Dwuświat. Księga II - Pokun

Pierwszej części nie czytałam i powiem wam, że już żałuję. Totalnie nie spodziewałam się takiej treści! Tak naprawdę do końca nigdy nie wiedziałam co tutaj było prawdą, a co snem lub jakimś magicznym wytworem. Przez książkę przewija się ogrom postaci, które jednocześnie mogłyby być tymi przewodzącymi i jednocześnie nie. Nie jestem pewna, czy czasem to nie trzy kobiety miały być myślą przewodnią, a reszta to po prostu postacie ważne, ale drugoplanowe. Ich opisy poznajemy pobieżnie, gdyż bardziej chodzi o to co robią, a nie jak wyglądają. Ogólnie książka bardzo tajemnicza, gdyż jeśli już jakiś wątek jest rozpoczęty, to musi utrwać zanim zostanie dokończony. Kobiety są traktowane jako osobniki do rozpłodu niekoniecznie mające wpływ na to kto będzie dawcą nasienia. Najważniejsze to by w Instytucie się zgadzało dna obu płci. Jak tylko przeczytałam o tym facecie, który rozebrał się przed jedną z kobiet od razu się zaśmiałam. Tym bardziej, że sam autor podkreślił jego maleńki skarbek gotowy do akcji:-))) Mamy przedstawione tutaj dwa światy w których są prowadzone walki między sobą. W jednym z nich oczekują przyjścia na świat niesamowitego zbawcy, który całkowicie pokona swoich wrogów, a w drugim istnieje bardziej nacisk na słuchanie i wykonywanie rozkazów swojego rządu. Gdybym miała wybierać pomiędzy dwoma światami, to chyba wolałabym się jednak nie urodzić;-) Bardzo podobało mi się poprowadzenie całej scenerii, gdyż na każdym kroku nas czymś zaskakiwała. Nawet jeśli już sceny zaczynały sugerować pewne wydarzenia, to od razu stawało się coś, co było całkiem oderwane od rzeczywistości. Książka jest bardzo gruba, a co za tym idzie ma mnóstwo wątków w które czasem trzeba się wgryźć. Nie można jej czytać na odwal się, bo trudno będzie pojąć dalsze wydarzenia. Najlepiej czytać ją w ciszy przy dobrym skupieniu. Ja rozłożyłam ją sobie na pięć dni i za każdym razem gdy do niej wracałam pamiętałam co było wcześniej, choć bardzo mnie kusiło, by w ogóle nie przerywać czytania. Historia bowiem bardzo wciąga, a kończące się rozdziały pozostawiają po sobie niedosyt. Polecam fanom fantastyki i dobrego humoru. Zacznijcie jednak czytać od tomu pierwszego, gdyż czasami było nawiązanie do czasu wcześniejszego. Ja bawiłam się przy niej doskonale:-)))