Burza kolorów

Nieśmiało wkraczamy w świat artystów epoki renesansu. Udajemy się do XVI wiecznej Wenecji, która jest rajem dla poszukujących bogactwa i sławy artystów. Poznajemy znanych malarzy, wśród których na plan pierwszy przesuwa się Zorzo del Castelfranco nazywany Giorgione – włoski malarz epoki renesansu. Wspaniały mistrz koloru i światła. Przedstawiciel koloryzmu weneckiego, obserwator chwilowych stanów natury i świata. Poznajemy artystę w chwili, gdy przeżywa chwilowy kryzys, w tym również finansowy. Ma wielu konkurentów, długi na karku i szuka pracy, która zapewni wyjście z zapaści finansowej. O lukratywne zlecenie nie jest łatwo, trzeba mieć wielką siłę przebicia i znajomości. Ale znalazł sposób na wyjście z marazmu. Usłyszał o nowym pigmencie, Książę Orientu, który został przywieziony do Wenecji przez najbogatszego człowieka w Europie. Aby zbliżyć się do jego właściciela, postanawia namalować portret jego małżonki. Dzięki tej pracy zbliża się do Sybille Fugger, która jest wspaniałą i pełną tajemniczości kobietą. Kobieta cierpiąca w małżeństwie, nawiązuje nić porozumienia z młodym malarzem. I będzie chciała uzyskać jego pomoc w realizacji swojego planu. Zakochany młodzieniec na wiele się godzi, ale potrafi też powiedzieć stanowcze nie. Jakie ma zamiary kobieta? Czy Zorzo wciągnie się w grę Sybille? Czy zaryzykuje swoją artystyczną przyszłość dla zdobycia niesamowitego pigmentu? Jaka okaże się prawda i czy wszyscy bohaterowie będą w stanie się z nią pogodzić? Burza kolorów to niesamowita i pełna energii powieść o sztuce, życiu malarzy epoki renesansu i zachwycie nad paletą barw i kolorów. Ale są też poruszone bardziej przyziemne i życiowe zagadnienia. Jest miłość i namiętność, zazdrość i zdrada. Bohaterowie są nam bliscy, kochają i zdradzają, pragną wolności i spełnienia. I wszystko się dzieje w spowitej mgłą i tajemniczej Wenecji, pełnej szukających sławy artystów. Atmosfera bardzo gęsta i nieodgadniona, przeszyta nutą snującej się intrygi. Jak dla mnie akcja toczy się spokojnie i leniwie, chociaż nie brakuje chwil i momentów wydobywających z nas nagłe i nieoczekiwane emocje. Nie ma pośpiechu, można się zaprzyjaźnić z bohaterami i z rozmysłem ocenić ich zachowanie, które nie zawsze jest oczywiste i jednoznaczne. Powieść ciepła i ciekawa, klimatyczna i nastrojowa. Otulona miłością i nadzieją na lepsze jutro, pozwala z pewnym dystansem spojrzeć na nasze życie. I wydobyć płynące z niej przesłanie, które samemu trzeba dotknąć i zrozumieć. Polecam, miła lektura na długie jesienne wieczory, rozgrzeje serce i wleje w nie ogień namiętności … A wokół mnóstwo ciekawych barw i kolorów, stanowiących esencję twórczości młodego bohatera ...

„Burza kolorów” Damiana Dibben to kolejna książka należąca do Serii Butikowej wydawanej przez Wydawnictwo Albatros. Jako okładkowa sroczka mam słabość do tej serii ze względu na przepiękne okładki ♡ Każdy kolejny tytuł przyciąga mnie swoją estetyką wydania i wiem, że musi on znaleźć na mojej półce. Jeżeli do tego pod tą piękną okładką kryje się cudowna zawartość to jestem wniebowzięta. Tak właśnie jest w przypadku „Burzy kolorów”. W przedstawionej historii zakochałam się już od pierwszych stron. Giorgio (Zorzo) Barbarelli to młody, ambitny artysta, który chcąc zapisać się na kartach historii, postanawia zdobyć unikatowy i praktycznie niedostępny kolor. Jednak nie tylko Zorzo ma plan, aby zdobyć Księcia Orientu.… Do wyścigu stają inni malarze epoki renesansu, jak Leonardo da Vinci czy Michał Anioł. Kto wygra nieśmiertelność ? Sam klimat historii jest niesamowity. Dosłownie możemy się poczuć jakbyśmy byli w renesansowej Wenecji wśród tych wszystkich artystów i sztuki. Autor wręcz maluje słowem i powoduje, że czujemy rządzę artystów, aby zdobyć najcenniejszą nagrodę. Widzimy te wszystkie barwy i cudowne kolory o których być może nawet wcześniej nie słyszeliśmy. Przy tym nie zapomniał także, aby oddać emocje artystów związane z pasją i oddaniu sztuce. Momentami to oddanie, aż wydawało się być nierealne i czymś niesamowitym. Ważną rolę odgrywa tutaj także miłość nie tylko do piękna kolorów, ale i kobiety… Rodzące się uczucie jest czymś pięknym. Tak naprawdę tej książki nie da się opisać słowami. Jest to burza emocjonalna, która sprawia, że czytelnik mknie przez kartki i chce poznać zakończenie „Burzy kolorów” jak najszybciej. Damian Dibben po raz kolejny udowodnił, że potrafi w sposób piękny operować słowem, a połączenie thrillera z romansem i nutką historii wyszło mu genialnie. Polecam ♡