily nie wydaje się, aby był to przypadek... Bardzo byłam ciekawa tej książki. Lubię tematykę wysokogórską. I tutaj się nie zawiodłam. Na początku fabuła rozwija się powoli. Co prawda gubiłam się trochę w postaciach. Nie potrafiłam dopasować imion do bohaterów. Gdy mocniej zagłębiłam się w fabułę problem na szczęście zniknął. Mamy szczegółowe opisy przygotowań i widoków górskich. Następnie napięcie rośnie i czujemy, że to co się dzieje nie jest naturalne. Próbujemy domyślić się o co w tym wszystkim chodzi. A tymczasem ekipa wspina się coraz wyżej i mimo przeciwności daje z siebie wszystko. Finał może mnie nie zszokował ale na pewno zaskoczył. Bardzo polubiłam główną bohaterkę. Mimo słabości pokonała swoje lęki i w momentach wielkiego stresu oraz niebezpieczeństwa dawała radę zaskakując tym samą siebie. Bardzo chętnie przeczytam jeszcze powieści o tej tematyce. Myślę, że to źródło niewyczerpanych pomysłów na książki.

Wspinaczka na jeden z najwyższych szczytów świata sama w sobie jest przedsięwzięciem niebezpiecznym i szalenie wymagającym szczególnie dla osoby niedoświadczonej. A jeśli prócz zmagań z nieprzewidywalną naturą, własnymi ograniczeniami fizycznymi i psychicznymi przyjdzie jeszcze podjąć grę z bezwzględnym mordercą, to już jest przepis na idealny i niepokojący thriller. Takim właśnie okazał się „Bez tchu” Amy McCulloch, którego klimat mroził mnie i rozpalał naprzemiennie. Autorka prowadzi nas w surowe i zdradliwe piękno natury z lodowymi wodospadami, stromymi ścianami i głębokimi przepaściami, gdzie jeden nieostrożny krok może okazać się tym ostatnim. Jednak to nie natura okazuje się w tym starciu zabójcza, a człowiek ze swoimi mrocznymi instynktami. Pojawiające się od początku wyprawy budzące niepokój zdarzenia i sygnały w reporterce Cecily Wong wywołują nie tylko narastający lęk, ale i potrzebę uzyskania odpowiedzi. Jej dociekliwa dusza karze jej pytać, węszyć i doszukiwać się wyjaśnień. Zdobycie szczytu jest dla niej sprawą ambicjonalną, ponadto od wywiadu z legendą wspinaczki i relacji z ekspedycji zależy jej dalsza kariera, więc mimo ogromnych obaw wycofanie się nie wchodzi w grę. Czy jednak zdaje sprawę, z czym przyjdzie jej się zmierzyć? Psychologia postaci, prócz niesamowitości górskiego klimatu jest zdecydowanie najmocniejszą stroną tej powieści. Poznanie motywacji bohaterów, tego co popycha ich do przekraczania własnych granic, mierzenia się z naturą i własnymi ograniczeniami jeszcze bardziej zaangażowało mnie w tę historię. Drobiazgowe opisy przygotowań, które zainteresowanych tematyką pochłoną bez reszty, dla innych mogą okazać się niepotrzebnym balastem niepotrzebnie hamującym dynamikę akcji. Debiut autorki oceniam naprawdę wysoko. Dostarczył mi wrażeń, których szukam w thrillerach, uzupełniając je wiedzą z tej pasjonującej, acz ryzykownej dziedziny.

