Drapieżne bestie

Ból przechodzi przez moje ciało niczym jadowite węże oplatające moje członki, wdzierające się brutalnie do moich żył. Moje ciało dygocze, wygina się, nie jestem w stanie nad nim zapanować. Czuje naraz piekielnie palący żar i odrętwiający chłód. Jedynie co jestem w stanie teraz zrobić to spróbować wytrzymać to szaleństwo. Pamiętam jak przez mgłę ostatnie chwile, uciekałam przed wojownikami w stronę dżungli. Tak, tej przed którą mnie ostrzegano, tyle opowiadano mrożących krew w żyłach legend. Tylko wtedy, przy ognisku, w kręgu najbliższych mi osób, te historie były straszne, a zarazem tak bardzo fascynujące. Teraz, gdy czuję jakby moje życie miało za chwilę zakończyć swą podróż, leżę sparaliżowana na wilgotnym poszyciu i staram się skoncentrować jeszcze choć na chwilę swoją uwagę na gwiazdach. Tak mało o nich wiemy. Ogłuszające dudnienie mojego serca wypełnia moją głowę, całą mnie. Słyszę coś jeszcze. Szelest dobiegający za moimi plecami. Nie mogę się podnieść, to i może nawet lepiej. Nie wiem co jest gorszego, umrzeć w torturach z rąk wojowników, czy być rozszarpana przez bestie rządzącą tym pradawnym, dzikim miejscem. Powiadają, że w mrokach czają się pierwotne demony, lubujące się w wysysaniu szpiku z ludzkich kości. "Drapieżne bestie" Ayana Gray wydawnictwo YOU&YA Ayana Gray stworzyła bardzo interesującą historie nasączaną panafrykanizmem. Choć znajdujące się uniwersum w tej powieści, jest wytworem fantazji pisarki, znajdziemy tu wiele nawiązań do kontynenty, polityki czy chociażby języka Afryki. Nawet postaci ze świata demonicznego mają swoje korzenie w ludowości tego okręgu, co nadaje książce jeszcze lepszego charakteru. Jak zaznacza sama twórczyni, jest to powieść fantasy idealnie w komponująca się w literaturę young adult. " Drapieżne bestie" czyta się dość szybko, przede wszystkim dzięki napięciu, które pierwsze wybija się z tekstu. Wątki bardzo umiejętnie przeplatają się w tej pozycji, podoba mi się zaskakująca chronologia wydarzeń. Najpierw czytelnik może mieć wrażenie, że prowadzony jest przez dwie różne historie, jednak z biegiem czasu jest zaskakiwany, obdarowywany różnymi uczuciami, akcja efektownie się rozkręca i nie urywa gwałtownie, lecz płynie poprzez rwące fale wyobraźni autorki. Postaci są żywe i namacalne, barwne i nietuzinkowe, mające na celu zobrazowanie najgorszych cech ludzkich, a zarazem udowodnienia, że mimo to, jesteśmy też lojalni i zdolni do poświęcenia. Znajdziemy tutaj delikatny wątek miłosny, dodający lekkiego smaku, przybliżający nas do realności. Język jakim posługuje się autorka jest bardzo malowniczy, w tekście zawartych jest wiele porównań, przemyśleń, złotych myśli. Bardzo interesująco została też przedstawiona tu magia oraz konsekwencje jakie można ponieść za pożądanie wielkiej mocy, która nigdy nie będzie naszą własnością. Można to odnieść do wielu aspektów ludzkiego życia. Całość kompozycji oceniam bardzo dobrze, książka mnie zainteresowała, nie znudziła niczym nie zdenerwowała. To był bardzo pożytecznie i przyjemnie spędzony czas, a przeczytać ją mogłam w ramach akcji book tour organizowanej w social mediach, za którą oczywiście bardzo dziękuję. (…-Hm, dobrze, a więc gwiazdy.- Język plątał mu się w ustach. - Te dwie nazywają się Adongo i Wasswa; zostały nazwane na część dwóch braci żyraf - wyjaśnił. - Legenda mówi o tym, że każdy brat chciał być wyższy od tego drugiego, więc wyciągali szyje, aż ich rogi zahaczyły o nocne niebo, a oni zmienili się w gwiazdy. Teraz kłócą się o to, który jaśniej świeci...)

