Droga do raju

Bardzo dobrze mi się ja czytało. Pisana jakby w formie pamiętnika, gdyż niekiedy bohaterzy zadają pytania i sami sobie na nie odpowiadają. Zdradzają nam swoje myśli, jakby wiedząc, że zatrzymamy je dla siebie. Nawet kiedy sytuacje bywają nieco niepokojące, to choć są lekko wystraszeni, to jakby w uroczy sposób, jakbym karciła swoje dziecko, a ono przyjmowało skruchę zapewniając, że więcej czegoś nie zrobi. Bywają wstydliwi, ale w urzekający sposób. Czasem coś robią złego wiedząc o tym, że przysporzy im to kłopotów, jednak coś kusi ich na tyle, że chcą tak postąpić. Większość ma dobre serce prze co często dostają po nosie. Największym minusem ich podróży było tutaj zabranie autostopowiczki. Strasznie zależało jej by jak najszybciej dotrzeć do Kalifornii, a dziewczęta nie spodziewały się, że koleje ich życia tak szybko będą przez to odmienione. Początkowe strony sugerowały nam opowieść jakby o miłości, później lekki dreszczyk emocji i następnie troszkę psychologicznej zagrywki. Niby jest książką obyczajową, jednak wydaje mi się, że jest tu po troszku każdej literatury. Będzie również sporo napięć i wzruszeń. Wielkim wyczekiwaniem było tutaj odszukanie matki jednej z dziewczyn, która kiedyś ją porzuciła. Jak sądzicie, czy ją odnalazła? Ogólnie jak dla mnie książka jest bardzo przewrotna, bo bywają zdarzenia bardzo wzruszające, które są przedstawione w nieco dłuższym tekście i takie, gdzie fabuła wręcz tętniła dynamizmem. W tych drugich momentach ciężko było ja odłożyć na bok. Czytałam ją dwa dni ze względu na mniejszy druczek ciasno osadzony. W przypadku momentów, gdzie bohaterka nam coś opowiadała czytało się ją wolniej, jednak w kwestii dialogów, to bardzo szybko śmigałam po stronach, gdyż nie zawierały dodatkowych opisów. Miłe było to, że kiedy mieliśmy opisane pewne rzeczy, czy też miejsca, to niemal od razu widziałam ich zarys przed oczami. Jakby słowami autorka umiała namalować daną scenę. Naprawdę opowieść mi się podobała, dlatego bardzo ją polecam:-)