Wbrew pozorom. Biuro 2

Po pierwszym tomie, który bardzo mi przypadł do gustu, niemal rzuciłam się na tom drugi. Byłam ciekawa, co Autorka zmaluje dla Przemka, którego naprawdę polubiłam w pierwszej części. Jednak już na wstępie powiem Wam, że jestem strasznie rozczarowana tym tomem. Ewa zatrudnia się w firmie braci Ostrowskich, jednak ukrywa to, że zna ich z przeszłości. Przemek od razu uznaje kobietę za interesującą i postanawia ją zdobyć. Otoczka biura, docinki, zazdrość. Oboje czegoś chcą, ale oboje boją się do tego przyznać. Jednak mężczyzna ma jeszcze inne swoje sekrety, a mianowicie lubi pobawić się w Greya. „Przeszłość była miejscem, gdzie chyba żadne z nas nie chciałoby ponownie się pojawić.” Jezu to była naprawdę książka o niczym. Brakowało wszystkiego, a szczególnie akcji. Nie działo się tu nic oprócz kilku scen w biurze, klubie Przemka i mieszkaniu. Naprawdę tak słabej akcji nie czytałam już dawno, żeby tajemnica, która od początku intryguje była tak mizernie wyeksponowana. Autorka zrujnowała w moich oczach postać Przemka i wykreowała go na jakiegoś bezpłciowego człowieka, który chce tylko seksu. Ich dogryzanie, poczucie humoru tutaj totalnie leży, a miejscami jest żałosne. Ewa też jest dziwnym bohaterem, którego ani nie polubiłam, ani nie rozumiałam, ani mnie nie bawiła. W mojej opinii książka jest spartaczona na całej linii. Brakuje wszystkiego, co w książkach jest. Od dynamizmu, charakteru postaci do dramatów. Sceny zbliżeń były słabe, nie czuć w ogóle chemii a dodatkowo zrobienie z Przemysława Greya było naprawdę zarazem śmieszne i całkowicie nietrafione. Naprawdę nie chciałam pisać tych gorzkich słów, ale musiałam się podzielić z Wami moją opinią. Ale wiadomo, każdy czytelnik odbiera książki inaczej.