Dziedzictwo Orquídei Diviny

Członkowie rodziny Montoya są nauczeni, by nie zadawać zbyt wielu pytań. Już dawno przestali dociekać, jakim cudem ich spiżarnia jest zawsze zapełniona albo dlaczego ich nestorka rodu nigdy nie opuszcza swojego domu – ani na zakończenie studiów, ani na ślub, ani na chrzciny. Gdy nadchodzi dzień, w którym Orquídea Divina zaprasza rodzinę na swój pogrzeb oraz by rozdać spadek, wszyscy mają cichą nadzieję, że w końcu jej sekrety wyjdą na jaw. Zamiast tego Orquídea przemienia się w drzewo ceiba, swoich bliskich pozostawiając z jeszcze większą liczbą pytań niż odpowiedzi… „Dziedzictwo Orquidei Diviny” to książka, która otuliła mnie swoją magiczną aurą. Podczas jej czytania delektowałam się każdym słowem i nie spodziewałam się, że w środku kryje się tak cudowna zawartość. Autorka ma genialny styl pisania, dzięki któremu książkę czyta się bardzo szybko. Pełno tutaj tajemnic i dość specyficznego klimatu, który intryguje czytelnika już od pierwszych storn. Akcja płynie raczej spokojnie, ale jak to świetnie pasuje w tej historii! Fabuła biegnie na dwóch płaszczyznach czasowych, ale retrospekcje te pozwalają nam lepiej poznać tytułowe dziedzictwo i co najważniejsze składają się one w jedną spójną całość. Nie zabrakło tutaj także baśniowego opisu Ekwadoru, dzięki plastycznemu językowi użytemu przez autorkę. Dosłownie było czuć zapach tych wszystkich pięknych kwiatów i przede wszystkim latynoamerykański klimat, który tak bardzo lubię. Na szczególną pochwałę zasługuje kreacja nestorki rodu, która była niezwykle charakterną i władczą postacią. Z jednej strony mgła wydawać się dość dziwna, ale jak się okazuje po prostu za wszelką cenę chroniła swoją rodzinę i dziedzictwo. Zresztą trzeba przyznać, że kobiety w „Dziedzictwie…” to naprawdę cały wachlarz silnych osobowości co bardzo mi się spodobało. „Dziedzictwo Orquidei Diviny” to książka, która przenosi nas do zupełnie innego świata. Przypomina nam jak ważna jest rodzina i pielęgnowanie jej więzi. Mało tego idealnie wpasowuje się w jesienną aurę. Zdecydowanie polecam!

„Dziedzictwo Orquidei Diviny” - Zoraida Córdova. Niedawno tylko pisałam Wam, że są książki, które dla mnie są typowo „Comfort vibe” i wiecie co? Możecie wierzyć lub nie, ale znalazłam kolejną. Pierwsze co zobaczyłam po otwarciu paczki to przepiękna okładka, która kusiła, by otworzyć i zanurzyć się w tym, co napisałam Zoraida. Co otrzymałam, gdy w końcu zaczęłam czytać? Przepiękną baśń. Piszę baśń, ponieważ to, co tam się dzieje jest dalekie od tego, co znamy w rzeczywistości. Śmierć seniorki rodu. Przemiana w drzewo. Magiczne zdolności. Róże wyrastające z ciała. Brzmi ciekawie? Jest bardzo. Generalnie (jak ja lubię to słowo!), imię Orquidei oznacza Orchideę i tak też czytałam je przez całą książkę. Było mi wygodniej a ona sama jawiła mi się jako piękna dziewczyna, kobieta, kwiat. Jednego mi brakło w tej książce… mamy magię, pięknie utkaną niczym sieć historię ale… brakło mi trochę z dwóch rozdziałów. Czegoś jeszcze, co mogła dopisać nam autorka. Czytało się rewelacyjnie i zdecydowanie dopiszę ją do mojego TOP 2022r, mimo tego, że nie mogę dać jej oceny 10/10 ani (co wiecie, że zdarza mi się) 11/10. Czy polecam? Oczywiście! Jeśli lubicie latynoamerykańskie, magiczne historie, niesztampowe opowieści o sile życia - zamawiajcie! Kim jest Orchidea? Nieszczęśliwą dziewczyną? Skrzywdzoną kobietą? Wdową? Samotną matką? Babką, która opowiada bajki wnukom? Bękartem? A może wiedźmą? Skąd się wzięła i dokąd zmierza? Kim jest tajemnicza postać, która pragnie… właśnie. Czego chce od jej rodziny?