Dom obok

Historia rozpoczyna się od chęci Mileny zrobienia niespodzianki swojej rodzinie. Niestety, po przyjeździe nie zastaje nikogo w domu - ani rodziców, ani siostry Laury. W poszukiwaniu klucza prosi o pomoc sąsiadów, rodzinę Nowickich, by mogła dostać się na teren posesji rodziców. Rodzina ta jest okryła się złą sławą wśród sąsiadów, była zamieszana w zaginięcie młodego chłopaka. Milena budzi się w zamkniętym pokoju, nie mając pełnej pamięci z poprzedniej nocy. Brak klucza, rozładowany telefon, zgubiony pierścionek, noc spędzona u Nowickich i droga na parking to jedyne co pamięta. Czy uda się jej złożyć tą układankę w całość i się wydostać? Rozpoczyna się koszmar dziewczyny, która jest więziona i torturowana przez nieznajomego. Jakie są intencje oprawcy i czy rodzina zdąży ją odnaleźć zanim ta wyda swój ostatni krzyk? Z pewnością mogę stwierdzić, że dawno nie czytałam tak mrożącej krew w żyłach historii. Perspektywa porwanej i torturowanej osoby, a także rodziny, która desperacko szuka zaginionej sprawia, że fabuła trzyma w napięciu. Opisy tortur, zarówno fizycznych, jak i psychicznych, są bardzo realistyczne, czasem aż za bardzo. Historia jest przesiąknięta przemocą i bólem. Opisy miejsc i sytuacji pozwalają nam wczuć się w klimat grozy. Wątek medyczny, choć fascynujący, wydaje się nieco zagmatwany i niedopracowany. Działania szajki nie są do końca wyjaśnione, co jest dla mnie pewnym mankamentem. Przy tak intensywnej historii, spodziewałabym się bardziej zdecydowanego zakończenia. Być może autorka miała na celu pozostawienie pewnej tajemnicy, ale osobiście odczułam brak mocnego zwieńczenia. Oczywiście to tylko moje zdanie jeśli chodzi o tą kwestię, czytajcie!

~ Milena na czas studiów przeprowadziła się do Gdańska. Więc kiedy tylko kończy ostatni z egzaminów postanawia zrobić niespodziankę rodzinie i tak bez zapowiedzi pojawia się w rodzinnych stronach. Jednak na miejscu okazuje się, że nie ma nikogo w domu, nikt nie odbiera telefonu, a sama bateria w aparacie kończy swój żywot. Z braku bezsilności dziewczyna udaje się do sąsiadów obok, którzy niestety nie cieszą się dobrą popularnością, a plotki głoszą iż owa rodzina była zamieszana w zniknięcie młodego chłopca. Milena nie mając tak naprawdę nic do stracenia, prosi ich o pomoc i udaje się pod ich drzwi. Sąsiedzi witają dziewczynę z wielką serdecznością i zapraszają ja do siebie.Kiedy tylko Milena przekracza próg ich domu, w salonie sprzostrzega ogromne gabloty wypełnione starymi narzędziami chirurgicznymi ale i nie tylko. Po kolejnych nieudanych próbach kontaktu z rodziną dziewczyna zostaje u nich na noc. Jednak kiedy się budzi ogrania ją wzmożony starach i panika, gdyż pokój w którym się obecnie znajduje przypomina białą zwykłą celę, zamkniętą na cztery spusty z jednym jedynym meblem - zimnym, starym, metalowym krzesłem. Milena do samego końca nie wie czy to rzeczywistość, czy sen na jawie, a to tylko początek tego co za chwilę ją czeka...prawdziwy koszmar dopiero się zaczyna, a ona jest jego częścią. ~ Oooo mammooo cóż to była za obłędna, barbarzyńska, a zarazem przeszywająca na wskroś historia, do tego stopnia, że kiedy wracam wspomnieniami do fabuły moje ciało przeszywają dreszcze. Wiedziałam, że i tym razem Klaudia Muniak postawi sobie wysoko poprzeczkę! Ale że aż tak? ~Autorka już od początku swej historii z doskonałą precyzją niczym iluzjonista wciąga nas w mroczne odmęty świata naszych bohaterów. Miejsca, gdzie panuje ciągły strach, niepokój wraz duszna atmosferą. To właśnie tam przy akompaniamencie mistrzowsko nakreślonych portretów psychologicznych, dwutorowej narracji, wartkiej akcji i niepewności, na własnej skórze doświadczamy pełnej skali sadyzmu, wraz z bezdusznością, brakiem empatii, niewyobrażalnej skali tortur, płynących z rąk samego oprawcy. Mężczyzny który nie cofnie się przed niczym! Zła w czystej postaci! ~ "Dom obok" to zdecydowanie mocna lektura, naszprycowana dużą aurą niepokoju, lęku i grozy. Klaudia Muniak kolejny raz udowodniła nam, że nie ma sobie równych, w tworzenia arcy mistrzowskich, trzymających w ciągłym napięciu, realistycznych thrillerów medycznych, które zaprowadzą nas do spektakularnego zakończenia. Meritum które dla niektórych może wydawać się szokiem gdyż większość z nas nie spodziewa się takiego obrotu wydarzeń... ~Ja jednak po cichu liczę , na drugi tom? Pozycja Must Have. Polecam wasza J.K.

