Czereśniowy sad

"Czereśniowy sad" to książka z rodzaju tych, jakie uwielbiam czytać. Budząca mnóstwo emocji, od drażliwych nut po złamane serce. Już w pierwszych rozdziałach dostrzegamy, że Eliza niesie bagaż nigdy niezagojonych traum z dzieciństwa. Porzucona w wieku czternastu lat, przez matkę, która obiecała po nią wrócić, zostaje rzucona na pastwę babki i ojca, którzy zrzucają na dziewczynę całą odpowiedzialność za rodzinę, którą do tej pory dźwigała Maria. Po wielu latach Eliza dostaje wiadomość, że jej matka przebywa w hospicjum na drugim końcu Polski. Eliza, która od lat była przekonana, że Maria nie żyje, musi zmierzyć się z chęcią poznania prawdy a przebaczeniem oraz czasem i świadomością, że niebawem po raz kolejny ją straci. W sercu tej powieści poznajemy pełną dramatu i przewrotności losu historię Marii. Przenosimy się sercem do tytułowego czereśniowego sadu, by obudzić serce na miłość a po chwili złamać je na miliony kawałków. Bez wątpienia, każda czereśnia przywoła mi wspomnienie Marii i Eryka. Wraz z tą opowieścią, kruszy się złość, a pojawia zrozumienie. "Czereśniowy sad" Aleksandry Rochowiak to przepięknie opowiedziana historia kryjąca rodzinne tajemnice, pełna trudnych decyzji i w sposób wręcz magiczny przenikająca emocjami na wskroś. Bardzo Wam ją polecam.

„Życie bywa kompletnie nieprzewidywalne. Zagmatwane, a zarazem pełne niespodzianek czy nieszczęśliwych zbiegów okoliczności”. „Czereśniowy sad” to książka o miłości do dziecka, męża, matki. O tej pierwszej miłości, która czasami bywa tą na całe życie. Jest to powieść pełna złości, strachu oraz wzruszeń. Jest to historia o Elizie, kobiecie, która nie miała szczęśliwego dzieciństwa. Matka pewnego zniknęła i uznano ją za zmarłą. Pewnego dnia dzwoni do niej pani z hospicjum Azyl mówiąc, żeby przyjechała do swojej umierającej mamy. Kobieta nie od razu chciała wsiadać w pociąg i jechać na drugi koniec Polski, ale po namowie męża zdecydowała się przekonać się kim tak naprawdę jest chora w hospicjum. Książka podzielona jest na trzy rozdziały. Każdy z nich przybliża nam głównych bohaterów: Elizę, Marie i Eryka. Jest to powieść przepełniona emocjami. Najpierw poznajemy Elizę, która jest żoną i matką, która bardzo przeżywa rozstanie z córką wyjeżdzającą na obóz. Kolejna cześć poświęcona jest matce Elizy, która stara się streścić swoje życie. Czy zdąży? Tego nie powiem. Eryk, to ciepły, starszy pan, którego pokochałam od początku. Kim jest? Przekonacie się sami. Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Nie żałuje żadnej minuty spędzonej z bohaterami, którzy potrafili dostarczyć wielu emocji. Nie wiem jak bym zachowała się w sytuacji Elizy. Na jej przykładzie jednak możemy nauczyć się, że warto nie oceniać kogoś zanim nie poznamy jego zdania. Zanim nie wysłuchamy. Jeśli lubicie książki, które poruszą i zmuszą do refleksji o życiu to bardzo polecam „Czereśniowy sad”