Cypek

"Czasami trudno jest złapać perspektywę, gdy stoisz za blisko." Życie dwudziestodwuletniej Lidii zakończyło się z dniem śmierci jej siostry. Dziewczyna nie potrafi poradzić sobie z żałobą. Zawala studia, zrywa z chłopakiem i od nikogo nie chce pomocnej dłoni, uważając że poradzi sobie ze wszystkim sama. Lidia jednak chce znaleźć odpowiedź na dręczące ją pytania. Niestety poczucie winy i gniew nie są dobrymi doradcami. Czy dziewczyna odnajdzie odpowiedzi? Co tak naprawdę się stało? "Cypek" to historia o miłości, nadziei, tęsknocie i żalu. Opowieść o szukaniu samej siebie, przeżywaniu depresji po stracie bliskiej osoby. Książka w której nie zabraknie również humoru i ciekawych dialogów. Lidia to ciekawa osoba, choć jej decyzję nie zawsze moim zdaniem były dobre. Napisana lekkim piórem powieść, dzięki czemu szybko się ją czyta. Narracja przypadła mi do gustu, napisana była z perspektywy dziewczyny, dzięki temu mogliśmy bardziej wczuć się w to co ona czuje. Autorka w swojej książce pokazuje nam jak wielka potrafi być siostrzana miłość, jak osoby nie dające sobie rady ze stratą potrafią ukryć to przed innymi. Historia zmusza do refleksji, jest naprawdę cudowna i warta przeczytania. "Cypek" to niezwykle piękna, jednak nie lekka historia, poruszająca wiele ważnych aspektów dorastania.

„Cypek” to powieść, która mnie zaskoczyła i zachwyciła. Na kartach tej niewielkiej książki znajduje się ogrom emocji. Jest to opowieść o młodej dziewczynie, która próbuje ułożyć sobie życie na nowa po stracie ukochanej siostry. Lidka, bo o niej jest mowa ma dopiero 22 lata i czuje, że wszystko co robi nagle straci sens. Nie najlepiej idzie jej na studiach oraz rozstała się z chłopakiem, z którym była od wielu lat. W pierwszą rocznicę jej śmierci postanowiła odnaleźć odpowiedź na dręczące ją pytania. Nie będzie to jednak łatwe zadanie. Czy Lidia będzie umiała pogodzić się ze stratą i ruszyć dalej? Przekonajcie się sami. Książka zawiera wiele bólu i żalu, ale również miłości i nadziei. Nie brakuje tutaj tajemnic rodzinnych oraz momentów, które wywołają uśmiech na twarzy. Współczułam głównej bohaterce, nie tylko ze względu na stratę jakiej doznała, ale również ze względu na te wszystkie uczucia, które nią targały. Książka należy do tych co wywołują nie tylko ogrom emocji ale również skłaniają do refleksji. I jeśli lubicie tego typu powieści to bardzo polecam „Cypka”.

Mija rok od śmierci osoby najbliższej sercu Lidii, jej siostry. Dziewczyna przez cały ten czas nie może pogodzić się z tragedią i dręczącym ją pytaniem : dlaczego? Noc w pierwszą rocznicę odejścia Lusi, postanawia odnaleźć odpowiedź ,choćby nie wiem co. Po niezbyt udanym ,rodzinnym spotkaniu Lidia wyrusza w miasto. Ta noc będzie dla niej długą wędrówką, w trakcie której odkryje kilka prawd, o sobie, o innych i co najważniejsze, pozna wreszcie odpowiedź. Tylko czy naprawdę nie znała jej już od samego początku? .... Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Nie dało się jej odłożyć na później nie poznając wcześniej prawdy. Historia ,choć napisana w dość lekki sposób, że bardzo dobrze sie ją czyta, jest nie łatwa, przepełniona bólem straty i samotności, poszukiwaniem sensu i bliskości. Wbrew pozorom to nie Lidka odegrała główną rolę w tej opowieści, ale tak naprawdę właśnie samotność i jakiś niewypowiedziany żal, pustka, które odniosłam wrażenie, były udziałem każdego z bohaterów tej historii. Nieznajomość osób z którymi żyjemy na codzień, strach skrywany pod maską uśmiechu... Ta książka może otworzyć oczy, gdy wczytamy się w nią tak naprawdę, zauważając jej głębię.. pomimo nie jednej zabawnej sytuacji jaka wydarzyła się w tę długą ,rocznicową noc.

