Bullet Train. Zabójczy pociąg

Powiem wam, że nie sądziłam ani przez chwilę, że tak szybciutko przez nią przelecę! Tutaj tekst sam wciąga. To o czym czytamy wydaje się być tak absurdalne, aż nie możemy się oderwać, by zobaczyć całą rozgrywkę. Znam wielu młodych ludzi i przyznam szczerze, że niektórzy jako nastolatkowie byliby zdolni do takiej zbrodni, która jest tu opisana. Kiedyś dzieci byli dziećmi, ale teraz młodzieżą staje się człowiek ledwo dziesięcioletni, a dorosłym mający nawet czternaście lat. Nic zatem dziwnego, że zbrodniarzem w tej pozycji jest tak młody osobnik. To pozycja japońska, a tam ludzie bardzo szybko uczą dzieci samodzielności. Inne narody powinny brać z nich przykład, jednak wiadomo, co kraj, to obyczaj. Wracając jednak do książki, to oprócz dziwnych imion nie znalazłam tutaj niczego, co by mi się nie podobało. Fajnie przedstawia się sprawa z poznawaniem postaci. Jeśli już o kimś czytamy, to jest on w skrócie przedstawiony i dalej nie ma wzmianki o cechach, które już były ukazane. A fabułą kieruje tak, że my to wszystko pamiętamy. Nawet można odczuć niemałe zmęczenie podczas czytania, gdyż akcja bardzo szybko brnie do przodu. Nikt nie wraca do tego, co było, chyba tylko wtedy, kiedy chodzi o zemstę. Wyobrażacie sobie bowiem, że jedziecie szybkim pociągiem w którym siedzi dziewięciu zawodowych morderców i jeden amator? Każdy z nich stara się spleść z tłumem, przybrać niewinne maski i pokazać, że jest tylko zwykłym człowiekiem, który miał pacha i wsiadł tam, gdzie nigdzie nie chciałby się znaleźć. Ale kiedy tylko w rozgrywkę wejdzie młody gimnazjalista, to reszta lepiej niech ma się na baczności. Powiedziałabym, że to czysty wychowanek Hitlera, gdzie życie ludzkie jest dla niego papierkiem od cukierka, który albo mu się w czymś przyda, albo wyrzuci go do kosza pozbawiając ostatniego oddechu. Świetnie czytało mi się nazwy tych morderców, które były odpowiednikami owoców:-) Mają swój cel i nie spoczną przed jego wykonaniem. Więcej wam nie zdradzę, ale super bardzo go polecam dla wielbicieli thrillerów!

„Bullet train” to książka japońskiego pisarza Kotaro Isaka (Kōtarō Isaka) który zaprasza nas do odbycia niezwykłej podróży super szybkim pociągiem Shinkansen zmierzającego z Tokio do północnego miasta Morioka. Lepiej zapnijcie pasy bo choć w pociągu nie ma za dużo pasażerów to wśród tych którzy są znajduje się kilku płatnych zabójców a każdy z nich ma swoją misję. Kimura, powracający do zdrowia alkoholik, zamierza zamordować osobę, która wprowadziła jego młodego syna w śpiączkę. Niezwykły duet o pseudonimach Mandarynka i Cytryna uratował porwanego syna szefa mafii i zabiera go z powrotem do ojca - wraz z walizką pełną gotówki. Nanao, znany jako Biedronka, jest najbardziej pechowym zabójcą na świecie - każde zadanie idzie nie tak jak sobie zaplanował. I wreszcie, Książę jest nastolatkiem, który gra niewinnego ucznia, ale w rzeczywistości jest socjopatą. Czy to już komplet… raczej nie ale już Ci gwarantują nam emocje przez całą podróż. Pozornie książkę tę można przypisać do literatury sensacyjnej ale nie brakuje tutaj też elementów thrillera czy komedii rodem z filmów Tarantino lub Guya Ritchiego. Zawiła fabuła i liczne zwroty akcji są absolutnie wciągające. Isaka opowiada historię po mistrzowsku, mieszając sekwencje akcji z kapitalnymi dialogami, płynnymi retrospekcjami i przebłyskami wewnętrznego życia bohaterów, które dobrze się sprawdzają, aby rozwinąć ten dziwaczny konglomerat morderców i płatnych zabójców. Efektem końcowym jest książka, którą trudno odłożyć na bok. Książka momentami jest mroczna, zabawna, absurdalna i z pewnością może pochwalić się najciekawszą grupą postaci, jakich spotkałem w ostatnim czasie. Cytryna mający obsesję na punkcie bajki „Tomek i Przyjaciele”, czym doprowadza Mandarynkę do szału. Biedronka, który cokolwiek nie zrobi to przyniesie odwrotny skutek niż zamierzał a pech to jego drugie ja. Jest też Książę, który uczy się manipulować wszystkimi dookoła i chyba jedna z najciekawszych postaci w książce. Jak przystało na japońsko literaturę nie zabraknie tutaj momentów refleksji, które idealnie zwalniają fabułę, która pędzi jak pociąg w którym została ona umieszczona. Pisarzowi udało się znaleźć równowagę humoru, niezwykle inteligentnymi zwrotami akcji, łącząc wszystkie wątki w spójną całość a sieć krzyżujących się spisków trzyma nas w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Jeśłi szukacie książki która porwie Was w wir wydarzeń i nie pozwoli się nudzić przez całą historię to „Bullet train” będzie idealną do tego lekturą. Jest to jedna z tych powieści, które wciągają dosłownie od pierwszej strony, a do tego od razu ujął mnie sposób, w jaki jest napisana i jak autor sprytnie korzysta z czarnego humoru. Dzięki niej oderwiemy się choć na chwilę od problemów dnia codziennego, zatopimy w przedstawianej w danej książce historii, zżyjemy z bohaterami do tego stopnia, że zaczniemy ich traktować jak starych znajomych, którym będziemy kibicować dosłownie na każdym kroku. W swoim gatunku to najlepsza książka jaką przeczytałem w tym roku i niewątpliwie znajdzie się ona w moim podsumowaniu rocznym.