Dama

,,Jeśli ludzie się boja, ale tak naprawdę się boja, jeśli maja za dużo do stracenia, to zrobią wszystko. WSZYSTKO”. Anna Maria Kier powraca. Była warszawska policjantka, która na zasłużonej emeryturze trochę na własne życzenie, ale głównie przez życiowe zawirowania, wraz ze specjalistką od cyberprzestępczości – założyła agencję detektywistyczną, nie może narzekać na nudę.. Przed nią kolejna skomplikowana sprawa. Sprawa, w której stawkę jest czyjeś życie, czyjaś rodzina, czyjaś przyszłość.. Nową klientką agencji jest kobieta „poharatana psychicznie i fizycznie”. Kilka lat temu jej mała córeczka zaginęła. Kobieta od zawsze obwiniała o to męża - sprawcę przemocy domowej. Dziewczynki nigdy nie znaleziono, a jej ojcu nic nie udowodniono. Dziś pojawił się kolejny ślad.. ktoś znalazł klucze, które w dniu porwania były w wózku dziecka. Przed Anną i jej partnerką niełatwe zadanie, które będzie kosztowało je mnóstwo czasu, energii, cierpliwości, maksimum zaangażowania i skupienia no i trochę.. szczęścia.. Gdzieś w tle tych dramatycznych wydarzeń, Anna przeżywa też swoje osobiste nieszczęście. Jej syn walczy o życie, a ojciec którego tak kochała, okazał się nie takim człowiekiem za jakiego go całe życie uważała.. Nie dość, że z premedytacją zabił w niej tęsknotę i pamięć za matką, to jeszcze umieścił Annę w „szczelinie między lękiem a prawdą” i właśnie teraz kobieta poczuła, że ma dość „duszenia” się w tym miejscu i bycia „tą” najniższą, najsłabszą kartą w grze, zawsze na straconej pozycji.. Anna doskonale wie, że „czasami po prostu trzeba napić się wódki”, ale to nie rozwiązuje problemów. Należy działać i walczyć o prawdę, która jest tak ważna by żyć w zgodzie ze sobą. „Dama” to świetny kryminał obyczajowy. Wątki kryminalne przeplatają się z pokrętnym prywatnym życiem bohaterki. A tu jak w pokerze, nie zawsze popłaca gra w otwarte karty, czasami konieczny jest blef.. Autorka zaciekawia zagadką kryminalną, zwraca uwagę na wiele ważny tematów. Niesie pouczający przekaz o relacjach międzyludzkich, macierzyństwie, byciu niewolnikiem własnego kłamstwa, ludziach krzywdzących z uśmiechem na ustach, rzeczach których nie da się zracjonalizować, ludzkich potrzebach i życiowych priorytetach. „Dama” to trzecia po „Królu” i „Asie” odsłona tetralogii "Anna Maria Kier". Każdy kolejny tom to osobna zagadka kryminalna. Ja już z niecierpliwością wypatruję „Waleta”. Tymczasem, polecam „Damę”. Polecam.

Z serią „Anna Maria Kier” spotkałam się po raz pierwszy przy okazji lektury „Damy”. To już trzecia część tetralogii Dagmary Andryki; od razu złapałam bakcyla i polubiłam nieoczywisty duet dwóch pan detektyw, które skupiają się na nieoczywistym śledztwie. • ☞ Zrozpaczona matka pragnie odszukać swoją córkę, a ostatnią deską ratunku okazuje się być mała, prywatna agencja detektywistyczna Annę Kier i Wandę Lechicką. Tropienie porywacza jest trudne, a czas nie działa na korzyść bohaterek, jednak tajemnicze zaginięcie kolejnego dziecka dostarcza nowych poszlak. • Muszę przyznać, że „Dama” posiada niezwykle zawiłą, skomplikowaną i wielopłaszczyznową fabułę. Zagadka kryminalna to tylko jedna z wielu składowych; spodobała mi się kreacja głównych bohaterek (dziewczyny są z krwi i kości, nie dają sobie w kaszę dmuchać, a jednocześnie mierzą się z własnymi słabościami. Ale to nie wszystko, ponieważ Autorka mocno kusi drugoplanowymi bohaterami, a to się bardzo chwali). Powieść okazała się niezwykle klimatyczna i nieoczywista, a co za tym idzie - wciągająca! Bawiłam się doskonale; mało! Zamierzam nadrobić dwa poprzednie tomy i niecierpliwie (bardzo!) czekać na kolejną, ostatnią już, czwartą część.