Cypek to wielowątkowa powieść dziejąca się w jedną dobę a przy tym oferująca całą paletę emocji. Zmuszająca nas do zastanowienia się nie tylko nad postawą bohaterów ale i własnymi przeżyciami. "Może to nawet w tym jest problem, że gdy człowiek przyzwyczai się do pisemnej komunikacji ze światem, doskonałej i przemyślanej formie, nie zadowala go chaotyczność słów. Bo nie oszukujmy się, nieważne, co chcesz przekazać, zawsze mówisz trochę co innego". Lidka cierpi. I nie potrafi sobie z tym cierpieniem poradzić, więc odcina się od wszystkich. I wciąż tonie we wspomnieniach o swojej starszej siostrze i nie dopuszcza do siebie myśli, że zna powód ale trochę udaje że wcale nie. Więc postanawia przez jeden dzień być jak siostra, tylko że... nie można zmienić samej siebie ot tak. "Jesień nie udaje. Jesień jest fantazją. Jesień jest snem, najwyższym absolutem, do którego dążymy. Cała kręci się wokół umierania, odzwierciedlając w ten sposób esencję ludzkiego istnienia". Cypek opowiada też historię innych bohaterów, którzy w jakimś stopniu pomagają lub przeszkadzają głównej bohaterce. Opis relacji rodzinnych, jest bardzo różny i sprzeczny ale im dłużej czytamy tym lepiej dostrzegamy to co umyka głównej bohaterce Lidce. Krajobraz Bydgoszczy sprawia, że czytelnik staje się postronnym obserwatorem i wyciąga własne wnioski, a także próbuje rozwikłać to czego nie powiedzieli inni. "Czasami trudno jest złapać perspektywę, gdy stoisz za blisko". Cypek to droga przez żałobę, akceptację i próbę odnalezienia siebie, a także odpowiedzi tam gdzie ich wcale nie potrzebujemy. Jest to książka trudna, opowiadająca o życiu, a nawet zatrzymaniu się gdy życie płynie dalej. I chwytaniu się każdej możliwej szansy, na to aby złagodzić ból. Choć obrana przez Lidkę ścieżka nie jest do końca piękna i usłana różami to wydaje się tak bardzo właściwa. Bardzo mi się podobało, choć były momenty w których musiałam się zatrzymać, przemyśleć i przetworzyć to co przeczytałam. Nazwa książki ma swoją odpowiedź w fabule i nieco Was zadziwi. Bardzo polecam <3

Q: Jak żyć normalnie w świecie gdzie zabrakło bliskiej osoby? Nie ma słów, które mogłyby oddać pustkę, jaką pozostawia ktoś bliski. Świat nagle wydaje się inny, bardziej nieodgadniony. Gdy stracimy kogoś, kto był dla nas ważny, trudno znaleźć siłę, by żyć jak wcześniej o czym bardzo dobrze przekonała się 22-letnia Lidka - bohaterka książki Miki Modrzyńskiej „Cypek”. „Cypek” to bardzo mądra, życiowa, poruszająca, momentami bolesna, ale i przepełniona dość dużą dawką ironicznego poczucia humoru książka, która przenosi nas w świat zagubionej dziewczyny. Lidka w skutek śmierci samobójczej straciła swoją najlepszą przyjaciółkę, a zarazem siostrę - Lusię. Dziewczyny były nierozłączne, aż do 15 października pewnego roku, kiedy to Lusia odbiera sobie życie… My poznajemy zarówno historię tego makabrycznego wydarzenia, jak i rozterek Lidki rok później, w dzień rocznicy samobójstwa Lusi. Mika Modrzyńska w sposób wyjątkowy, bardzo dojrzały i refleksyjny ukazała emocje, które kotłowały się w głowie młodej dziewczyny, która straciła kogoś bliskiego. Cały żal i smutek Lidki były namacalne i wyczuwalne przez całą książkę. Momentami przenosiły się wręcz na mnie. Ciężko było mi czytać o tym jak ta dziewczyna nie może się pogodzić z faktami dotyczącymi śmierci siostry. Każdy próbował iść na przód. Próbował zacząć jakoś żyć na nowo tylko nie Lidka, która nie chciała zaakceptować prawdy taką jaka była. Na przykładzie tej młodej dziewczyny widzimy jak trudny jest proces żałoby. ,,Nie wszyscy wiedzą, czego chcą w tym wieku, ale też nie wszyscy dostają szansę, by dorosnąć i się dowiedzieć”. Jednak prócz samej żałoby Mika Modrzyńska zwróciła także uwagę na problem, który dosięga coraz to większej ilości ludzi w każdym wieku (nawet dzieci). Mowa tutaj o DEPRESJI. Autorka ukazała nam, że czasami ciężko ją zobaczyć u osoby nam najbliżej. Uświadamia nam, że takie osoby potrafią świetnie grać i maskować swoje uczucia, a pomoc psychologiczna/psychiatryczna nie zawsze jest dostateczna. Bardzo często „specjaliści” traktują swoich pacjentów jako skarbonki, które trzeba rozbić nie pochylając się dostatecznie nad problemami, z którymi do nich przychodzą. Jest to smutne, ale i zarazem prawdziwe… „Cypek” to powieść, która dostarcza wielu emocji i skłania do refleksji. Porusza trudne tematy, ale i daje nadzieję, że jeszcze wszystko może się ułożyć. Czytając ją w skupieniu i uwadze można z niej wiele cennych lekcji. Serdecznie polecam! ♡ Premiera już 5 września.