Burza

Ten tytuł znam od dawna, ale gdzieś wtopiła się z innymi do recenzji i tak ostatnio zauważyłam i nadrabiam. Widząc kategorie kryminał, sensacja, thriller zacierałam ręce, ale po przeczeniu dopisałabym fantastyka i nie w kwestii negatywnej wręcz przeciwnie wielki plus. Premiera tej książki była w kwietniu tego roku i szkoda, że teraz mało o niej słyszę. Chciałabym, żeby była kontynuacja, bo tematyka i pomysł są fantastyczne. Jeżeli zobaczyła/ył byś kilka zdjęć tego samego martwego chłopca, ubranego w te same cichy, z tą samą raną to, jakie byłoby pierwsze wrażenie? Jestem w stanie zgadnąć co odpowiesz, ale jeżeli dodam do tego, że każde z tych zdjęć różni się datą wykonania? Tak różnią się czasem, w jakim były wykonane. Co na to odpowiesz? Pierwsze strony były takie, że myślałam sobie „fiu, fiu robi się ciekawe”, ale potem zaczęło się dziać. Mega dla tej książki jest to, że w każdym rozdziale nie wieje nudą co dla mnie jest mega ważne. Zapraszam do odwiedzenia strony wydawnictwa w celu przeczytania opisu, ale już teraz podpowiem, że w książce macie więcej do odkrycia. Poznacie Oskara, który ma pewien dar. Na początku odbierał go jako plus, lecz z czasem przekonał się, że to jego przekleństwo. Potrafi zmieniać rzeczywistość, cofając się do przeszłości, lecz wszystko niesie swoje konsekwencje w postaci „ICH”, kim są i czego szukają to już zostawiam waszej ciekawości. Książkę czyta się fantastycznie, a dzięki aplikacjom, takim jak np. Empik Go możecie posłuchać audiobooka z głosem fanatycznego Filipa Kosiora. Moim zdaniem fantastycznie oddaje klimat panujący w książce. Ciekawa jestem, kto już przeczytał, a kto dopiero ma w swoich planach. Jeszcze raz podkreślę, że bez względu na to ile minie od premiery książka warta uwagi.

"Coś ewidentnie nie chciało, żeby ona tu była. Nie, bzdura, nie ma takich niematerialnych bytów, które tak by na nią wpływały. Poza tym ból był prawdziwy. I strach też." •• "Może czasem lepiej nie zaglądać za krawędź świata, bo to, co można tam zobaczyć, na zawsze odciśnie się piętnem na naszym życiu." ▪︎▪︎ Na samym początku zaznaczę, że recenzja poniżej zawiera delikatny spojler, a "Burza" to jedna z tych książek, które najlepiej jest czytać, wiedząc o niej jak najmniej. Przyznam szczerze, że mam mieszane uczucia odnośnie tej historii, ale nie zrozumcie mnie źle, bo nie jest ona zła. Czyta się ją naprawdę dobrze, fabułę śledzimy z zainteresowaniem i jesteśmy ciekawi zakończenia. Jednakże ja, po skończonej lekturze miałam ewidentny niedosyt, ponieważ moim zdaniem wszystko poszło zbyt łatwo, zwłaszcza, że mamy do czynienia z materią czasu, delikatnym i nieprzewidywalnym zjawiskiem. Tymczasem w "Burzy", mimo że bohaterowie dosyć mocno ingerują w czas, nie ponoszą w sumie żadnych konsekwencji, a wszystko kończy się wręcz za dobrze. Klimatyczna i wciągająca, ale spodziewałam się więcej.

Lubicie burze? Ja już nie mogę się doczekać tych letnich burz z pięknymi piorunami! Ale póki co musiałam się zadowolić „Burzą” @mieczyslawgorzka 🖤 Widać, że autor lubi bawić się gatunkami, grać czytelnikowi na nosie i sprawdzać jakie może przekroczyć granice. Jego najnowszy thriller „Burza” łączy w sobie elementy brutalnej rzeczywistości z czymś wręcz niemożliwym. Jest to połączenie kryminału, thrilleru i SF co początkowo może wydawać się dziwne, ale o rany jakie to jest dobre! Fabuła została bardzo ciekawie nakreślona, a mnogość wątków powoduje, że ciągle się tutaj coś dzieje. Bohaterowie to takie typowe postaci z krwi i kości. Samo śledztwo jest bardzo fajnie poprowadzone i zamienia się w pogoń za tajemniczym mordercą, który pojawia się i znika. Nie chcę Wam tutaj za bardzo zdradzać szczegółów, bo uważam, ze po tą książkę naprawdę warto sięgnąć i nie psuć ani odrobiny rozrywki z jej czytania. „Burza” to może troszeczkę pogmatwana historia, która szalenie mi się spodoba i jest swego rodzaju powiewiem świeżości. Całość naprawdę wciąga i sprawia, że nie chce się odkładać książki na bok póki nie poznamy zakończenia tej przedziwnej historii. Zdecydowanie polecam!

