Cesarstwo piasku. Kroniki Ambhy. Tom 1

1.06.2022 premierę miała książka, która spowodowała, że miałam niezły rollercoaster emocjonalny. Jeżeli premiera byłaby np. w okresie zimowym uwieźcie mi idealnie sprawdziłaby się w tym, że rozgrzałaby nawet największego pesymistę, marudę. Klimat taki, że nawet teraz mi gorąco. Chodź muszę uprzedzić, że akcji nie ma, takiej jak szybko i z wiatrem we włosach, lecz wszystko toczy się swoim rytmem i jak przeczytasz sam przyznasz rację, że idealnie pasuje do całości. Cała książka jest w klimacie pustynno-Indyjskim te wszystkie modły, zachowania, charakterystyczny ubiór oraz przynależność kobiety do mężczyzny. Kobieta musi słuchać swojego męża, kobieta jest nieważną jednostką w tym społeczeństwie, ale jeżeli dodamy magię, to powstaje właśnie mieszanka, która może przyprawić o zawał serca. Pewnie znacie powiedzenie „Nie oceniaj książki po okładce”? To tutaj jest 100% tego, co na okładce przeczytasz w środku. Przedstawię główną bohaterkę Mehr, która jest moją bohaterką, a to za sprawą tego, że mimo przeciwności walczy o lepsze jutro nie tyle dla siebie co dla swojej, młodszej, przyrodniej siostry. Nie ma lekko, ponieważ macocha robi wszystko, żeby „umilić” życiu w cesarstwie. Jak to jest żyć w świecie, w którym zło i dążenie doprawdy jest czymś tępionym w zarodku, a krętactwa, jakie otaczają dziewczynę czymś normlanym. Mehr jest nieślubną córką cesarskiego urzędnika i kobiety z ludu Amrithi, która została wygnana. Wszystko byłoby ok, gdyby nie to, że matka przekazała swojej córce dar, moc która narobi tyle hałasu, że lepiej zapiąć pasy, bo będą turbulencje. Autorka stworzyła coś, co można poczuć dotykiem jak gorący piasek, klimat, pustynne burze oraz poczuć zapach gorącego powietrza, przypraw, perfum tak bardzo charakterystyczny dla tamtego regionu. Mehr to kobieta myśląca, która każdą decyzję skrupulatnie przemyśla, i to bardzo mi się spodobało, bo decyzje, jakie podjęła dla ratowania rodziny Owszem są sytuacje, gdzie robi na przekór, ale… Czy poznała miłość, dla której zrobiłaby wszystko? Tutaj nie będzie spojlerów. Uwielbiam to, co połączyło Mehr z Amunem. Kolejny raz przeczytasz, że siła jest kobietą. Ja wiem, że każdy z nas ma swój gust, ale według mnie tutaj znalazłam wszystko poukładane i logiczne. Bohaterka nie szaleje jak młoda kwoka i nie ponosi konsekwencji swoich nieprzemyślanych decyzji, ale potrafi racjonalnie przemyśleć wszystkie za i przeciw, choć nie zawsze. Czym jest dar, jaki odziedziczyła po swoich przodkach? Co czuje podczas burzy? Jak bardzo związana jest ze swoim mężem? Z całego serca polecam i czekam na drugi tom i mam wielką nadzieję, że dostarczy mi równie dużo emocji co teraz, a może nawet więcej.

Mehr jest nieślubną córką cesarskiego urzędnika. Z pozoru cicha i pokorna, wykonuje każde polecenie nielubianej macochy. Jednak to tylko pozory. Mehr ma moc, odziedziczoną po wygnanej matce. W jej żyłach płynie magia, przekazywana z pokolenia na pokolenie, od czasów, gdy bogowie żyli między ludźmi. Kiedy lud Mehr znajdzie się w niebezpieczeństwie, będzie ona musiała wykorzystać całą swoją moc, żeby pokonać zło. Gdy zobaczyłam „Cesarstwo piasku” Tashy Suri byłam zachwycona wydaniem (obok takiej okładki trudno przejść obojętnie) i liczyłam na to, że wnętrze okaże się równie wspaniałe. Niestety mój zapał szybko opadł. Pierwsze parędziesiąt stron zupełnie mnie nie wciągnęło. Nie polubiłam głównej bohaterki, fabuła również mnie nie zaciekawiła. Na szczęści później było dużo lepiej i to na tyle, że książkę przeczytałam w jeden dzień. Akcja „Cesarstwa piasku” jest raczej powolna. Wszystko rozwija się w swoim tempie. Powolna podróż przez pustynię, później czas ćwiczeń, więc jeśli ktoś liczy na wartką fabułę lub nieoczekiwane zwroty akcji, to w tej książce tego nie znajdzie. To, co podobało mi się w „Cesarstwie piasku” to, to jak została wykreowana główna bohaterka. Z początku trudno ją polubić. Chociaż jej pochodzenie czasami powodowało różne nieprzyjemności, to miała jednak dużo przywilejów. Nigdy niczego jej nie zabrakło. Ojciec, choć nie był zbyt uczuciowy, to dbał jak tylko umiał zarówno o Mehr jak i jej siostrę. Jednak ona tego nie doceniała. Swoimi czynami sprowadziła na swoją rodzinę wielkie niebezpieczeństwo. Dopiero pobyt na pustyni uzmysłowił jej jakim uprzywilejowanym życiem żyła i właśnie tam przechodzi wielką przemianę. Bardzo podobał mi się również wątek romantyczny. Uczucie między Mehr, a jej mężem rozwijało się powoli. Mieli oni czas na podzielenie się rzeczami które sprawiały im przyjemność, swoimi obawami, a także by poznać się lepiej i podzielić swoją przeszłością. Ostatecznie też spodobała mi się fabuła, chociaż początek tego nie sugerował, a samo zakończenie spełniło moje oczekiwania. Podsumowując, „Cesarstwo piasku” Tasy Suri, jest książką wartą polecenia. Akcja jest powolna, ale wbrew pozorom dzieje się sporo. Warto też wspomnieć, że w książce jest sporo brutalnych momentów, więc jeśli ktoś jest wrażliwy, to musi się na to przygotować. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.