Bezmiłość

"Bezmiłość" Marek Zychla Czytanie książek trudnych, wymagających skupienia, zatrzymania... to wkraczanie w głębsze strefy naszego wnętrza. Stan zaciekawienia, powrotu do przeszłości, dziwnego odrętwienia, czasem niezrozumienia, a na końcu oświecenia. To dała mi właśnie „Bezmiłość”. Mimo tego, że wydawało mi się, że będzie to lektura łatwiejsza, były momenty w których zastanawiałam się „Kurcze, w jakim kierunku to zmierza? Już nie wiem czym jest to co czytam. Co mnie jeszcze zaskoczy? A może już to zakończyć, bo nic z tego nie pojmuję.” ... Początek – rok 1990 – był bardzo obiecujący, choć momentami czułam się nieswojo. Już wydawało mi się, że wszystko rozumiem, kiedy pojawiła się „Przyszłość” i te moje „wymysły” legły w gruzach. I tu pojawił się kryzys, kiedy to moja nieprzyzwyczajona do fantastyki wyobraźnia zaczęła iskrzyć i już myślałam, że się wyłączy. „Przyszłość” w „Bezmiłości” była dla mnie nie do ogarnięcia. Ale nie mogłam przestać czytać. „Teraźniejszość” znów zapaliła światełko w tunelu. Wszystko wróciło na znajome tory. Historia toczyła się już dla mnie tak, jak wyobrażałam ją sobie przed „Przyszłością”. Przez „Bezmiłość” się nie pędzi. Dawkuje się informacje, wraca o kilka stron, zawiesza się... Takich książek nie czyta się codziennie. Ja przynajmniej takich nie czytam. Można by było od tego sfiksować. Warto jednak czasem pochylić się nad taką głębszą lekturą, która w nas coś pozostawi. Może zmieni nasze zapatrywanie na niektórych ludzi... niektóre choroby... Bo przecież umysł człowieka jest niepoznany. Tworzą się w nim niesamowite obrazy, a my żyjemy w nich jak w normalnym świecie. Chociażbyśmy tylko je sobie wyobrażali. Halucynacje, paranoja, obłęd. Do czego jeszcze może nas to doprowadzić? Kto może to wykorzystać? Wiem, że nie każdy czuje się dobrze w takiej literaturze, nie każdy akurat tego poszukuje w książkach. Warto jednak czasem wkroczyć w inną przestrzeń, aby móc zrozumieć ten „inny” świat. Inny od naszego wyobrażenia. Dlatego „Bezmiłość” polecam Waszej uwadze. I nie porzucajcie jej wchodząc w „Przyszłość”. Wynagrodzi Wam to w kolejnych rozdziałach. „Bezmiłość” na pewno pozostanie we mnie. A nawet skłania mnie do pogłębienia wiedzy i dzięki końcowym stronom od Autora już zarezerwowałam sobie książkę Barbary Rosiak „Byłam schizofreniczką”. Polecam!