Dwie bajki

Powiem wam coś, co pewnie już wiecie, ale muszę to z siebie wyrzucić. Zazdrosne kobiety są naprawdę zdolne do wszystkiego. Będą kombinować, podkładać kłody pod nogi, mataczyć, obrażać, kłamać i mamić, byleby tylko ten na którym zawiesiły oko dostrzegł je, a nie inne. Nawet nie pomyślą, że rozwalają teraz życie innych, ważne by ONE były szczęśliwe. I taka właśnie jest pracownica głównego bohatera do której od razu nie zapałałam sympatią. Była to jedyna postać, która irytowała mnie, gdy tylko była o niej mowa. Zdecydowanie powinna być zapisana ołówkiem:-) To jak już się wyżaliłam, to teraz na spokojnie mogę coś o książce powiedzieć. Dla mnie jest to szybka historia, z uwagi na duży druk i mały format książki. Ale, bardzo mi się spodobała:-) Gdybym była na miejscu Leili też bym uciekła z domu. Dodatkowo udało jej się wpaść w ramiona nie tylko przystojnego, ale i mądrego mężczyzny. Tak naprawdę gdyby chciał już dawno by ją wykorzystał, a tym czasem czuć ich pociąg do siebie, tylko on nie zamierza się spieszyć. Pytanie brzmi: dlaczego? On działa na nią jak magnez, nie znając go już jest o niego zazdrosna i robi wszystko, by wciąż był nią zainteresowany. Tylko dlaczego? Pewnego dnia on zabiera ją do przyjaciół, lecz nie wszystko idzie tak jak zaplanował. Pewnie was ciekawi, dlaczego:-) Im dalej, tym napięcie wciąż wzrasta, pracownica robi co może, by go odstraszyć od niej i w tym momencie było mi go szkoda. Niby jest ukazany jako postać twarda, ale chwilami przypominał mi zranionego chłopca, któremu ktoś odebrał lizaka. Jego charakter się zmienił, oj działo się tu później sporo, co można było odebrać nawet osobiście. Według mnie wspaniała historia, która zasługuje na uznanie. Autorki połączyły tutaj dwa różne światy i świetnie im to wyszło. Znacząco odczułam tutaj tą ciepłotę stylu pani Eweliny. Znając jej książki wiedziałam, że i ta mnie urzeknie. I wcale się nie pomyliłam:-)