Czerwone Oleandry

Weronika wydaje się kobietą spełnioną. Przystojny, przedsiębiorczy i kochający mąż, piękna nastoletnia córka i praca, którą wykonuje z ogromną przyjemnością. Ten sielski obrazek idealnie dopełnia dom nad jeziorem, znajdujący się w otoczeniu pięknych oleandrów. Brzmi cudownie prawda? Pozory jednak mogą mylić, oj mogą. Historia przedstawiona przez Autorkę boleśnie uświadamia, że nic w życiu nie jest nam dane na zawsze. Dziś jesteśmy przekonani, że wygraliśmy los na loterii, by jutro stracić wszystko to, co dla nas najważniejsze. Całe nasze dotychczasowe życie rozpada się na kawałki, a szczęście okazuje się bardzo pozorne. Z taką właśnie sytuacją musi zmierzyć się Weronika. Od tej pory dni naszej bohaterki wypełnione będą strachem, kłamstwami, rozpaczą, ale i odrobiną nadziei, która w matczynym sercu nie zgaśnie do samego końca. Kobieta będzie musiała stawić czoła rzeczywistości, w której wszystko wydaje się grą pozorów i nie wiadomo, kto jest przyjacielem, kto wrogiem, a ona nie wie, czy zna swoich bliskich tak dobrze, jak jej się do tej pory wydawało. Jedno jest pewne: kłamstwo jest długiem zaciągniętym wobec prawdy, który każdy prędzej czy później będzie musiał spłacić. Ta historia od pierwszych stron budzi moje zainteresowanie, sprawia, że czuję niepokój i napięcie, a gęsta od kłamstw, złowieszcza atmosfera powoduje, że nie jestem w stanie odłożyć tej książki, przed poznaniem jej zakończenia. To historia, w której od samego początku dużo się dzieje, a wszystko owiane jest tajemnicą i w moim odczuciu szytą naprawdę grubymi nićmi manipulacją. Ktoś tu konsekwentnie, krok po kroku realizuje swój wcześniej już ułożony, misterny plan. Przynajmniej tak mi się wydaje. Czy moja intuicja dobrze mi podpowiada? Pojawił się tu element, który od początku brałam za pewnik i miałam rację, ale i tak udało się Autorce kompletnie mnie zaskoczyć w innej kwestii i to tak konkretnie zaskoczyć. Całość wypadła naprawdę dobrze. W nasze ręce trafia ciekawa intryga, w której Greta Drawska w niezwykle przekonujący sposób udowadnia, że zakamarki kobiecej psychiki i relacje międzyludzkie ( a te rodzinne to już tak szczególnie) bywają czasem dość mocno skomplikowane, a zło czai się bliżej, niż nam się wydaje. Lubię to uczucie, kiedy niby z jednej strony historia wydaje się taka, jakich wiele już za mną, no bo co można nowego wymyślić w nurcie #domesticnoir, a jednocześnie mam pewność, że w powietrzu wisi coś, czego absolutnie się nie spodziewam. Z całego serca polecam ten thriller psychologiczny Waszej uwadze.