Nie czytałam książek obyczajowych autorki, ale czytałam poprzedni thriller wydany przez Wydawnictwo. Spodobał mi się na tyle, że bez zastanowienia postanowiłam sięgnąć po kolejny. Czy było warto? 'Pewne rzeczy zostają w nas na zawsze, pozostawiają trwałe ślady.' Milena postanowiła zrobić niespodziankę swojej rodzinie i przyjechać bez zapowiedzi do rodzinnego domu. Pech chciał, że nikogo nie było i postanowiła poprosić o pomoc sąsiada z domu obok. Następnego dnia budzi się w sterylnie białym pokoju z krzesłem tortur na środku. Kto ją porwał i w jakim celu? Historia przedstawiona jest z perspektywy porwanej Mileny i jej siostry Laury, która za wszelką cenę chce ją odnaleźć. Milena przeżywa piekło, oprawca torturuje ją na wiele sposobów i nie sposób sobie wyobrazić przez co przechodzi dziewczyna. Laura z kolei nie potrafi usiedzieć na miejscu, nie jest w stanie w pełni zaufać policji i podejmuje wiele działań na własną rękę. Czy takie zachowanie doprowadzi ją do siostry? Zastanawialiście się kiedyś czy lepszą sytuacją byłoby bycie porwanym czy zamordowanym na miejscu? Obie sytuacje są dość abstrakcyjne, jednak podczas lektury sama zadawałam sobie to pytanie. Nie potrafię stwierdzić czy potrafiłabym przejść przez piekło, jakie spotkało Milenę. Czy miałabym w sobie na tyle dużo siły walki, aby się nie poddać. Ale z drugiej strony, do takiej walki w ogóle by nie doszło, gdyby śmierć nastąpiła na miejscu, prawda? Nie potrafię zatem jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie i mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała na własnej skórze rozważać żadnej z tych dwóch opcji. 'Skóra na całym ciele mnie mrowi, a serce łomocze w klatce piersiowej tak mocno, że zaraz połamie mi żebra,' Świetna, wciągająca i trzymająca w napięciu historia. Wręcz nie mogłam się oderwać i jak najszybciej chciałam poznać zakończenie. Ono samo niestety nie do końca spełniło moje oczekiwania, bo w moim odczuciu wiele kwestii nie zostało do końca wyjaśnionych. Można się oczywiście domyślić i samemu dopisać sobie pewne kwestie, jednak ja nie lubię takiej formy zakończenia historii. Niemniej jest to zdecydowanie lepsza pozycja od poprzedniej, widać progres u autorki. Sam pomysł na fabułę również okazał się strzałem w dziesiątkę. Polecam gorąco! 'Rozglądam się płochliwie po pokoju, wyzbywając się wszelkich złudzeń - te ściany widziały już wiele. Teraz będą świadkami mojej historii.'

Sytuacja Mileny, głównej bohaterki thrillera „Dom obok” Klaudii Muniak pokazuje, że spontaniczne decyzje i nieinformowanie bliskich o swoich krokach mogą skończyć się tragicznie. Gdy dziewczyna decyduje się przyjechać bez zapowiedzi z Gdańska do podwarszawskiej Zielonki nie spodziewa się, że plotki krążące o sąsiadach z domu obok będzie miała nieszczęście sprawdzić na własnej skórze. Naprzemienna narracja sióstr, Laury i Mileny jest niczym mrożący krew w żyłach pojedynek dwóch światów, w których niedowierzanie przeradzające się w przerażenie związane z zaginięciem siostry konkuruje z obezwładniającym strachem przed oprawcą. Wspólna linia czasowa to wyścig z beznamiętnie tykającym zegarem, który dla Laury okupiony jest okrutnymi torturami. Autorka genialnie buduje klimat powieści począwszy od umiejscowienia akcji w kameralnym osiedlu otoczonym lasem budzącym ciarki w obliczu bieżących zdarzeń, poprzez trafne nazwanie emocji bohaterów w sytuacji krytycznej, po perfekcyjne wręcz poprowadzenie fabuły z jej nieoczekiwanymi zwrotami. Ukazuje również ogrom ludzkiego okrucieństwa i motywy, które gdyby nie były sadystyczną i bezprawną drogą na skróty, dla wielu z nas okazałyby się zrozumiałe, a wręcz godne pochwały. „Dom obok” jest moim trzecim spotkaniem z twórczością Autorki, a każde kolejne oceniam coraz wyżej. Cieszę się, że po fascynacji thrillerami medycznymi Tess Gerritsen, czy Michaela Palmera mogę ekscytować się świetnymi powieściami tego gatunku dzięki rodzimej Autorce. I Was również gorąco zachęcam, bo ta powieść to kilka godzin nieprzerwanych i silnych emocji, a tego przecież szukamy w thrillerach.