Czas śmierci

,, Jego rytuał nie ograniczał się do zabójstwa. Ogoloną, pozbawioną zębów oraz kawałka mózgu głowę ofiary wysyłał w ogromnym słoju jej najbliższej rodzinie". Pierwszą rzeczą, która rzuciła mi się w oczy i nie ważne, że ta sytuacja mogła być wymysłem autora, bo równie dobrze w innych okolicznościach ludzie myślą podobnie. Chodzi mi o sytuację z dziewczyną i nowo kupionym szlafrokiem, gdzie gdyby nie on, to ona by się nie powiesiła. Nikt nie widzi tego, że mogła mieć takie myśli i plany, że chciała sobie odebrać życie, więc widząc nową rzecz tudzież wytrzymałą, użyła właśnie tego. Bo to nie rzeczy sprawiają, że ktoś się zachowuje tak a nie inaczej, tylko sami ludzie, którzy coś planują i z przypadku biorą tą rzecz, bo akurat jest pod ręką i nie muszą szukać czegoś innego. Także sam fakt i tak się dokona, bo tego chcą, to jest ich priorytetem. Pamiętajcie, że to mu kreujemy swoją rzeczywistość, a nie ona nas. Długo mi zajęło bym to pojęła. Wracając do książki, całość historii jest dosyć niepokojąca. Lekkie poddenerwowanie towarzyszy przy lekturze, bo rzeczy, które są w niej przedstawione pojawiają się nagle. Mamy poszukiwanie mordercy, który nie tylko beszta zwłoki, ale tym samym męczy ich rodziny psychicznie. Wywołuje w nich jakby wielką depresję, mszcząc się w ten sposób również na nich. Pytanie tylko brzmi dlaczego? Jest tutaj też taki zamęt, bo nie wiadomo, czy stary zabójca powrócił czy grasuje nowy, lecz z podobnym postępowaniem. Sprawa jest dziwna, bo dotyczy i pani komisarz i zakonnika. Z początku nie widziałam między nimi związku, ale im dalej, tym mroczniej i coraz bardziej zaskakująco. Lubię kiedy pojawiają się postacie nieoczywiste i taką osobistością był dla mnie artysta z cudowną mocą. Każdy z nich robił co mógł by wejść na trop zabójcy, a im dalej, tym ich czas się coraz bardziej skracał. Nadchodził bowiem dzień w którym co roku ktoś ginął. Jak zatem zatrzymać śmierć? Oprócz morderczej historia mamy też trochę pouczających faktów jak choćby te o momencie śmierci człowieka w wyniku uszkodzenia bądź zmiażdżenia jego mózgu. Te wszystkie dodatki sprawiają, że książka nie jest dla nas tylko zwykłą lekturą, tylko zamienia się w inteligentną encyklopedię śmierci. My wiemy jakimi sprzętami posługują się technicy w miejscu, gdzie doszło do morderstwa przez co możemy sobie wszystko wyobrazić. Opisy są zawsze dokładne i wywołują w nas emocje tylko wtedy, kiedy są one w danym czasie podkreślone. Bywa nieraz, że coś jest straszne, ale nie poświęca się temu zbytniej uwagi, gdyż obojętnie jest przedstawione. Niekiedy również pojawiają się po drodze rzeczy, które nas szokują i autor poświęca im więcej miejsca i wtedy właśnie czujemy strach, przerażenie i niedowierzanie. Pisarz kolejny raz dowiódł, że warto poświęcić swój czas na czytanie jego książek. Ze swojej strony bardzo ją polecam:-)