Duchy, których nie chcemy zapomnieć

"Głupio myślałom, że żałoba jest rzeczą nieskomplikowaną. Myślałom, że uderzy pierwsza fala, a potem uczucie smutku i rozpaczy będzie stopniowo spływało, aż w końcu wszystko wróci do normy. Tak bardzo się myliłom. Bo żałoba jest rzeczą skomplikowaną, paskudną i pokręconą. I przez to sprawia, że robisz skomplikowane, paskudne i pokręcone rzeczy." •• "Cierpiałom, bo tak bardzo za nim tęskniłom. Tęskniłom za bratem bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Wiedziałom też, że nigdy nie przestanę. Musiałom jednak nauczyć się żyć z bólem, z brakiem części mojego życia, której nigdy nie odzyskam." ▪︎▪︎ Nie jest to lekka i przyjemna lektura, zdecydowanie nie. Zabierając się do czytania przygotujcie się, że będzie naprawdę ciężko. "Duchy, których nie chcemy zapomnieć" to niezwykle bolesna opowieść. To mozolna i wyczerpująca emocjonalnie podróż, podczas której bohaterowie nie raz się potkną, złamią nie jedno serce, w tym również własne. Pewne rzeczy zmienią się dla nich na zawsze, niektóre będą musieli przepracować, a jeszcze inne dopiero odkryć. Jednakże cały ten wysiłek nie pójdzie na marne, da im nadzieję, że w końcu będzie lepiej, a także siłę, żeby w to wierzyć i trzymać się tego gdy nadejdą gorsze dni. Piękna, mądra, ale też dojmująco smutna historia o żałobie i odnajdywaniu sensu życia na nowo.