Dobry opiekun. Prawdziwa historia o medycynie, szaleństwie i morderstwach

,,Jest to prawdziwa historia, opowiedziana dzięki sześciu latom kwerend i rozmów z wieloma osobami, z Charlesem Cullenem włącznie". Książka posiada dość sporo wiedzy z zakresu medycyny. Jest poruszonych też wiele kwestii prywatnych takich jak wynagrodzenie, czy też ogólny stan spraw prywatnych. Napisana jest dosyć ciekawie z tym, że odniosłam wrażenie, jakby pisarzowi bardzo się spieszyło z przekazaniem nam informacji, które były dla niego bardzo ważne. Książkę podzieliłam sobie na kilka dni, gdyż strasznie odczuwałam ten pośpiech, po kilku stronach byłam nieco zmęczona nie treścią, a sposobem jej przekazania. To bardzo rzadko spotykane u autorów. Powiem wam, że ja mam zawsze ograniczone zaufanie do lekarzy, gdyż często czuć u nich zachwianie przekazywania informacji, a co za tym idzie, niekoniecznie im wierzę, gdyż zdradzają ich pewne symptomy o których będzie wspomniane w książce. Cieszy mnie jednak, że takiego opiekuna jak nasz bohater nigdy nie poznałam. To, że nie pisał prawdy w dokumentach medycznych to pikuś w porównaniu z tym, co robił swoim pacjentom. Potrafił tak dobrać ich leki, by śmierć następowała dość szybko, a przyczyny zgonu podchodziły pod normalny stan rzeczy. Wszystko robił z precyzją i spokojem, by potencjalni przyszli denaci niczego nie podejrzewali. W końcu jak można nie brać leków, skoro mają pomóc nam odzyskać zdrowie? Właśnie takie przekonanie mieli ci pacjenci. To nie tylko lektura pełna chłodnych opowieści, lecz także daty i miesiące z akt sprawy, wywiady i opisy zbrodni w jaki sposób je dokonywał. To reportaż mrożący krew w żyłach, gdyż ten człowiek zabił ponad czterysta osób! Ukrywał się za fasadą spokoju i opanowania. Miał wspaniałą rodzinę, dzieci, więc będąc wspaniałym człowiekiem nikt nawet nie podejrzewał go o takie czyny. Jak nikt wiedział w jaki sposób dostać się do leków, jak otworzyć zaszyfrowane półki, by nikt się nie domyślił, że robi coś niezgodnego z prawem. Nie mam słów, by opisać jego okropności, jednak polecam ją innym, by ją przeczytali i mieli jednak oczy i uszy szeroko otwarte...