Być jak kapibara

Jeśli chcecie lepiej poznać te urocze zwierzaki, to ta książka na pewno Wam w tym pomoże. To opowieść pewnej kapibary i jest w niej trochę przyrodniczych informacji, a trochę takich, które pozwolą spojrzeć na to zwierzę z innej perspektywy i docenić jego unikalność. Książka rozczula, rozbawia i podkreśla wyjątkowość każdej istoty. Pomaga docenić wszystko to co, a także kto nas otacza, trochę w duchu slow life i samoakceptacji, aby znaleźć spokój, wyciszyć sie i zajrzeć do wnętrza siebie po przebodźcowanym dniu. Ta pozycja zachwyca delikatnością i minimalizmem. Subtelne ilustracje, białe strony i zgrabny tekst pomagają się skupić na tym co jest tu i teraz, zamiast rozpraszać szałem kolorów i obrazów. Gdybym miała określić tę książkę j danym słowem to chyba użyłabym słowa UROCZA, bo taka ona dla mnie jest. Stonowana, spokojna, milusia, słodka, bez efektu wow i wielkiego przesłania, bo nie o to w tej książce chodzi. Jeśli szukacie pozycji w klimacie mindfulness, ale nie w formie poradnika, czy zestawu ćwiczeń, to polecam właśnie tę książkę.

Stonowane ilustracje, dużo bieli, dużo wolnej przestrzeni na kartkach i trochę tekstu, czasami więcej, czasami tylko krótkie zdanie. Przeglądając tę książkę już na pierwszy rzut oka przychodzi mi na myśl słowo- prostota. Tak też jest jeśli zagłębimy się w warstwę tekstową. Tytułowa bohaterka- kapibara mówi tutaj o sobie, z miłością i akceptacją, mówi o tym, co ją otacza, z uważnością i ponownie pojawia się tu pełna akceptacja. To książka o ukochaniu codzienności, o docenianiu momentów, dostrzeganiu piękna w drobnych słowach, gestach i momentach. To w końcu książka o nie zatracaniu się we wszechogarniającym pędzie, o czerpaniu z tego co daje nam życie. Zastanawiam się tylko, czy ten przekaz jest uchwytny dla dziecka. Myślę, że i tak i nie. Taka głębsza refleksja po tej książce być może nie nadejdzie, ale dzieci są świetnymi obserwatorami, wartością tej książki jest pokazanie im takiego sposobu życia, przeżywania codzienności, patrzenia na siebie i relacje, w końcu także uważności, bycia tu i teraz.

Duży nos, dorodne zęby, małe uszy, nie najmniejsze gabaryty, bystre spojrzenie to cechy charakterystyczne największych spośród gryzoni żyjących we współczesnym świecie. Kapibary, za sprawą swojego usposobienia zyskały wielu wielbicieli na całym świecie. Te gryzonie, zyskujące coraz większą popularność w mediach społecznościowych, dziś możemy poznać nieco bliżej za sprawą książki Michaela Fabbri "Być jak Kapibara" od Media Rodzina Ten uroczy gryzoń, mylony często z innymi zwierzętami, opowiada czytelnikom o swoim prostym, zwyczajnym życiu. Dla wielu może być to zaskakujące odkrycie i ważna życiowa lekcja, zachęcająca do tego, by skupić się na tym, co tu i teraz. Co Kapibary robią po przebudzeniu? Czy lubią wodę? Jak pokonują własne lenistwo? Czym lubią napełniać swe brzuszki? Jak radzą sobie ze smutkiem? Dlaczego tak ważna jest dla nich bliskość? Ciekawy tekst i proste, stonowane ilustracje skrywają w sobie odpowiedzi na te pytania. Wrażliwość, poczucie przywiązania do stada i zwyczajne proste życie tych zwierząt pokazuje nam czytelnikom, jak łatwo możemy okazywać wdzięczność, akceptować swoje wady, słabości, doceniać rodzinne życie, przyjaźnie, czy niełatwą nieraz codzienność. Przepełniona harmonią, optymizmem oraz mądrością opowieść zachęca do refleksji.

Kapibara. Choć Mikołaj woła na to sympatycznie wyglądające zwierzątko "BaranKapi" to wcale nie znaczy, że myśli o niej źle. Już od pierwszych stron książki "Być jak kapibara" - największy żyjący współcześnie gryzoń skradł jego serce. 🧡 Moje zresztą też. Wcale nie chodzi tu o poczciwy wygląd czy zabawny pyszczek. Tu chodzi o podejście do życia. 🙂 Uwaga! ❗ Od tego roślinożercy, zamieszkującego tereny Ameryki Południowej powinniśmy się uczyć wszyscy, Drodzy Państwo! 📖 Po pierwsze kapibara doskonale wie, kim jest. Zna swoje mocne i słabe strony. Wie, co ją wyróżnia wśród innych stworzeń i wie z czego jest dumna. 💪 Pewność siebie? Oczywiście! 👌 Po drugie kapibara docenia każdą chwilę. Nieważne, czy akurat jest sama, czy w grupie przyjaciół, nieważne czy właśnie się gimnastykuje, choć z natury jest leniuchem, czy podziwia otaczającą przyrodę. 🍀 Ona wie, że życie jest piękne. 🧡 Po trzecie... a to już sami doczytajcie w tej pięknej i mądrej książce. 📕 Minimalizm to idealnie pasujące tu słowo. 😉 Minimalistyczne są rysunki i oszczędność panuje w słowach. To wystarcza. 👍 Wystarcza, by poruszyć dorosłych i spodobać się najmłodszym. 👧 Starszych uczy wzięcia głębokiego oddechu, spojrzenia na świat nie w biegu, ale podczas spokojnego spaceru, wyciszenia. Młodszym zdradza wszystkie tajemnice życia kapibary. ☺️ Polecam każdemu i w każdym wieku. 🧡

Kapibara. Największy gryzoń świata, który osiąga ponad metr długości, 60 cm wysokości i około 65 kg wagi. Ci roślinożercy żyją w Ameryce Południowej w grupach po 10-30 osobników, często są hodowane jako zwierzęta domowe. Więcej o tych stworzeniach możecie się dowiedzieć z książki „Być jak kapibara”. Michela Fabbri stworzyła proste i spokojne opowiadanie z minimalistycznymi ilustracjami. Bohaterką i narratorką jest tutaj jedna z kapibar, która zdradza kilka sekretów z życia tych ssaków. Nieco humorystyczna historia nie tylko zaznajamia czytelnika z tymi zwierzętami, ale też zwraca uwagę na samoakceptację, relacje z bliskimi czy pokonywanie własnych słabości. Zapamiętajcie, że kapibara jest po prostu kapibarą. Nie psem, nie myszą, nie bobrem. Jest leniuchem, ale lubi się też pogimnastykować i świetnie pływa. W dodatku nasza bohaterka mówi, że dogaduje się z innymi zwierzętami, chadza do opery, lubi poezję i rosół. Jej lekarstwem na smutki jest bliskość rodziny i przyjaciół oraz budowanie więzi z innymi. Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Tchnie z niej jakimś takim spokojem i harmonią. A z opowieści naszej bohaterki wynika, że takie właśnie jest życie kapibar :)