"Czerwone Oleandry", to bardzo mocny thriller, który od samego początku wciągnął mnie w wir swojej historii. Nie mogłam oderwać się od czytania i nie zasnęłam, dopóki nie poznałam zakończenia. Na końcu książki pozostał mały żal, że to tak szybko się skończyło. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Grety Drawskiej i już wiem, że nie ostatnie. Po "Czerwonych Oleandrach" koniecznie muszę poznać jej inne dzieła. Jeżeli tak jak ja, jesteście fanami thrillerów psychologicznych, to nie możecie przegapić tego tytułu. Swoją drogą, czy wiedzieliście, że Oleandry są jednymi z najbardziej trującymi kwiatami na świecie? Substancje, które znajdziecie na ich liściach i kwiatach, są śmiercionośne. Zjedzenie małego listka może skutkować zgonem. Także jeżeli macie małe dzieci i te kwiaty u siebie w domu, to radzę pozbyć się ich, dla bezpieczeństwa waszych pociech. Wracając do książki, koniecznie musicie ją poznać. Mamy trzech głównych bohaterów: Weronikę, Tosię i Łukasza. Weronika miała wszystko, co tylko kobieta sobie może wymarzyć: super męża, zdrową córkę i ciekawą pracę, która dawała jej satysfakcję. Jednak jak to w życiu bywa, nic nie może przecież wiecznie trwać. Jej szczęście, gdzieś zniknęło. Zaczęła się nierówna walka z czasem. Zaginęła jej córka. Czy odnajdzie się żywa? Kto ją widział? Czy Weronika będzie mogła liczyć na pomoc uczciwych ludzi? Martwiłam się o jej zdrowie psychiczne. Nie wiedziałam, komu ona może zaufać. Zastanawiałam się, czy ja jej mogę zaufać. Tosia, a właściwiej Antonina to młoda bohaterka. Ma prawie piętnaście lat. Uwielbia rysować. Chodzi na lekcje rysunku do Zjebka. O tym kim jest Zjebek, dowiecie się, czytając "Czerwone Oleandry". Dziewczyna nie lubi swojego ojca. Mieszka w wiejskim domu kupionym przez swojego tatę. Zamieszkała tam ze swoją mamą. Nie jest zadowolona z tej przeprowadzki. Chciałaby wrócić do Poznania i ponownie tam zamieszkać. Nie jest ze wsi, jest z miasta. W pełni ją rozumiem. Też tak czuję. Też bym była wkurzona na swoich rodziców, gdyby postawili mnie przed takim faktem. Czy czuje się kochaną przez swoich rodziców? Warto zwrócić uwagę na tę bohaterkę. Łukasz, jest perfidnym draniem. Zdradza swoją żonę i jeszcze cieszy się z faktu, że ona tego nie zauważa. Kim jest tajemnicza "prawniczka"? Miałam swój typ, ale oczywiście nie powiem wam, czy trafiłam. Łukasz nie używa słowa "porażka". Według niego wszystko musi być idealnie zrobione. Szkoda, że nie jest perfekcyjny względem własnej rodziny. Nie przypadł mi do gustu ten bohater. Nie podobało mi się jego postępowanie. Zasługiwał na solidną karę. Czy karma do niego powróci? Powiem tylko, że będzie się działo. Szczęki wam opadną. Autorka sprytnie myliła tropy. Już myślałam, że znam odpowiedzi na dręczące mnie pytania, a tu dostawałam pstryczka w nosek. Genialne rozwiązanie. W skrócie znajdziecie tutaj: zdradę, morderstwo i zaginięcie. Kto zginie, a kto przeżyje? Kto okaże się mordercą? Czy zaginiona dziewczyna wróci cała i zdrowa? Fabuła jest zabójcza, wartka akcja sprawia, że tej powieści nie da się odłożyć na półkę, a każdy z bohaterów zmierza się ze swoimi demonami. Z oddali wielkimi krokami zmierza morderca. Czy go wytypujecie, nim sam się ujawni? Takie mocne psychologiczne thrillery nie tak łatwo wychodzą z głowy. Myślę, że za jakiś czas ponownie po nią sięgnę. Okładka książki jest bardzo tajemnicza, mroczna i przyciągająca. Podoba mi się, że autorka w podziękowaniach pamięta o swoich czytelnikach. To dla mnie dużo znaczy. Z całego serca polecam "Czerwone Oleandry" Grety Drawskiej. Nie zawiedziecie się, czytając tę książkę.

Dom w oleandrach nad brzegiem jeziora? Sielankowa i romantyczna wizja, jaka z pewnością rodzi się w Waszych głowach szybko zniknie, kiedy dowiecie się, że ta piękna ozdobna roślina jest jednocześnie jedną z siedmiu najbardziej trujących na świecie. Ta sprzeczność od razu wprowadza nutę niepokoju i tajemniczości. To w takim właśnie pozornie cudownym miejscu Greta Drawska osadziła akcję swojego najnowszego thrillera psychologicznego „Czerwone oleandry”, który swoją premierę ma właśnie dziś. Główna bohaterka, Weronika, w krótkim czasie traci wszystko, co stanowiło pewnik w jej życiu. Odejście męża jest jedynie początkiem spirali, ale dopiero szokująca zbrodnia i zaginięcie jedynej córki wciągają kobietę w wir rozpaczy graniczący z szaleństwem. Autorka zręcznie posługuje się retrospekcją, pozwalając spojrzeć nam na wydarzenia z różnych perspektyw i zbudować własne hipotezy. Niedopowiedzenia i sekrety skrywane przez każdą z bohaterek utrudniają jednak odkrycie prawdy. Nawet Weronika zataja przed śledczym dość istotne informacje, a ten okazuje się nie tylko przyjacielem ofiary, ale i głównej podejrzanej, co prowokuje pytanie o jego obiektywizm. Tragiczne zdarzenia dzielą fabułę naturalnie na dwie części, podobnie jak życie głównej bohaterki, które zostaje nieodwracalnie zmienione. Autorka bardzo przekonująco ukazuje udrękę każdego dnia oczekiwania na powrót córki, cisnące się do głowy straszne wizje, nadzieję przetykaną zwątpieniem i rozpaczą. I straszną prawdę, która zaczyna wynurzać się z mgły domysłów. Komu można zaufać? I jak dobrze znamy swoich najbliższych? Ta powieść ukazująca kruchość wszystkiego, co wydaje nam się dane na zawsze stanowi doskonałe połączenie mrocznego klimatu i nieprzewidywalnej fabuły pełnej intryg, emocji i napięcia. Autorka w mistrzowski sposób konstruuje zagadkę stopniowo ujawniając informacje i zaskakując czytelnika. Jej umiejętność zanurzenia nas w psychologiczne rozterki bohaterek jest godna uznania. Jednak powieść ta to nie tylko zagadka kryminalna, ale przede wszystkim trafne studium kobiecych relacji w różnych konfiguracjach. Autorka ukazuje delikatnie, ale zarazem sugestywnie jak skomplikowane i trudne mogą być więzi między matkami i córkami, siostrami, żonami i kochankami. Jeśli mielibyście przeczytać w tym roku jeden thriller psychologiczny niech to będą „Czerwone oleandry”! Nie oderwiecie się do ostatniej strony!