Legenda Ludowa
Cuda wianki - tom pierwszy

Powiem wam, że jestem naprawdę pod wrażeniem napisania tak cudownej książki, której strony hipnotyzowały mnie na tyle, że nie potrafiłam się od niej oderwać! Po pierwsze, uwielbiam motywy małych wiosek, gdzie niby wszyscy się ze sobą znają, ale rzadko kto z kim trzyma dobre relacje. Tutaj taką nieciekawą zdaniem mieszkańców wioski osobowością był sołtys o którym krążyły plotki i legendy. Oczywiście wszystkie przekazywane w głębokiej tajemnicy, bo nie godziło się bezpośrednio o tym rozmawiać. Mamy też dość zagadkową postać jaką jest Zielarka. Nikt nie zna jej imienia, ani wieku, choć zdaniem każdego była tam już od zawsze. Dość zabawna postać pani Obszczydupki i pewnej kobiety, która była zazdrosna o swojego męża strasznie mi się spodobało. Tutaj opowieść goniła opowieść, gdyż zanim kogokolwiek poznaliśmy, dowiadywaliśmy się o nim rzeczy do których sami by się nie przyznali. W ogóle zaskoczył mnie tutaj motyw kryminalny i zagadkowa osoba, która dopuściła się złych rzeczy. Oj strach był tu wyraźnie odczuwalny, a właśnie tego wyczekuję w książkach. Autentyczności, jaką posiadali bohaterzy. A to dopiero tom pierwszy! Jak tu żyć, kiedy tak bardzo pokochało się bohaterów, a książka już przeczytana? Mam nadzieję, że autorka się pospieszy i niebawem wyjdzie kolejna część!

Na przestrzeni wieków w tradycyjnej kulturze ludowej obok wytworów kultury materialnej ukształtował się także bogaty świat istot boskich i demonicznych, które stanowiły podłoże dla rozwoju rozlicznych mitów, legend, podań i opowieści ludowych. Mimo schrystianizowania Polski dawne wierzenia oraz związane z nimi praktyki i obrzędy przeniknęły na stałe do lokalnych kultur ludowych. Obecnie na rynku wydawniczym co rusz pojawia się nowa książka czerpiąca z dawnych legend, wierzeń i przesądów. „Legenda ludowa” Karoliny Derkacz to połączenie owych wierzeń i przesądów z nutą fantastyki a wszystko to utrzymane w wiejskim folklorze. Fabuła osadzona jest w małej wsi Wisłowice na Podkarpaciu, gdzie żarliwa wiara katolicka miesza się tu z pogańskimi praktykami i zabobonami, korzysta z usług starej zielarki, stroniąc od obcych i miastowych a jedyną nowinką cywilizacyjną jest telefon. Życie toczy się spokojnie do czasu gdy jedna z mieszkanek wsi została znaleziona nieprzytomna a obrażenia wskazują na wilkołaka. Do rozwiązania sprawy Wilkołaka z Wisłowic przybywa ekscentryczny komisarz Radzkin, który nie cieszy się zbytnim zaufaniem mieszkańców. Rozpoczyna się polowanie, niekoniecznie na wilkołaka, ale na czarownice to już tak. Muszę przyznać, że czytając tę książkę poczułem się jakbym wrócił na wieś do swojej babci na przełomie lat 80 i 90 tych minionego wieku. Nie przeszkadzało nawet mocno przekoloryzowana polska wieś, gdzie z jednej strony ludzi w południe schodzili z pól niby na Anioł Pański a ciachaczem szeptali że to z obawy przed Południcami które grasowały wtedy w łanach zboża. Autorce znakomicie udało się odtworzyć swojski klimat wsi, jej mieszkańców wierzących w różne zabobony i stroniących od nowinek technologicznych. Sama historia nie ma jednego głównego bohatera. Oczywiście na pierwszy plan wysuwa się tutaj rodzina Sosnów, którzy w dużej mierze napędzają całą fabułę ale nie brakuje też innych barwnych postaci jak choćby Obszczydupka. Sporo tutaj komizmu sytuacyjnego ale też cała powieść przepełniona jest znakomitym humorem. Nie raz musiałem się powstrzymywać by nie pęknąć ze śmiechu. Książka ta jest znakomitym połączeniem fantastyki, słowiańskich wierzeń czy kryminału z kapitalnym humorem, który do mnie trafił od pierwszych stron powieści.

Legenda Ludowa - Karolina Derkacz. Tak, jak śmiałam się czytając tę książkę, to rzadko kiedy mi się zdarza. Naprawdę. Książki mogą wzruszyć, mogą podnieść na duchu, mogą zaciekawić ale żebym się szczerze, głośno śmiała no to naprawdę na palcach policzyć bym mogła. Styl autorki mocno przypadł mi do gustu! Wieś jaką zna się nie tylko z telewizji czy książek, ale jeśli ktoś pochodzi ze wsi to z pewnością jedną czy drugą bohaterkę odnalazł by spokojnie w ludziach, które kiedyś znał. Nazewnictwo, sytuacje jakie tam się pojawiają, no ja przepadłam. Przeczytałam bardzo szybko i tak strasznie żałuję, że to już koniec… tej części! Pociesza mnie myśl, że będzie kolejna. I wiecie co? Uwielbiam Sosnów! Uwielbiam! Myślałam, że to będzie coś upiornego a toż to komedia jest! I jakie to było pozytywne zdziwienie. Chyba tego trzeba mi było. Jak sitcom, który ogląda się dla poprawy humoru i się do niego wraca - tak i ja wrócę do legendy ludowej i to nie raz. Taka ciekawostka. Czytaliśmy razem z mężem i skończyła się pierwsza część (książka jest podzielona) i mówię do męża, oj przeczytaj jeszcze jeden rozdział. — nie, późno już idziemy spać. Zresztą to koniec pierwszej części, nie będę zaczynał kolejnej! — No proszę cie. — Mogę ci jeszcze raz przeczytać ten rozdział (ostatni w pierwszej części). — Serio? — Tak. — No dobra xD. I przyznam szczerze, że śmiałam się ponownie. To po prostu ciekawa i przyjemna książka. Autorka umiejętnie buduje napięcie. Widać, że zna swoich bohaterów i wie co chce nam przekazać. Każdy z nich jest nieszablonowy i z pewnością nie spodziewacie się w jaki sposób rozegra się cała historia. Ot, co mogę napisać o tej książce i nic więcej nie dodam bo… to jest must have! I wiem, że sama zakupie kilka egzemplarzy tylko po to, by rozdać je na święta, na urodziny na… no ona jest genialna ;). Dla mnie spokojnie 11/10 i jeśli chcecie się pośmiać, lubicie klimaty zaściankowej wsi ale z ciekawymi bohaterami — POLECAM. P.S aha i nie mogłabym zamknąć recenzji nie dopisując jeszcze tego. Autorko. Za „Obszczydupkę” to powinnaś dostać całą kratę nalewki cmentarnej :D. 
Okładka jest przepiękna i dlatego chciałabym tutaj napisać kto jest za nią odpowiedzialny ;) Patryk Lubas i Piotr Sokołowski. Dziękuję, jest piękna.