Do ostatniego słowa

W książce pt. "Do ostatniego słowa" poznajemy 16-letnią Samanthę McAllister, która cierpi na zaburzenia obsesyjno - kompulsywne czyli OCD. Nieustannie towarzyszą jej niszczycielskie myśli, nerwica natręctw, a bywa też że dostaje napadów paniki. Samantha ma przyjaciółki, ale nie chce, by ktoś odkrył jej mroczny sekret. Dziewczyna co tydzień spotyka się się ze swoją terapeutka, która pracuje z nią nad jej zaburzeniami i namawia ją, by znalazła sobie innych przyjaciół, bo jak okazuje się z biegiem czasu grono przyjaciółek Samanthy jest toksyczne. Niebawem Samantha poznaje tajemniczą Caroline Madsen, która zabiera ją do Zakątka Poetów. Po jakimś czasie Samantha zaczyna czuć, że odnalazła swoje miejsce na ziemi. Jednak niebawem Samantha odkrywa prawdę, która ją przerazi i sprawi, że jej świat zawali się pod nogami. Jeśli jesteście ciekawi, co odkryje Samantha i czy to odmieni jej życie na gorsze czy lepsze to sięgnijcie po tę książkę. Dawno nie czytałam tak emocjonalnej historii. Fabuła wciąga już od pierwszej strony i trzyma w napięciu do samego końca. Autorka porusza tutaj trudne społeczne tematy. Dowiadujemy się z czym musi mierzyć się osoba cierpiąca na zaburzenia obsesyjno - kompulsywne. Autorka porusza też temat toksycznej przyjaźni, prześladowań i dręczeń przez co młodzi ludzie wpadają w depresję. Niestety często kończy się to tragedią. To książka, którą powinna przeczytać młodzież, bo daje do myślenia i skłania do refleksji. Warto przeczytać tę książkę i wyciągnąć wnioski. A może wśród Was ktoś cierpi na depresję lub ma inny problem? Przeczytajcie i przekonajcie się, że warto poszukać specjalisty, który Wam pomoże podjąć zmiany w życiu. Przygotujcie się też na to, że łzy zakręcą się w Waszych oczach. Polecam!

Byle być sobą Byle być sobą do końca Inni nie mogą Inni nie mogą do końca Do końca Sobą zostać Byle by kochać Wierzyć że warto chcieć więcej Byle by poczuć Poczuć czym w życiu jest szczęście. M. Szpak , "Byle być sobą" Samantha McAllister jest przedstawicielką Szalonych Ósemek, elitarnego grona dziewcząt w swoim liceum. Dziewczyna ma niemal wszystko o czym marzy, lecz szybko okazuje się, że nawet osoba uchodząca za idealną skrywa sekrety. Sam najbardziej obawia się odsłonięcia przed Alexis , Olivią, Hayley i Kaitlyn,ponieważ doskonale wie jak wiele może stracić. Jednak.. pewnego dnia w grupie następuje rozłam. Chcąc ukryć swoje emocje Sam trafia do szkolnego Teatru , a tam poznaje Caroline. Nowa koleżanka wprowadza ją do Zakątka Poetów, grupy szkolnych wyrzutków , których Jednak łączy wspólna pasja. Czy Samantha odnajdzie swoje miejsce? Czy będzie w stanie przełamać niechęć jaką żywi do niej wrażliwy gitarzysta, Andrew? Ileż ta książka ma w sobie piękna i głębi. Wywołała we mnie mnóstwo emocji i pozwoliła na nowo odkryć wrażliwą stronę duszy Tamara Ireland Stone stworzyła niesamowitą powieść o lękach, miłości, toksycznych relacjach, marzeniach i potrzebie bycia sobą. Pokazała jak piękne są słowa i jak wiele mogą dać nam i innym. Nie zdradzę więcej- zapraszam do magicznego świata niezwyklej szesnastolatki. Ta książka wywoła wzruszenie i zachwyt. Polecam całym sercem ❤️

