Cesarzowa. Pierwsze lata Sisi na wiedeńskim dworze

Kto nie zna lub nie słyszał chociaż raz o Księżniczce Sisi niech pierwszy rzuci książką. Ekranizacje od lat ukazywały ją jako piękną, delikatną cudowną młodą kobietę. Bajki na podstawie jej historii żyją w pamięci tych, którzy byli dziećmi w latach 90’ i nie tylko… Ale jak było naprawdę? Ciężko było mi przebrnąć przez tę książkę. Nie dlatego, że jest w jakiś sposób „źle napisana”, absolutnie! Niemniej jest to reportaż, książka, w której otrzymujemy masę informacji, biografię (chociaż nie pełną) Elżbiety. Kobiety kochanej przez miliony. Sisi kochałam i ja i wiedziałam, że jeśli książka opowiada o jej życiu to z przyjemnością po nią sięgnę. Autorce udało się wykonać „kawał dobrej roboty”. Możemy poczytać o pierwszych latach Sisi, o jej rodzinie, wadach i zaletach młodej cesarzowej - masa suchych faktów. Jeśli nie potraficie lub nie przepadacie za czytaniem reportaży / study case / mocno kojarzącej mi się z podręcznikiem do historii - to nie jest to pozycja dla was. Trzeba brać pod uwagę również to, że ma 300 stron (+posłowie). Jednakże, jeśli tylko interesujecie się życiem Elżbiety, chcecie poznać ją bliżej to koniecznie sięgnijcie po tę pozycję! Będziecie zachwyceni tym, co przygotowała dla Was Martina Winkelhofer i to właśnie aż na 300 stronach ;) dla jednych będzie to minus dla innych ogromny plus ;) Kim była SISI? Czy życie może układać się tak, jak tego chcemy? Czy bycie na szczycie to dobra czy zła sprawa? Czy prawdziwa miłość istnieje? Co jeśli ktoś ma odmienne zdanie do wielu spraw…? Jak wiele trzeba znieść w obliczu intrygantów? Kiedy z nieśmiałej dziewczyny stała się dorosłą i walczącą o swoje kobietą? Z języka niemieckiego na polski przełożyła Magdalena Kaczmarek.

Książka sama w sobie jest dosyć ciekawa, aczkolwiek nieco sztywno napisana. Zawiera same konkrety przed którymi nawet nie mamy jak polemizować. Autorka jest pewna tego, co napisała, nie pozostawia nam domysłów, to treść bardzo dominująca, co również nieco mnie do niej zniechęcało. Nie mogłam sobie niczego wyobrażać jak zawsze to robię przy każdej książce, gdyż twarda i szybko biegnąca treść mi na to nie pozwalała. Przeczytałam ją jednak, gdyż sama postać cesarzowej mnie zawsze bardzo interesowała. Kiedy bowiem poznajemy jej początki widzimy ją jako postać bardzo wrażliwą i może nawet naiwną. Będąc jeszcze młodą damą musiała niemal natychmiast zmienić się w twardą sztukę, gdyż tego od niej wymagano. Była bardzo pojętną uczennicą i potrafiła rządzić tak, by nie tylko jej żyło się lepiej, ale i innym. Przede wszystkim już jako dziesięciolatka kształciła się nie dla innych, ale dla siebie. ,,Swój plan dnia w domu książęcym Elżbieta jako dziesięciolatka zawarła w liście do kuzyna, arcyksięcia Karola Ludwika: ,,Codziennie od dziewiątej rano przychodzę od mamy i do drugiej mam różne lekcje: francuskiego, kaligrafii, geografii, historii, rachunków, pianina. Po południu rysunek, (potem) pracuję, potem wyjeżdżamy i zazwyczaj wracamy bardzo późno do domu". To jednak nie był koniec nauki jej języków, gdyż było ich więcej. Nie miała nigdy czasu wolnego, zawsze było coś dla niej zaplanowane. Jak sądzicie, czy się na to skarżyła? Książka jest podzielona na różne długie rozdziały zawierające opowieść o domu rodzinnym, lat dziewczęcych, zaręczyn, ślubu, opisu samej cesarzowej, jej sekretów i innych. Widać jak w kolejnych działach dorastała i jak kształtowało się jej życie. Nie chcę wam zbyt wiele zdradzać, gdyż samemu warto przeczytać jej biografię. Wiele faktów mnie zainteresowało, a o większości nawet nie wiedziałam, gdyż te informacje nie pojawiały się w mediach. Miała warte uwagi sekrety przez co widzieliśmy ją w dwóch osobach. Tej dla ludzi i tej jako prawdziwa ona. Osoby interesujące się jej losami będą z niej zadowolone:-)