Himalaje, -45 stopni Celsjusza i miesiąc czasu, aby dojść bezpiecznie na szczyt Manaslu przed nadejściem zimy. Góra o 10% współczynniku śmiertelności, co oznacza, że jeden na dziesięciu wspinaczy nie wróci z wyprawy. W "Bez tchu" sześcioro zupełnie różnych ludzi z całkowicie odmiennych środowisk decyduje się na zdobycie ośmiotysięcznika w Nepalu. Manaslu, czyli Góra Ducha, to ósma góra świata, jej wysokość to 8163 m n.p.m. "Czy może być lepsza kryjówka dla mordercy niż miejsce zwane strefą śmierci?" Pomysł na fabułę dość ciekawy. W miejscu skrajnie niebezpiecznym jedna osoba realizuje swój psychopatyczny plan i morduje uczestników wyprawy. Ilu z nich wróci żywych i czy prawda o wydarzeniach na górze ma szansę ujrzeć światło dzienne? Główna bohaterka to dziennikarka Cecyli. Ta wyprawa to być albo nie być. Wpakowała w ekwipunek oszczędności życia, za które pracodawca zapłaci gdy dojdzie na szczyt i przeprowadzi wywiad. Szczerze to martwiłam się o Cecily mocno, ponieważ w moim odczuciu była najsłabszym ogniwem w tym łańcuchu. Autorka świetnie zbudowała napięcie. Klimat, mimo iż naszpikowany rzetelnymi wiadomościami o himalaizmie to trzymał w napięciu. Momentami czułam ten przeraźliwy chłód na własnej skórze, wyczerpanie fizyczne i psychiczne oraz strach o życie bohaterów. "Bez tchu " to thriller inny niż wszystkie. Coś zupełnie nowego w mojej biblioteczce. Dowiedziałam się czym jest AMS, HAPE oraz HACE. To książka przede wszystkim o przekraczaniu granic własnych możliwości. Wędrówka na pechowy, a jednocześnie urzekający szczyt. Emocje towarzyszące bohaterom, które zawarła autorka w książce udzielają się czytelnikowi, a to lubię najbardziej. Dzięki tej pozycji poszerzyłam swoje horyzonty. A Wy wiecie czego dokonał Jerzy Kukuczka? W latach 1979- 1986 osiągnął cała czternastkę szczytów o wysokości powyżej 8000 m n.p.m. Był drugim człowiekiem na świecie któremu się to udało i to w zaledwie 8 lat. Z czego na jedenaście ośmiotysięczników wszedł nowymi drogami, na jednym stanął samotnie, a cztery zdobył zimą ( trzy jako pierwsze w historii).

Dziennikarka Cecily Wong chce napisać artykuł o znanym alpiniście Charlesie McVeigh. On stawia jej warunek. Udzieli jej wywiadu jeśli Cecily razem z nim i jego ekipą zdobędzie szczyt ośmiotysięcznika Manaslu. Sześcioro nieznajomych wyrusza w drogę na szczyt niebezpiecznej góry. Niestety w trakcie wspinaczki sprawy przybierają nieoczekiwany obrót. Kradzież. Wypadek. Przerażający liścik ostrzeżeniem. Wkrótce okazuje się, że na górze grasuje morderca. Rozpoczyna się walka o przetrwanie. Wyruszyło ich sześcioro. Ilu wróci? Kto okaże się mordercą? "Bez tchu" to wciągający, przerażający i mrożący krew w żyłach thriller psychologiczny. Autorka stworzyła genialną fabułę. Dostałam dużą dawkę informacji o himalaizmie, bo autorka bardzo szczegółowo opisała przygotowania do takiej wyprawy i samą wspinaczkę na szczyt. Idealnie wykreowani psychologicznie bohaterowie. Razem z nimi przeżywałam emocje towarzyszące im podczas ich wyprawy. Autorka tą historią pokazuje, że brak przygotowania lub nadmierne przeciążenie swojego organizmu i sił może doprowadzić do tragedii. Zwraca też uwagę na to, że trzeba brać pod uwagę warunki atmosferyczne, bo pogoda i góry są nieprzewidywalne. Podczas czytania odczuwałam strach, niepokój i napięcie. Misternie uknuta intryga i mylne tropy, które co chwilę mieszały mi w głowie. Do tego mroczny i mroźny klimat gór sprawił, że czułam ciarki. Finał wbił mnie w fotel. Byłam totalnie zaskoczona. Gwarantuję, że będziecie przewracali kartkę za kartką, by poznać tajemnicę tej powieści. Rewelacja! Gorąco polecam!