Dzieci nocy

Z Rumunią mam piękne wspomnienia. Zjeździłam ją wzdłuż i wszerz. Dzięki "Dzieciom nocy" Dan Simmons sprawił, że moja wiedza o tym postkomunistycznym kraju bardzo się pogłębiła, a na miejsca, które odwiedzałam jako zachwycona turystka, Sighisoarę, Braszów, Timisoarę czy Bran spojrzę teraz zupełnie inaczej. W historię kraju, na którym piętno wywarł reżim Ceausescu wypełniając sierocińce setkami tysięcy sierot autor wplótł transylwańską legendę o najsłynniejszym wampirze Vladzie Draculi. A może jest w niej więcej prawdy niż mogłoby się wydawać? Na los wegetujących w sierocińcach, głodujących i chorujących w wyniku wstrzykiwania zakażonej krwi dzieci patrzymy z perspektywy amerykańskiej hematolożki Kate Neuman, której ogrom okrucieństwa i znieczulicy wobec tych bezbronnych istot nie mieści się w głowie. Sama adoptuje maleńkiego chłopca z niespotykaną chorobą, dla którego szansę na życie widzi tylko w Stanach. Szybko okazuje się, że jego przypadłość może być szansą na wyleczenie nieuleczalnych dotąd chorób i nie tylko ona ma wobec niego swoje plany. Simmons zupełnie inaczej kreuje pojęcie wampiryzmu. Daleko mu do sztampowego wgryzania się w szyję i przemiany w nietoperze. Podejmuje próbę naukowego wyjaśnienia tego zjawiska i muszę przyznać, że czyni to bardzo przekonująco. Nadmiar terminologii medycznej ma z pewnością za zadanie uwiarygodnić tę teorię, to jednak pierwsza część powieści jest nią przesycona. Dla laika, jak ja, okazało się to nieco męczące w odbiorze. Rekompensuje to zdecydowanie część druga, w której Kate wraz z zaprzyjaźnionym kapłanem wyrusza ponownie do Rumunii, by odzyskać porwanego synka. Opisy rumuńskich realiów pełnych beznadziei, w których przyjdzie im walczyć o przetrwanie są równie przerażające, jak wciągająca okazuje się pogoń za porywaczami chłopca i walka z czasem. Najciekawsze jednak dla mnie okazały się fragmenty zwierzeń Vlada Palownika, w których odkrywa przed nami swoją mroczną duszę, przywołując makabryczne wspomnienia i pełne okrucieństwa życie. Jeśli jeszcze nie wiecie skąd wziął się przydomek Palownik i co tak naprawdę oznacza Dracula, to koniecznie przeczytajcie. Znakomitym dodatkiem, niemal równie porywającym jak sama powieść jestsię przedmowa autora, który opisuje swoją podróż do Rumunii, zetknięcie się z jej realiami i podążanie śladami Vlada Draculi. Powieści nie można zamknąć w jednym gatunku. Znajdziemy tu elementy thrillera medycznego i horroru, powieści sensacyjnej, a nawet romansu. Targające mną podczas lektury emocje zmieniały się jak w kalejdoskopie, również przez świadomość, że część zawartych tu wydarzeń zdarzyła się naprawdę. Od bezbrzeżnego współczucia i oburzenia ogromem okrucieństwa wobec rumuńskich sierot, przez zaintrygowanie wyjaśnieniem medycznym zagadnienia wampiryzmu, po śledzenie z zapartym tchem poczynań bohaterów, których sam James Bond by się nie powstydził. I choć może nie jest to dzieło równie mroczne jak „Pieśń bogini Kali” i równie monumentalne jak „Terror”, to jednak czuć tu znakomite pióro Dana Simmonsa.

Nie wiem, czy też tak macie, że sięgacie po książki jakiegoś wydawnictwa, a tam przekonujecie się, że to gotowe scenariusze do filmu, i to na wysokim poziomie. Od jakiegoś czasu mam tak z książkami od Wydawnictwa Vesper. Czytasz i widzisz aktorów, którzy mogliby grać dana rolę, słyszysz muzykę w tle, widzisz oczami wyobraźni jak przedstawiłabyś moment grozy i jakiego miejsca użyjesz, żeby oddać ten klimat pasujący do danego momentu w książce. Tak samo było z tą książką, a mowa o „Dzieci Nocy” Dana Simmonsa. Książka większego gabarytu co powoduje, że w wasze ręce może trafić całkiem fajna cegiełka. Jeżeli lubisz bać się podczas czytania, to tutaj masz niezły rollercoaster strachu, jaki tylko można sobie wyobrazić, a to za sprawą wampirów, dzieci które mają pecha, że urodziły się w miejscu, w którym nikt o nich nie dba oraz to, co czeka tych, którzy są nieposłuszni. Książka pewne sytuacje oparte ma na prawdziwych wydarzeniach 1989 zakończyła się egzekucja i upadek dyktatora rumuńskiego Ceausescu oraz jego żony. Wyobraźcie sobie kontrolę narodzin, w której ponad 600 tys. dzieci trafiło do wielkich magazynów (miały być takimi sierocińcami), w których były metalowe łóżka i klatki stawiane obok siebie tworzyły takie miejsce, z których dzieci nigdy nie wyszły. Dzieci nie były przytulane, nie zaznały takiej ludzkiej miłości ciepła, jakie wydaje nam się oczywiste to prawidłowego rozwoju. Już nie wspomnę o opiece medycznej, ale tutaj zakończę, ponieważ wszystko to opisane jest we wstępie do książki „Dzieci nocy” które trzeba przeczytać, żeby zrozumieć książkę. Między rozdziałami będziesz czytał historię syna wampira, który był pierwowzorem Draculi, czyli Vlad Dracul, ale o tym to już sami przeczytacie. Uważam, że dużo wniosło i pomogło spojrzeć z innej perspektywy. To nie jest jakaś tania historia, którą z cudowną kobietą i furami za miliony, a historię która na początku przyprawiła mnie o ciarki, ale to za sprawą (jak wcześniej napisałam) dzieci w Rumunii, i to, jaki los sprawiła aktualna polityka i władza. Oczywiście główną bohaterką jest m.in. Kate, która jest lekarzem i przyjeżdżając do kraju chce pomóc dzieciakom jako wolontariusz, lecz to, co zamierza, a co zastaje różni się w 100%. Osoby, które jej towarzyszą też tworzą ciekawą historię i chęć poznania ich tak bardziej, żeby zrozumieć, dlaczego w taki sposób postępują bądź co spowodowało, że byli w tym, a nie innym miejscu. Pierwsza część książki to według mnie taka bardziej szczegółowa opisująca mnóstwo zawiłych medycznych przypadków, które suma summarum mogą pomóc w walce z rakiem, a nawet z Aids i osobą która jest z tym związana to mały chłopiec, który zostaje adoptowany przez naszą lekarkę, lecz, dlaczego akurat ten chłopiec, a nie inny to byłby spojler i dużo bym zdradziła. Druga połowa to taka już bardziej ucieczki, pościgi, szukanie odpowiedzi oraz ludzi. Dużo się wyjaśnia, ale ogólnie w całości robi wrażenie. Na mnie zrobiła ogromne wrażenie i na pewno wrócę do autora, bo jego styl bardzo jest taki pode mnie. Jeżeli jesteście ciekawi, to zapraszam was na stronę wydawnictwa Vesper i zaopatrzenie się w ten egzemplarz, ale uprzedzam, że czasami będzie dość koszmarnie.