„Do ostatniego słowa” to książka o Samanthe McAllister, która zmaga się z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. W gronie swoich przyjaciółek często czuła się jak piąte koło u wozu. Ukrywa przed nimi swoje problemy psychiczne. Pewnego dnia poznaje Caroline, która zaprowadza ją do małej salki, zwanej Zakątkiem Poetów. Podczas spotkań z grupa nastolatków, które w jakimś stopniu czują się odrzucone przez rówieśników, dziewczyna czuje, że w końcu może być sobą i odpocząć od ciągłych wymagań wobec niej. Poznaje tam również Aj, chłopaka który stał się jej bardzo bliski. W książce dzieje się nie wiele, a zarazem bardzo dużo. Bardzo polubiłam Sam. Miałam ochotę ja nie jeden raz przytulić. Nie podobały mi się jej relacje z przyjaciółkami. Czytając miałam wrażenie, że to nie jest przyjaźń. Trzymałam za nią kciuki by potrafiła zostawić stare znajomości i z podniesioną głową weszła w nową grupę. Książka potrafiła dostarczyć mi wielu emocji. Może nie doprowadziła mnie do łez, ale na pewno zostanie w mojej głowie na dłużej. Zabrakło mi w niej trochę bardziej rozwiniętego wątku miłosnego z AJ. Chciałabym bardziej poznać tego chłopaka. Wydaje się również ciekawą postacią, która w dzieciństwie trochę przeszła. „Do ostatniego słowa” to książka nie tylko o problemach psychicznych z jakimi borykają się dzisiaj młodzi ludzie. Jest to również powieść o poszukiwaniu swojego miejsca, przyjaźni i o uświadomieniu sobie, że każdy z nas popełnia błędy i nigdy nie jest za późno by się do niech przyznać i spróbować je naprawić.

"-Ile myśli co dzień mózg tworzy spontanicznie? - Siedemdziesiąt tysięcy". Do ostatniego słowa to książka która uderza mocno dzięki głównej bohaterce i jej narracji pierwszoosobowej ale też przez to o czym opowiada, na czym się skupia i naprawdę pokazuje coś, co odmienia życie. Po przeczytanej książki słowa od autorki sprawiają, że na całą historię patrzymy pod trochę innym kątem. Książka określana jest jako jedna z najsmutniejszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytasz i to sprawiło, że trochę bałam się po nią sięgnąć nie z powodu wzruszenia, ale tego że go nie poczuję. Na szczęście okazało się, że autorka wycisnęła ze mną nie łzy, zaskoczyła dość niespodziewanie a przede wszystkim sprawiła, że historia stała się mocno prawdziwa dając do myślenia nad tym jak wiele ukrywamy przed innymi "przyjaciółmi". Historia przedstawiona sprawia, że zastanawiamy się nad tym jak toksyczność buduje a zarazem niszczy relacje i że tak po prawdzie czasem w ogóle jej nie dostrzegamy, bo jest bezpiecznie i wygodnie. A zmiana jest trudna gdy zostaje się samym. Samo przedstawienie OCD uderza, a szczególnie we mnie uderzyło bo było przedstawione w taki sposób, że kwestionuje się to co dzieje się w naszej głowie i sprawia, że fikcja balansuje na granicy rzeczywistości. Książka opowiada o drugiej szansie, o byciu normalnym za wszelką cenę i o budowaniu zdrowej relacji, jej etapach oraz nadziei że szczerość jest wyzwoleniem. W książce nie zabrakło wierszy, które chwytają za serce i sprawiają, że książka momentami jest dość mocna. Książka przypomniała mi o innej "Wymyśliłam Cię" F. Zappia która ma szczególne miejsce w moim sercu. Nie wiem czy Do Ostatniego Słowa jest najsmutniejszą książką ale bez konkurencyjnie pokazuje w dość obrazowy sposób chorobę i to jak funkcjonuje z nią bohaterka, a to z kolei sprawia, że nic nie jest przesadzone i wydaje się prawdziwe. Żałuję, że książka nie została napisana gdy sama byłam w szkole na pewno wyciągnęła bym z niej więcej i byłaby nieocenioną pomocą. Polecam ♥