W SIDŁACH CZASU Nowa powieść Mieczysława Gorzki odbiega od pozostałej jego twórczości. Autor znany z serii powieści o Zakrzewskim tym razem uciekł od kryminału. Czy była to dobra wycieczka? Komisarz Justyna Lewicka jest w trakcie urlopu. Po tragicznych wydarzeniach, których była świadkiem, nie planuje powrotu w szeregi policji. Niespodziewanie zjawia się u niej były mąż. Namawia ją na powrót, by pomogła w tylko jednym śledztwie. Kilka miesięcy wcześniej znaleziono zwłoki małego chłopca, a policja pozostaje bezsilna nie mając żadnych tropów. Prowadząc dochodzenie Lewicka trafia na tajemniczego Oskara. Mężczyzna nie ma tożsamości, od lat ukrywa się i nie występuje w oficjalnych rejestrach. Kim jest i przed kim ucieka? Spotkanie tych dwojga ludzi uruchomi lawinę zdarzeń, której nie da się już zatrzymać... Wyładowania atmosferyczne powodujące szereg dziwnych zdarzeń, mężczyzna, który całe życie podporządkował ucieczce i policjantka, której przyjdzie zrewidować całe swoje dotychczasowe spojrzenie na świat – to główna oś zdarzeń. Bardzo umiejętnie łączy Gorzka policyjne śledztwo z serią niewytłumaczalnych wydarzeń. Czy obok nas istnieją inne światy? „Burza” to szaleńcze tempo akcji, sprytne lawirowanie między rzeczywistością, a zjawiskami, które można uznać za paranormalne. Rewelacyjne połączenie horroru, kryminału i thrillera. Niesamowitą trzeba posiadać wyobraźnię, żeby wykreować taki fantastyczny świat i jednocześnie sprawić, by czytelnik się w nim nie pogubił. I ta zagadka, która chwyta nas od początku i nie puszcza, dopóki nie dotrzemy do finału. A zakończenie „Burza” ma po prostu bardzo dobre. Pełna podziwu jestem dla tego jak udało się Gorzce spiąć tę historię. Nie było do tej pory na naszym rynku takiej książki i myślę, że długo nie będzie. Autor odważył się wyjśc ze schematów dając czytelnikom coś zupełnie nowego, a jednak... to już przecież było, bo „Burza” to wspaniały hołd dla powieści lat osiemdziesiątych. Mroczna aura, tajemnicze wypadki i bohaterowie, którzy muszą zmierzyć się z czymś, co wykracza poza ich rozumowanie. Jestem pewna, że Langoliery pozdrawiają Mieczysława Gorzkę. Jeżeli trafi w Wasze ręce ”Burza” i podejdziecie do tej książki jak do kryminalnych poczynań autora, to pewnie się rozczarujecie. Musicie otworzyć swoje umysły i dać się porwać opowieści niesamowitej, zagadkowej i nie mieszczącej się w ramach gatunków kryminał/thriller. Brawurowo jest to napisane. „Burza” ma tempo przygodówki, mroczność thrillera, intrygę kryminału, a jednocześnie nie jest żadnym z tych gatunków. Pisarz mocno pofolgował swojej wyobraźni i to zaowocowało zupełnie oryginalną i świetną książką. To pewien ukłon w stronę mistrzów takich jak King, ale nie jest to powielanie i zrzynanie pomysłów. Gorzka stworzył własną, indywidualną i niepowtarzalną jakość. Życzyłabym sobie, by szedł w tym kierunku. „Burza” jest bezapelacyjnie wartościowa, nowatorska i genialna. Miałam mnóstwo frajdy czytając tę książkę i dawno się już tak dobrze nie bawiłam. Ja to kupuję. Myślę, ze to duża odwaga, posiadając już spory dorobek i etykietę „kryminalisty”, wypuścić taką opowieść. Zapewne wielu czytelników autora się oburzy, nie przyjmą tego, ale to tylko zaświadczy o ich wąskich horyzontach, ponieważ by tę historię należycie przeżyć trzeba być otwartym. Ja takie powieści chłonę niczym gąbka. Przenoszą mnie do młodzieńczych lat. To taki fenomen tego typu literatury, że po prostu daje mnóstwo radości. Jestem po prostu zachwycona tą książką. Mieczysław Gorzka zabrał mnie w fantastyczną podróż. Ta opowieść wyzwoliła we mnie mnóstwo wspomnień i uszczęśliwiła mnie. To duży dar tak czytelnikiem zawładnąć, chwycić go za dłoń i zaprowadzić do swojego świata. A świat ten zbudować tak, że jest przekonujący. Bardzo podoba mi się z jaką lekkością i swadą Mieczysław Gorzka operuje słowem. Dobre to jest. Praktycznie od samego początku widać jak dobry jest ten warsztat pisarki. Dodatkowym atutem są bohaterowie. Mimo niezliczonych zaskakujących wypadków, które na nich spadają ich reakcje są autentyczne. Bardzo przemyślana, tajemnicza i intrygująca powieść. Taka na którą trzeba mieć czas. Zapewniam, że gdy zaczniecie, to łatwo jej nie odłożycie. Doceniam jak pisarz włożył mnóstwo pracy w to, by swoim czytelnikiem się zaopiekować - przedstawić mu coś nowego, obcego, ale napisać to tak, że jest zrozumiałe, akceptowalne i po prostu fajne. Nie zawaham się powiedzieć, że to unikatowa książka. Niepodobna do niczego, co czytamy na co dzień. Są tu widoczne inspiracje, ciekawie wykorzystane i nie będące kopiami. Wybierzcie się tam, pozwólcie dać się zabrać w niesamowitą podróż. Otwórzcie swoje umysły na tej wyprawie w nieznane. Być może, tak jak ja, odkryjecie nowe wartości. Przekonująca, inteligentna powieść, która stanowi świetną odskocznię od tego, czym na co dzień karmi nas rynek książki, Nietuzinkowa, fascynująca i przerażająca. Misternie skonstruwana intryga i życiowi bohaterowie.Książka, którą się zapamiętuje. I mimo swojej mroczności potrafi wywołać uśmiech. Ukłony, panie Gorzka – to się bardzo udało ! Daję najwyższą ocenę, bo taka książka szybko się nie przytrafi. Być może nawet nigdy. Diabeł piekielnie poleca.