Przyznam się bez bicia, że jedyny minus tej książki to bardzo mały druczek i do tego ciasno osadzony. Na szczęście rozdziały bywały krótkie, więc można by rzec, ze wszystko wynagrodziły. Jeśli chodzi o bohaterkę, która opowiada historię, to wielkim plusem była jej kreatywność. Niby opowiadała o rzeczach zwyczajnych, ale pięknie je opisywała i przyrównywała. Miałam nawet wrażenie, że to wstęp do jakiejś baśni, choć potrafiła poprowadzić tak calutką książkę. Wszystko opisywała bardzo ciekawie, rzeczy piękne niemal nadzwyczajnie. Tam gdzie krył się strach, my odczuwaliśmy go na własnej skórze, a gdzie były przyjemne wydarzenia, niemal można było się w nich rozpływać. Początkowo postacie poznamy bardziej z nazwy, gdyż bohaterka wyrywkowo o nich wspomina. Dopiero później dawkuje nam informacje o nich, więc możemy je sobie zacząć wyobrażać. Z pewnością miałam do niej zaufanie, bo jeśli już kogoś przedstawiła w jakiś sposób, to faktycznie taka ta postać się okazywała. Świat, który nam przedstawia nie jest prosty, ale opowiada o nim w ten sposób, że rozumiemy jej przekaz. Ona tłumaczy nam co się dzieje, niczego nie ukrywa, zwyczajnie jest z nami szczera. Wydziela z siebie takie zaufanie niczym małe dziecko patrzące w stronę matki. To było bardzo miłe doświadczenie. Jako debiut można by rzec, że daleko zajdzie. Akcja nie jest szybka, do pewnych rzeczy trzeba tutaj jakby dojrzeć. Niby było jednak takich scen, które nadmiernie by się dłużyły, ja po prostu płynęłam z jej prądem. Świat jaki wykreowała jest bardzo imponujący, przede wszystkim wszystko się z sobą zgadza. Jeśli jest już jakiś wątek pociągnięty, to zostaje on skończony. Nie było dużego elementu zaskoczenia, bardziej myślałam o niej w sensie, że ma bogatą wyobraźnię w którą chętnie zajrzałam i którą bardzo bym chciała kontynuować. Jest to tom pierwszy i nie ukrywam, że ciekawią mnie kolejne losy bohaterów. Zastanawiam się czy wątek kończący będzie tutaj kontynuowany, czy zacznie się od innego, jakby była między nimi jakaś przerwa:-)

Pisząc tę opinię ledwo zamknęłam książkę, a emocje po jej przeczytaniu wciąż są we mnie żywe. Czy jest to debiut, który zasługuje na same pochwały, ochy i achy? Koffi pracuje w Nocnym Zoo i zajmuje się groźnymi, magicznymi stworzeniami, aby spłacić rodzinne długi i odzyskać wolność. Jednak jeden wieczór sprawia, że dziewczyna odkrywa w sobie moc, której kompletnie nie rozumie. Co połączy ją z walecznym Ekonem? Jak zakończy się ich podróż do dżungli pełnej magii i nieznanego? „Drapieżne bestie” to książka o niesamowitym klimacie, który zdecydowanie przypadł mi do gustu. Mroczna mitologia, pierwotne plemienia, gliniane wioski, dżungla i magia. Wszystko to powoduje, że czytelnik przenosi się do zupełnie nowego, nieznanego sobie świata. Autorka ma dość przyjemny styl pisania i co najważniejsze bogatą wyobraźnię. Bez niej zdecydowanie nie udałoby się jej stworzyć czegoś takiego. Początkowo książka troszeczkę mi się dłużyła, jednak później akcja zdecydowanie przyspieszyła i powodowała momentami ciarki na całym ciele. Tajemnicze potwory potrafią poruszyć wyobraźnię, a umiejscowienie akcji w dżungli pełnej magii powoduje, że nie wiemy co zaraz spotka naszych bohaterów. A jacy są bohaterowie? Dość ciekawi, choć w moim odczuciu nie do końca dopracowani. Koffi to postać, której autorka poświęciła najwięcej uwagi. Jest to postać wręcz dopieszczona, która posiada charakterek, wie czego chce i nie sposób jej złamać. Za to Ekon jest chłopakiem, którego chyba do końca nie rozumiem. Brakuje mi w nim charakteru, jego zachowanie momentami powodowało, że chciałam rzucić książkę w kąt. Niemniej jednak duet ten przyciąga uwagę i jestem bardzo ciekawa ich dalszych losów. „Drapieżne bestie” to książka, którą czytałam z ciekawością. Magia związana jest tutaj z obrzędami, rytuałami i tajemniczym klimatem. Zakończenie bardzo mi się spodobało i spowodowało, że z czystą przyjemnością sięgnę po tom drugi.